Przejdź do treści Przejdź do menu
wtorek, 19 marca 2024 napisz DONOS@

ŚWIĘCI NA CZERWIEC:


1 CZERWIEC :
-Święty Enekon z Oña (ok. 990–1057)

Pochodził z okolic Bilbao. Żył najpierw jako pustelnik. Potem wstąpił do benedyktynów w Pena, w Aragonii. Po jakimś czasie znów wrócił do eremu. Gdy Sanchez, król Nawarry, chciał w 1010 roku opactwo benedyktyńskie w Oña (Kastylia) podporządkować obserwie kluniackiej, wezwał go do objęcia rządów w tym ośrodku. Dzięki Inigonowi opactwo zakwitło. Zmarł 1 czerwca 1057 roku. Nie jest rzeczą pewną, czy Aleksander III kanonizował go formalnie w 1163 roku. Klemens XII przychylił się do prośby króla Hiszpanii Filipa V i kazał go wpisać do Martyrologium Rzymskiego jako Eneko. Popularnie nazywano go Inigo. Pod tym też imieniem otrzymał go na chrzcie jako swego patrona Ignacy Loyola.
=
Święty Atto z Oña (+1044)

Wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego w Starej Kastylii w Hiszpanii pod św. Enekonem. Potem został biskupem.

1 CZERWIEC : 

Święty Enekon z Oña (ok.  990–1057)
1 CZERWIEC : Święty Enekon z Oña (ok. 990–1057)
3 CZERWIEC:

Święty Morand z Cluny (+ok 1115)
3 CZERWIEC: Święty Morand z Cluny (+ok 1115)
3 CZERWIEC:

Święty Konus z Lukanii (+1200)
3 CZERWIEC: Święty Konus z Lukanii (+1200)
5 CZERWIEC:

Święty Franko z Assergi (ok. 1150 –ok. 1275)
5 CZERWIEC: Święty Franko z Assergi (ok. 1150 –ok. 1275)
5 CZERWIEC:

Święty  Bonifacy Winfryd (ok. 675 - 754)
5 CZERWIEC: Święty Bonifacy Winfryd (ok. 675 - 754)
6 CZERWIEC:

Święty Klaudiusz z Besançon (+699)
6 CZERWIEC: Święty Klaudiusz z Besançon (+699)
6 CZERWIEC:

Błogosławiony Walter Pierson (+1537)
6 CZERWIEC: Błogosławiony Walter Pierson (+1537)
7 CZERWIEC:

Święty Deochar (+847)
7 CZERWIEC: Święty Deochar (+847)
7 CZERWIEC:

Święty Robert z Newminster (+1159)
7 CZERWIEC: Święty Robert z Newminster (+1159)
9 CZERWIEC:

Święty Ryszard z Andrii (+XII w.)
9 CZERWIEC: Święty Ryszard z Andrii (+XII w.)
10 CZERWIEC:

Święty Bardo z Moguncji (ok.980 - 1053)
10 CZERWIEC: Święty Bardo z Moguncji (ok.980 - 1053)
10 CZERWIEC:

Błogosławiony Bogumił (Piotr II) z Dobrowa (+ok. 1203)
10 CZERWIEC: Błogosławiony Bogumił (Piotr II) z Dobrowa (+ok. 1203)
11 CZERWIEC:

Święty Rembert (Rimbert) z Hamburga (+888)
11 CZERWIEC: Święty Rembert (Rimbert) z Hamburga (+888)
11 CZERWIEC:

Święty Paryzjusz (ok. 1151-1267)
11 CZERWIEC: Święty Paryzjusz (ok. 1151-1267)
11 CZERWIEC:

Święta Adelajda (Aleydis) z  Schaerbeek (+1250)
11 CZERWIEC: Święta Adelajda (Aleydis) z Schaerbeek (+1250)
12 CZERWIEC:

Święty Leon III, papież (+816)
12 CZERWIEC: Święty Leon III, papież (+816)
13 CZERWIEC:

Święty Gerard z Clairvaux (+1138)
13 CZERWIEC: Święty Gerard z Clairvaux (+1138)
15 CZERWIEC:

