Rock XXI wieku
Takiego koncertu dawno w Łomży nie było. Dwa zespoły: Pokrak z Białegostoku i Moaft z Morąga przedstawiły na scenie Klubu PopArt własną wizję ambitnej muzyki, łącząc rock, metal, nowoczesną elektronikę, folk a nawet jazz w prawdziwie wybuchową mieszankę. Bisom nie było końca. - Wczoraj graliśmy z Tides From Nebula w Białymstoku i było sporo osób - ocenia Darex, wokalista Pokraka. Dzisiaj zrobiliśmy kontynuację tego koncertu i było niesamowicie! Przyszli tu ludzie, którzy byli spragnieni muzyki, chcieli się bawić. My też kompletnie się przed nimi obnażyliśmy i było świetnie. - Gdy ma się takie przyjęcie, to aż chce się grać - dodaje Grzegorz Iwaniec, perkusista Moaft. Interakcja między publicznością i zespołem to jest coś magicznego, dlatego jesteśmy bardzo zadowoleni z dzisiejszego koncertu!
Koncert rozpoczął Pokrak. Istniejący zaledwie od roku białostocki kwintet składa się z młodych muzyków, ale ma już na koncie pewne sukcesy. Największe z nich to wydanie własnym nakładem dwóch dobrze przyjętych płytek, stworzenie muzyki do sztuki Sary Kane "Psychosis 4.48" w białostockim Teatrze 3rzecze oraz coraz liczniejsze koncerty na terenie całego kraju. W piątkowy wieczór zespół udowodnił, że scena to jego prawdziwy żywioł. Świetni instrumentaliści, żywiołowy, charyzmatyczny, obdarzony intrygującą barwą głosu wokalista i ciekawy repertuar sprawiły, że czas stanął w miejscu. W dodatku trudno na dobrą sprawę określić, co gra zespół. Jest to muzyka rockowa, ale Pokrak nie ogranicza się do jednego nurtu czy gatunku, łącząc w swych eklektycznych kompozycjach różnorodne wpływy. Mamy więc metal, rock progresywny, odrobinę grunge, psychodelii oraz jazzu - połączone w idealnych proporcjach z chwytliwością refrenów. Wygląda na to, że już niebawem nasz zespół eksportowy nr 1 w dziedzinie ambitnego rocka - Riverside - może doczekać się godnego konkurenta. Pokrak pracuje obecnie nad debiutanckim albumem, dlatego na program koncertu złożyły się głównie najnowsze utwory, w tym ze wspomnianej sztuki "Psychosis 4.48" .
Występujący jako drugi Moaft miał więc trudne zadanie, jednak trio z Morąga sprostało wyzwaniu. A nie dość, że weszli na scenę tuż po doskonale przyjętym, bisującym Pokraku, to jeszcze okazało się, że są zespołem instrumentalnym. Początkowa konsternacja publiczności - widzącej stojący na środku sceny mikrofon, do którego nikt nie podchodził - szybko zamieniła się w zaciekawienie i żywe zainteresowanie muzyczną propozycją grupy. Moaft postawił bowiem na dźwięki jeszcze bardziej zakręcone niż Pokrak, łącząc matematyczną precyzję z dynamiką i niesamowitą energią. Co prawda na scenie było tylko trzech muzyków, ale perkusista korzystał z samplera, dopełniając poszczególne utwory mroczną elektroniką, nastrojowymi wstawkami czy nawet transowymi, folkowymi wokalizami.
Zespół idealnie połączył w swych długich, opatrzonych łacińskimi tytułami utworach: moc i energię metalu, surowość hard rocka, piękno rocka progresywnego, dynamikę progresywnego metalu i nowoczesnego rocka oraz charakterystyczne dla jazzu przejścia i podziały rytmiczne. Efektem był koncert, w czasie którego mogliśmy usłyszeć wszystko to, co najlepsze w muzyce ostatnich 40 lat, podane w elektryzującym, porywającym wydaniu. Doceniła to publiczność - zespół też kilkakrotnie bisował. W dodatku -podobnie jak w przypadku Pokraka - Moaft istnieje zaledwie od roku i obecnie kończy materiał na swą pierwszą płytę. Po tym, co oba zespoły zaprezentowały na scenie, nie ulega wątpliwości, że będą to jedne z najciekawszych wydawnictw płytowych nadchodzących miesięcy.
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka Chamryk
