Soyka w Teatrze
Recital Stanisława Soyki zakończył dwudniowe uroczystości jubileuszowe, świętującego ćwierć wieku istnienia Teatru Lalki i Aktora w Łomży. Znakomity wokalista zaśpiewał utwory z tekstami najwybitniejszych polskich poetów oraz swoje popularne przeboje. – Jubileusze mają w sobie coś bardzo szczególnego – zauważa Stanisław Soyka. – Są ważnymi momentami, bo jest to jakieś spojrzenie wstecz, zastanowienie. Dlatego chciałem dzisiaj bardziej niż zwykle skupić się na poetach takich jak Miłosz, Iwaszkiewicz, Osiecka.
Stanisław Sojka występuje od siódmego roku życia, a pierwszą, entuzjastycznie przyjętą przez krytykę i jazzfanów płytę wydał mając lat 20. Od 1979 r. wydał kilkadziesiąt albumów z najróżniejszą, zawsze najwyższej jakości muzyką, szybko stając się jednym z najwybitniejszych wokalistów – eksperymentatorów w historii polskiej muzyki rozrywkowej.
– Setnie bym się znudził, gdybym pozostał przy jakimś jednym zbiorze utworów – wyjaśnia artysta. – Sytuacja zaczęła się też zmieniać, kiedy zacząłem sam komponować i w momencie, kiedy zacząłem to robić, okazało się, że jest to bardzo interesujące, ogromne, dające wiele możliwości terytorium. Moje poszukiwania wiążą się też z tym, że ja wciąż współpracuję z bardzo ciekawymi muzykami – a to też jest wspaniała inspiracja.
Takie też inspirujące i porywające utwory zaprezentował Soyka w czasie solowego recitalu na scenie łomżyńskiego teatru. Były wśród nich piękne teksty Czesława Miłosza, Jarosława Iwaszkiewicza, Wisławy Szymborskiej oraz Agnieszki Osieckiej i wielkie przeboje artysty, w tym „Tolerancja (Na miły Bóg)” i chóralnie odśpiewane z publicznością „Absolutnie nic”.
– Śpiewanie wiąże się ze słowem, a ja byłem wychowany w miłości do polszczyzny – podkreśla Soyka. – W związku z tym biorę odpowiedzialność za słowa i to powoduje, że cały czas tkwię w poetach. Bo zdarzyło mi się napisać to i owo od siebie, ale poetą nie jestem.
A poeci potrafią powiedzieć coś bardzo ważkiego w sposób mistrzowski. Do tego muzyka potrafi bardzo sprawnie podać tekst, jeżeli jest odpowiednio skomponowana.
Nie zabrakło też utworów z najnowszej płyty Soyki – „W hołdzie mistrzowi” zawierającej ponadczasowe przeboje Czesława Niemena, m.in. „Czas jak rzeka”, „Sukces” i „Nim przyjdzie wiosna”.
– Warto śpiewać Niemena, bo to są bardzo piękne rzeczy – twierdzi Soyka. – W eterze już mało tego jest, ale wciąż żyje pokolenie, które wie i pamięta, że to były bardzo piękne rzeczy, a już żyje pokolenie, które nie ma o tym pojęcia. I my – pokolenie w środku – nagraliśmy to, żeby przenieść w przyszłość dzieło Niemena.
Koncert zakończyły dwa bisy: “The Times They Are A-changin'” barda lat 60. Boba Dylana i żartobliwa miniatura do tekstu Czesława Miłosza „Po osiemdziesiątce”.
– Chodzi o to, żeby się nie nudzić i żeby nie wywierać wrażenia na publiczności, że się zrobiło coś jednego i na tym się zamierza zakończyć, bo to byłby wstyd – podsumowuje Soyka.– Bo ja jestem przyłożony do tego, co robię, jak do służby. Może to brzmi patetycznie, ale tak to widzę. Kiedy zacząłem pisać piosenki chciałem pisać proste, pięknie brzmiące piosenki, ale nie prostackie. Zostałem też obdarzony talentem melodycznym i to powoduje, że z czasem doszedłem do jakiejś wprawy. Ale dojście do niej powoduje, że zaczynam się niepokoić i zaczynam szukać, gdzie mnie jeszcze nie było.
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Marek Maliszewski