Święty Hadelin z Lobbes (+ok. 686)
15 CZERWIEC: Święty Hadelin z Lobbes (+ok. 686)
15 CZERWIEC:

Święta Edburga z Winchester (+ ok. 960)
15 CZERWIEC: Święta Edburga z Winchester (+ ok. 960)
15 CZERWIEC:

Święty Landelin z Crespin (+686)
15 CZERWIEC: Święty Landelin z Crespin (+686)
16 CZERWIEC:

Święty Botulf z Ikanhoe (+VII w.)
16 CZERWIEC: Święty Botulf z Ikanhoe (+VII w.)
16 CZERWIEC:

Święta Lutgarda z Tongern (Tongres)
 (1182-1246)
16 CZERWIEC: Święta Lutgarda z Tongern (Tongres) (1182-1246)
16 CZERWIEC:

Święty Benon z  Miśni (ok. 1010-1106)
16 CZERWIEC: Święty Benon z Miśni (ok. 1010-1106)
17 CZERWIEC:

Święty Rambold z Ratyzbony (+1001)
17 CZERWIEC: Święty Rambold z Ratyzbony (+1001)
17 CZERWIEC:

Święty Adeodatus II, papież (+676)
17 CZERWIEC: Święty Adeodatus II, papież (+676)
17 CZERWIEC:

Błogosławiony Józef Maria Cassant (1878-1903)
17 CZERWIEC: Błogosławiony Józef Maria Cassant (1878-1903)
17 CZERWIEC:

Święty Rajneriusz Scacceri (+1160)
17 CZERWIEC: Święty Rajneriusz Scacceri (+1160)
17 CZERWIEC:

Święta Teresa z Portugalii (+1250)
17 CZERWIEC: Święta Teresa z Portugalii (+1250)
18 CZERWIEC:

Błogosławiony Sebastian Newdigate 
 (ok. 1490-1535)
18 CZERWIEC: Błogosławiony Sebastian Newdigate (ok. 1490-1535)
18 CZERWIEC:

Święta Elżbieta z Schönau 
(ok. 1129-1165)
18 CZERWIEC: Święta Elżbieta z Schönau (ok. 1129-1165)
18 CZERWIEC:

Święta Osmanna z Jouarre (+ok. 700)
18 CZERWIEC: Święta Osmanna z Jouarre (+ok. 700)
19 CZERWIEC:

Święty Romuald z Rawenny (+1027)
19 CZERWIEC: Święty Romuald z Rawenny (+1027)
19 CZERWIEC:

Błogosławiony William Exmew (+1535)
19 CZERWIEC: Błogosławiony William Exmew (+1535)
19 CZERWIEC:

Błogosławiony Humprey z Middlemore (+1535)
19 CZERWIEC: Błogosławiony Humprey z Middlemore (+1535)
20 CZERWIEC:

Święta Benigna z Wrocławia (Trzebnicy)
20 CZERWIEC: Święta Benigna z Wrocławia (Trzebnicy)
20 CZERWIEC:

Święty Adalbert z Magdeburga (+981)
20 CZERWIEC: Święty Adalbert z Magdeburga (+981)
20 CZERWIEC:

Święty Jan z Pulsano (+1139)
20 CZERWIEC: Święty Jan z Pulsano (+1139)
21 CZERWIEC:

Święty Leutfryd (+738)
21 CZERWIEC: Święty Leutfryd (+738)
21 CZERWIEC:

Święty Engelmund (+ok. 720)
21 CZERWIEC: Święty Engelmund (+ok. 720)
21 CZERWIEC:

Święty Ralf z Bourges (+866)
21 CZERWIEC: Święty Ralf z Bourges (+866)
22 CZERWIEC:

Błogosławiony Eberhard z Salzburga
 (1085-1164)
22 CZERWIEC: Błogosławiony Eberhard z Salzburga (1085-1164)
23  CZERWIEC:

Święta Etelreda z Ely (+679)
23 CZERWIEC: Święta Etelreda z Ely (+679)
23  CZERWIEC:

Święty Hidulf z Lobbes (+707)
23 CZERWIEC: Święty Hidulf z Lobbes (+707)
24 CZERWIEC:

