Francuskie inspiracje Michała Bajora
Michał Bajor ponownie wystąpił w Łomży. Jeden z najwybitniejszych polskich wokalistów przedstawił najnowszy program „Od Piaf do Garou” na który składają się wielkie przeboje Edith Piaf, Charlesa Aznavoura, Gilberta Becaud, Georgesa Brassensa, Yvesa Montanda czy Garou w poetyckich tłumaczeniach Wojciecha Młynarskiego. – Ten program to powrót do wspomnień z dzieciństwa i młodości – wyjaśnia Michał Bajor. – Bo byli wtedy The Beatles i ja też ich słuchałem, ale w większości słuchałem piosenek artystów francuskich. I taki był pomysł od wielu lat, żeby spróbować to połączyć i mieliśmy z Wojciechem Młynarskim nosa: płyta jest platynowa, a w całej Polsce zagrałem już 120 recitali z tym programem!
Michał Bajor od wielu lat jest niestrudzonym propagatorem piosenki francuskiej w Polsce. Od czasu do czasu nagrywał na płytach przeboje swych mistrzów, śpiewał je na koncertach oraz w spektaklu „Brel”. Jednak dopiero wydany w ubiegłym roku podwójny album „Od Piaf do Garou” zebrał większość tych kompozycji, stając się spełnionym marzeniem fanów artysty. Płyta szybko osiągnęła platynowy nakład, a Bajor, jak to ma w zwyczaju, rozpoczął długą trasę koncertową. Jednym z jej etapów była Łomża.
Ponadczasowe francuskie przeboje w niezrównanej interpretacji Michała Bajora zostały entuzjastycznie przyjęte przez publiczność. Równie gorąco oklaskiwano „Życie na różowo” z repertuaru Edith Piaf, liryczną „Nathalie” Gilbert Becauda oraz ironiczno – żartobliwą „Piosenkę o Marysi” Georges Brassensa. Pojawiły się też wielkie przeboje Joe Dassina z lat 70., perełki z repertuaru Yvesa Montanda i przejmujące pieśni Jacquesa Brela. Tylko jedna piosenka – finałowe „Non, je ne regrette rien” Edith Piaf – została wykonana w oryginale, ponieważ według mistrza Młynarskiego nie da się jej dobrze przetłumaczyć.
– Ludzie widocznie tęsknią za takim repertuarem – zauważa artysta. – Jest cała grupa ludzi, którzy są po prostu zmęczeni łomotem – łomotem świata w pełnym tego słowa znaczeniu, nie mówię tylko o muzyce. To już dawno przestała być li tylko poezja. Już od lat nazywam siebie „popowcem literackim”, bo śpiewam dużo piosenek melodyjnych, dających się powtórzyć.
Warstwę liryczną zaśpiewanych przez Bajora piosenek podkreślały wysmakowane aranżacje autorstwa wybitnego pianisty Wojciecha Borkowskiego.
– Współpracuję z Wojciechem Borkowskim od wielu płyt, to świetny kompozytor i aranżer, jeden z najwybitniejszych w tym kraju – mówi Michał Bajor. – Ale akurat dzisiaj wystąpiłem z innym pianistą, Tomaszem Krezymonem.
Jednak pomimo tego, że płyta piosenkarza świetnie się sprzedaje a sale koncertowe tak jak w Łomży nie świecą pustkami, lub też są wypełnione po brzegi, trudno nie zgodzić się z Michałem Bajorem, że coś jest nie tak.
– Szkoda, że publikatory i media nie dają żadnej możliwości przypomnienia, że taka muzyka też istnieje – podkreśla Michał Bajor. – Nawet tak wielkie artystki jak Anna Maria Jopek bardzo rzadko bywają w rozgłośniach radiowych, uważa się to, co robią za muzykę trudną. A wydaje mi się, że powinno się edukować w górę. Wiadomo, że cały świat w 95 % żyje muzyką lekką, łatwą i przyjemną, ale jest jeszcze te 5%. A u nas nie ma nawet tych 5 %.
– Media nie dają szansy ludziom, którzy nie mają zielonego pojęcia o tym, że jest ktoś taki jak Geppert, Bajor czy Turnau, że taka muzyka też istnieje. Nie ma chęci podniesienia poprzeczki tylko schlebianie popularnym gustom. Ale ja wolę „łyżeczką niż chochlą”, tym bardziej, że od lat mam powiększającą się publiczność. To co robię, przemawia do ludzi, bo przekazują to sobie pokoleniowo – dodaje Bajor.
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka –Chamryk