Święty Rumold (+ok. 775)
24 CZERWIEC: Święty Rumold (+ok. 775)
24 CZERWIEC:

Święty Teodulf z Lobbes (+776)
24 CZERWIEC: Święty Teodulf z Lobbes (+776)
25 CZERWIEC:

Błogosławiony Jan Hiszpan (+1160)
25 CZERWIEC: Błogosławiony Jan Hiszpan (+1160)
25 CZERWIEC:

Święty Wilhelm z Vercelli (+1142)
25 CZERWIEC: Święty Wilhelm z Vercelli (+1142)
26 CZERWIEC:

Święty Antelm z Belley (1107-1178)
26 CZERWIEC: Święty Antelm z Belley (1107-1178)
28 CZERWIEC:

Święta Teodelchilda (+ok. 660)
28 CZERWIEC: Święta Teodelchilda (+ok. 660)
28 CZERWIEC:

Święty Paweł I, papież (+767)
28 CZERWIEC: Święty Paweł I, papież (+767)
28 CZERWIEC:

Święty Heimrad (+1019)
28 CZERWIEC: Święty Heimrad (+1019)
29 CZERWIEC:

Święta  Emma z Gurk 
 (ok. 980 –1045)
29 CZERWIEC: Święta Emma z Gurk (ok. 980 –1045)
29 CZERWIEC:

Święta Salome z Oberaltaich (IX w.)
29 CZERWIEC: Święta Salome z Oberaltaich (IX w.)
30 CZERWIEC:

Święta Erentruda z Salzburga (+ok. 718)
30 CZERWIEC: Święta Erentruda z Salzburga (+ok. 718)
30 CZERWIEC:

Błogosławiony Filip Powell (+1646)
30 CZERWIEC: Błogosławiony Filip Powell (+1646)
30 CZERWIEC:

Święty Teobald z Provins  (+1066)
30 CZERWIEC: Święty Teobald z Provins (+1066)

======

Święty Bernard z Poblet (+1180)

Te dzieci Almanzora kalifa Muslima z Léridy w Katalonii naprawdę nazywały się Achmed, Zoraida i Zaida. Achmed (Bernard) nawrócił się i wstąpił do cysterskiego klasztoru w Poblet koło Tarragony. Nawrócił obie swoje siostry Marię i Garcię  i próbował też przywieźć do wiary swojego brata. Almanzor aresztował ich ściął im głowy.

======

Święty Gaudenty z Ossero (+1044)

Był przyjacielem św. Piotra Damiani. Gaudenty został biskupem
w Istrii w Chorwacji w 1030 roku. Był szykanowany przez  innych przywódców religijnych, którzy udali się do Rzymu by go odwołano ale rozchorowali się w Ankonie. Zrezygnował z biskupstwa  w 1042 roku  i wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego  Spędził swoje ostatnie dni na nieustannej modlitwie.

========

2 CZERWIEC:

 

Święty Adalgis z Thiérarche (+ok. 670)

Urodził się w Irlandii. Nie pochodził, jak niektórzy sądzą z królewskiego rodu. Miał bardzo pobożnych rodziców. Był uczniem św. Furseya, biskupa Szkocji. Otrzymał od niego święcenia kapłańskie i razem z innymi Irlandczykami udał się do Francji, gdzie pracował jako misjonarz w Arras i Laon. Tam za zgodą króla Clodovaus w lesie Tierache w Pikardii zbudował celę klasztorną w miejscu , gdzie woda wytrysnęła, gy wetknął tam swoją laskę. Później założył klasztor w Picardy, gdzie też wstąpił. Opinia o jego świętości rozeszła się dalej i przywiodła tam mnóstwo ludzi z okolic. Z pielgrzymki do Rzymu sprowadził kilka relikwii, które w podarunku otrzymał. Umarł jako bogaty w zasługi około roku 670. Ciało jego przeniesiono w 970 roku z jego celi w lesie położonej blisko klasztoru św. Michała, do biskupstwa Laon, stamtąd jednak jego sława dotarła aż do Miroilles. Dokumentacja tego świętego zawiera jednak wg Bollandisten bardzo wiele nieprawidłowości. W niektórych miejscowościach obchodzi się jego święto 10 lipca.

======

Święty Stefan ze Szwecji (+1075)

Wypada go utożsamić z Stenfinnem, mnichem z Korbei, którego Adam Bremeński wspomina w swych Gesta Hammaburgensis Ecclesiae Pontificum; zredagowano je wkrótce po 1070 r. Arcybiskup Bremy Adalbert wysłał Stefana do Szwecji. W 1060 r. udał się tam razem z Adalwardem, z którym też otrzymał sakrę. Kiedy jednak Adalward zajął się ewangelizowaniem okolic Sigtuny, Uppsali i Sztokholmu, on udał się bardziej na północ. Tam też zginął, zabity przez pogańskich Skridfinnów. Miało się to stać 2 czerwca po 1072 r. W Norrala (w pobliżu Söderhamn) Stefana żywo czczono aż po 1532 r. Uważano go za apostoła i męczennika. W Korbei natomiast umieszczono jego statuę z błędnym napisem: Episcopus Upsalensis in Suecia

========

3 CZERWIEC:

 

Święty Morand z Cluny (+ok 1115)

Pochodził z okolic Wormacji. Tam też w przykatedralnej szkole otrzymał wykształcenie, a potem święcenia kapłańskie. Wybrał się następnie jako pielgrzym do Composteli. Gdy wracał, wstąpił do Cluny i został mnichem benedyktyńskim . Opat Hugo I wysłał go następnie jako przeora do Owernii,a około r. 1106 do Alzacji, gdzie w Altkirch miał kierować nową fundacją.Rozwinął w niej działalność duszpasterską, a tak zasłużył sobie na tytuł Apostoła Sundgau. Zmarł 3 czerwca około r. 1115. Pochowano go w kościele klasztornym, który rychło stał się celem pielgrzymek. Część jego czaszki za Rudolfa IV Habsburga powędrowała do wiedeńskiej katedry Św. Szczepana. W samym Altkirch zachował się stary grobowiec, który mu wystawiono. Uchodził za patrona winogradników oraz rodziny Habsburgów. Przedstawiano świętego jako mnicha lub pielgrzyma, potem także z winnym gronem lub z nożem do obcinania latorośli.

======

Święty Albert z Como (+1092)

Nazywany był również Aribert. Albert zaczynał życie monastyczne jako pustelnik. Póżniej został mnichem a następnie opatem w benedyktyńskim klasztorze San Carpofero. Pod koniec swojego życia został wybrany biskupem w Como.

======

Święty Izaak z Kordoby (+852)

Chrześcijanin, który dobrze znał arabski. Służył Maurom zanim wstąpił do klasztoru w pobliżu Kórdoby. Zdemaskował Mahometa
w publicznej debacie w lokalnym urzędzie i został aresztowany.
Był okrutnie torturowany i zamordowany mając 27 lat.

======

Święty Konus z Lukanii (+1200)

Mnich w benedyktyńskim klasztorze  w Cardossa w Lukanii we Włoszech. Jego relikwie znajdują się w rodzinnym mieście Diano.

========

4 CZERWIEC:

Święty Walter z Fontenelle (+ok. 1150)

Urodził się w Anglii. Został mnichem a potem opatem w benedyktyńskim opactwie w Fontenelle we Francji w słynnym benedyktyńskim duchowym centrum. Papież Innocenty II opisał jegp gorliwość i świętość.

=====

Święty Aldegrim (+939)

Był rycerzem. Nawrócił się i wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego gdzie opatem był św. Odo. Później został pustelnikiem. Nazywany jest również Adalgrim.

======

Święty Walter z Serviliano (+ok. 1250)

Ufundował i był pierszym opatem w klasztorze w Servillano na pograniczu Ankony we Włoszech. Ten klasztor był zaangażowany w odrodzenie duchowości. Był  pionierem dla zakonów na tym obszarze.

========

5 CZERWIEC:

Święty  Bonifacy Winfryd (ok. 675 - 754)

Urodził się między rokiem 672 a 675 w królestwie Wessex (część płd. Anglii). Wychował się w klasztorach benedyktyńskich w Exeter i w Nursling, gdzie też otrzymał staranne wykształcenie. Wstąpiwszy do Nursling, około trzydziestego roku życia otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie został kierownikiem szkoły klasztornej w Nursling. Wcześnie zasłynął wymową i wiedzą. Zwierzchność świecka i duchowna posługiwała się chętnie jego zręcznością w załatwianiu rozmaitych spraw. Bonifacy uległ nierzadkiej wówczas u jego ziomków chęci podróży misyjnych dla Chrystusa. Mając około lat czterdziestu wyprawił się za aprobatą swego opata do Fryzji (716), ale z mieszkańcami kontaktu nawiązać nie zdołał. Wrócił tedy do macierzystego opactwa.  Gdy wkrótce zmarł dotychczasowy opat, na jego następcę wybrano Bonifacego; on jednakże, marząc o nowej wyprawie misyjnej, godności nie przyjął. W r. 718 po raz drugi udał się na kontynent, ale najpierw wraz z pielgrzymami anglosaskimi skierował się do Rzymu. Przyjęty przez Grzegorza II, otrzymał odeń imię męczennika gorąco czczonego wówczas w Rzymie i z błogosławieństwem papieskim ruszył poza Alpy. Przebywał najpierw w Turyngii (719), potem udał się do Fryzji, gdzie wspomagał św. Wilibrorda. Ale gdy ten chciał go uczynić swym następcą, Bonifacy odmówił. Udał się wówczas do Hesji i tam działał samodzielnie
i skutecznie (721). Tam też założył klasztor w Amöneburgu (722). Następnie pojechał po raz wtóry do Rzymu, gdzie z rąk Grzegorza II otrzymał sakrę biskupią i listy polecające. Uzyskał także list protekcyjny Karola Młota. Wyposażony w te środki poparcia rozpoczął drugą akcję misyjną w Hesji. Na ten właśnie czas przypada jego rozgłośny czyn: ścięcie -świętego dębu- w Geismarze, gdzie był ośrodek pogańskiego kultu. Równocześnie pojawiły się pierwsze trudności ze strony frankońskiego kleru; będą mu one odtąd towarzyszyć i narastać. Wspomagali go natomiast jego ziomkowie, m.in. mnisi Lull, Wigbert, Wilibald oraz mniszki Lioba, Walburga, Tekla i inne. Wzmocnili oni ekipę misyjną, przede wszystkim zaś rozkrzewiali życie monastyczne i przez to zaczęli z wolna promieniować na kraj cywilizacją i kulturą chrześcijańską. Ich ośrodkami stały się nowo założone klasztory w Fritzlarze, Tauberbischofsheimie, Kitzingen, Ochsenfurcie itd.
W r. 732 Grzegorz III mianował Bonifacego arcybiskupem, posyłając zaś paliusz żądał, by ustanowił w Niemczech biskupstwa. W r. 737 Bonifacy udał się po raz trzeci do Rzymu, gdzie zatrzymał się na czas dłuższy. Wracając do Niemiec jakolegatus Germanicus, przywiózł ze sobą polecenie zorganizowania administracji kościelnej na prawym brzegu Renu: w Bawarii, Alamanii, Hesji i Turyngii. Zaczął od Bawarii, gdzie rychło ustanowił biskupstwa w Pasawie, Salzburgu, Freisingu
i Ratyzbonie, później jeszcze w Eichstätcie. Potem przychodzi kolej na środkowe Niemcy, gdzie utworzył trzy biskupstwa: w Würzburgu, Buraburgu i Erfurcie. W r. 744 założył ponadto opactwo we Fuldzie, do którego lubił wracać na odpoczynek i które stało się z wolna centrum jego misji, a później urosło do rangi ośrodka życia religijnego i kulturalnego całych Niemiec. Biskupi frankońscy patrzyli na to wszystko okiem niechętnym. Na szczęście Karloman i Pepin Mały udzielali mu poparcia i wzywali do zreformowania Kościoła frankońskiego. Bonifacy dokonał tego na synodach z r. 743 (miejsce nieznane, tzw. Concilium Germanicum) i z r. 744, w Les Estiennes, oraz na odbytym tego samego roku synodzie w Soissons. Ale mimo silnego poparcia panujących wszystkich projektów dotyczących organizacji kościelnej przeprowadzić nie zdołał. Tak m.in. miast Kolonii, przewidzianej na metropolię, jemu samemu jako siedziba przypadła w końcu Moguncja. Niemniej było to apogeum jego znaczenia kościelnego. Stanął rzeczywiście, wedle własnego wyrażenia, in medio nationum praedicationis suae. Ponadto zaś wywarł silny wpływ na przebieg wypadków politycznych. Niewątpliwie on też przyczynił się do wyniesienia Pepina, który obalił dynastię merowińską i dał początek nowej; osobisty udział Bonifacego w namaszczeniu na króla (751) nie jest jednak rzeczą pewną. W tym samym czasie Bonifacy otrzymał dla Fuldy prawo egzempcji. Następnie raz jeszcze podjął próbę chrystianizacji Fryzów. Ewangelizacja udała się na prawym brzegu Zuidersee. Zimę z 753 na 754 r. spędził w Utrechcie. W dzień Zesłania Ducha Świętego, 5 czerwca 754 r., został wraz z pięćdziesięcioma dwoma towarzyszami zamordowany przez fanatycznych Fryzów niedaleko Dokkum. Ciało poprzez Utrecht i Moguncję sprowadzono uroczyście do Fuldy, gdzie po dzień dzisiejszy spoczywa w krypcie katedry. Kult świętego upowszechnił się  w Niemczech już w IX stuleciu. Od w. XVI nazywano go coraz częściej Apostołem Niemiec. W rzeczywistości ten anglosaski mnich nie tylko był apostołem wielu szczepów germańskich i nie tylko zorganizował Kościół w Niemczech. Łącząc świat anglosaski, papiestwo i kraje frankońskie  w swej niespożytej działalności, która nie tyle zdradzała jego genialność, co raczej siłę jego bezinteresownej służby, Bonifacy przyczynił się walnie do położenia podwalin pod jedność chrześcijańskiej Europy. Epoka karolińska bez Bonifacego byłaby nie do pomyślenia.

Święty Bonifacy jest patronem Niemiec, diecezji w Fuldzie, Erfurcie, Moguncji oraz diecezji łomżyńskiej i archidiecezji warmińskiej, a także kasjerów, krawców, księgarzy i piwowarów.


W ikonografii św. Bonifacy jest przedstawiany w biskupim stroju -
w ornacie, paliuszu, mitrze lub jako benedyktyński mnich. Jego atrybutami są: kruk, lis, krzyż z podwójnym ramieniem - symbolizujący legata papieskiego, księga Ewangelii przebita mieczem (taką bowiem znaleziono przy nim po męczeńskiej śmierci).

Od prawdy można się uchylać, ale nie sposób jej zwalczyć bądź ukryć. (św. Bonifacy)

 

Modlitwa

Wszechmogący Boże, święty Bonifacy, męczennik, głosił prawdziwą wiarę i własną krwią ją przypieczętował, † spraw za jego wstawiennictwem, * abyśmy tę wiarę wiernie zachowywali i wyznawali całym życiem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

więcej: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/listy/bonifacy_30052004.html

https://kosciol.wiara.pl/doc/489598.Swiety-Bonifacy

======

Święty Eoban (+754)

Towarzysz świętych Willibrorda i Bonifacego  w ewangelizacji Niemiec. Eoban dołączył do Bonifacego w jego gwałtownej śmierci  w Dokkum w dzisiejszej Holandii. Eoban nie  jest jednak tak sławnym misjonarzem jak inni towarzysze.

======

Święty Feliks z Fritzlar (+790)

Był mnichem w Niemczech. Był zabity prawdopodobnie przez pogan Saxonów.

======

Święty Franko z Assergi (ok. 1150 –ok. 1275)

Był synem wieśniaka, a urodził się około r. 1150. Benedyktynem został w San Giorgio di Lucoli. Święceń kapłańskich nie otrzymał. 
Po dwudziestu latach opuścił opactwo, aby żyć w eremie. Osiadł najpierw w lasach okalających opactwo, potem przeniósł się na apenińskie wysokości i swój erem założył niedaleko Gran Sasso. Przez pięć lat przebywał na górze Vasto, na wysokości 1800 m. nad poziomem morza. Ostatnie lata życia spędził w Górach Sabińskich, w miejscu trudno dostępnym, ale położonym dość blisko Assergi, dokąd przybywał,  by przyjmować Komunię św. Gdy zmarł, pochowano go w krypcie klasztoru Santa Maria in Silice. Od XIV w. wspomnienie obchodzono 
w dniu 5 czerwca.

======

Święty Wakar (+755)

Towarzysz św. Bonifacego, Ellehera, Hathawulfa, Hadulfa i Gundekara. Został męczennikiem ze św. Bonifacym jako jeden z czterech spośród 52 mnichów, którzy zginęli będąc na misji z rąk pogan. Jego wspomnienie obchodzi się razem z innymi męczennikami benedyktyńskimi.

========

6 CZERWIEC:

Święty Klaudiusz z Besançon (+699)

Nazywany był również Klaud. Urodził się w Franche-Comté
we Francji w szlacheckiej rodzinie. Zdecydował się zostać księdzem. Został wyświęcony i służył jako kanonik  w Besançon. Wstąpił do opactwa Condat i został wybrany tam opatem i wprowadził benedyktyńską regułę. W 685 roku został biskupem  w Besançon. Potem powrócił do opactwa
w Condat, gdzie zmarł.

======

Błogosławiony Jan Davy (+1537)

Kartuz w Charterhouse w Londynie w Anglii.. Był przeciwnikiem Aktu Supremacyjnego króla Henryka VIII. Został aresztowany 
i zamorzony głodem w więzieniu w Newgate razem z sześcioma kartuzami . został beatyfikowany  w 1886 roku.

======

Błogosławiony Robert Salt (+1537)

Robert był bratem laikiem w Kartuzkim klasztorze w Londynie, gdzie był jednym z sześciu członków wspólnoty. Wraz z nimi był zamorzony głodem z rozkazu króla Anglii Henryka VIII, gdyż przeciwstawił się zamykaniu klasztorów.

======

Błogosławiony Walter Pierson (+1537)

Był jednym z członków wspólnoty kartuzkiej w Charterhouse
w Londynie. Był bratem laikiem został aresztowany ze swoimi towarzyszami  przez angielskiego władcę Henryka VIII wobec sprzeciwu wobec jego religijnej polityki, zwłaszcza jego zamykaniu klasztorów i jego Aktu Supremacyjnego. Razem ze swymi sześcioma towarzyszami został zagłodzony w więzieniu.

========

7 CZERWIEC:

Święty Robert z Newminster (+1159)

Urodził się w ostatnich latach XI lub na samym początku XII wieku w Crave (dziś Gargrave), w hrabstwie York (Anglia). Wyszedł z rodziny niezamożnej, mimo to skończył solidne studia, które uzupełnił jeszcze  w Paryżu. Wyświęcony na kapłana, przez jakiś czas obsługiwał kościół w Crave. Wkrótce wstąpił w Whitby do benedyktynów. Gdy dowiedział się o przejściu kilku mnichów do nowo założonego opactwa we Fountains, sam przeniósł się tam w r. 1135 i tak stał się cystersem. Prężność i rozwój nowego zakonu były niezwykłe. Już cztery lata później Robert na czele dwunastu mnichów udał się do Newminster w Nortumbrii i założył tam nowe opactwo. W jakiś czas potem stało się ono macierzą nowych fundacji: w Pipewell (1143), Roche (1147) i Sawley (1148). W r. 1147 Robert bywał w sprawach zakonu we Francji, gdzie zetknął się z papieżem-cystersem Eugeniuszem III. Zmarł dnia 7 (lub 6) czerwca 1159 r. Cystersi czcili go przez wieki, ale o formalną aprobatę kultu nie starali się. Wreszcie Baroniusz wpisał go do Martyrologium Rzymskiego.

 

MODLITWA:

Panie, pozwól nam w życiu doczesnym zawsze pamiętać o sprawach niebios i naśladować przykład doskonałości ewangelicznej, który nam dałeś w osobie św. Roberta opata. Amen.

======

Święty Deochar (+847)

Pustelnik  w Frankonii (dzisiejsze Niemcy). Sprowadził relikwie 
św. Bonifacego z Fuldy. Cesarz Karol Wielki ufundował opactwo benedyktyńskie w Herriedon, gdzie opatem został wybrany Deochar. Nieraz jest nazywany Gottlieb lun Theutger.

======

Święty Landulf (+1134)

Mnich w benedyktyńskim klasztorze św. Michała w Pavii.  Był biskupem w Asti we Włoszech.

========

8 CZERWIEC:

Święta Eustadiola (+684)

Mieszkała w Bourges we Francji. Została wdową i zostawiła majątek. Użyła go do zbudowania klasztoru benedyktyńskiego w Bourges, gdzie też  wstąpiła i została ksienią.

=====

Święty Robert z Frassinoro (+1070)

Opat w benedyktyńskim klasztorze w Frassinoro w pobliżu Modeny we Włoszech.

========

9 CZERWIEC:

Święty Ryszard z Andrii (+XII w.)

Do Italii przybył z Anglii. Nie było w tym nic niezwykłego, skoro 
w czasie dominacji normandzkiej wielu stamtąd emigrowało na kontynent. Na stolicę biskupią powołany został zapewne między 1154  a 1159 rokiem, za pontyfikatu Hadriana IV, który także był benedyktynem, pochodzącym z Anglii. W 1179 roku Ryszard uczestniczył w trzecim soborze lateraneńskim. Potem przewodniczył translacji relikwii męczenników Poncjana i Erazma. Przypisywano mu długi pontyfikat, ale dokładnych dat nie znamy. Kanonizowano go może w 1300 roku. W Andrii czczono go intensywnie, a w legendach stał się jednym z pierwszych apostołów chrześcijańskich w Italii. Wspomnienie przypada 9 czerwca.

======

Święty Kummian (+VIII w.)

Nazywany był również Kumian lub Kumin. Zrezygnował
z biskupstwa i udał się do klasztoru benedyktyńskiego w Bobbio
we Włoszech. Tam też wstąpił a później został wybrany opatem.

======

Święty Maksymian z Syrakuz (+594)

Był Sycylijczykiem. Habit benedyktyński przywdział  u Św. Andrzeja w Rzymie. Potem do życia mniszego zaprawiał przyszłego papieża Grzegorza Wielkiego. Towarzyszył mu, gdy ten jako apokryzjariusz przebywał w Konstantynopolu. Kiedy Grzegorz wstąpił na tron papieski, on został przełożonym wspólnoty mniszej, zorganizowanej w pałacu papieskim. Około r. 590 zasiadł na stolicy biskupiej w Syrakuzach. Zmarł tam w listopadzie 594 roku.  Opinię świętości oraz miejsce w Martyrologium Rzymskim pod dniem 
9 czerwca zawdzięcza kilku wypowiedziom Grzegorza Wielkiego.

======

Święty Sylwester z Val di Sieve (ok. 1278-1348)

Urodził się około 1278 roku w ubogiej rodzinie włoskiej. Był potem gręplarzem, ale gdy doznał wizji Ukrzyżowanego, usunął się do pustelni
w Val di Marina. W 1318 roku wstąpił we Florencji do kamedułów.
U nich także nadal doświadczał przeżyć mistycznych. Po upływie czterech lat uwolnili go dlatego od wszelkich zajęć zewnętrznych, mógł natomiast przyjmować kapłanów i świeckich, którzy przybywali do niego po radę. Zmarł w czasie epidemii, 9 czerwca 1348 roku. Otoczył go natychmiast spontaniczny kult wiernych.

========

10 CZERWIEC:

Święty Bardo z Moguncji (ok.980 - 1053)

Urodził się około r. 980 jako syn Adalberona i Krystyny. Wcześnie został weFuldzie mnichem. Był potem przeorem  u Św. Andrzeja, a następnie benedyktyńskim opatem  w Kaiserwerth i w Hersfeld. W r. 1031 Konrad II powołał go na stolicę biskupią w Moguncji. W pięć lat później konsekrował nową katedrę. W październiku 1049 r. gościł u siebie papieża Leona IX oraz metropolitów cesarstwa, zgromadzonych na synodzie narodowym. Podjęto uchwały przeciw symonii i konkubinatowi księży. Leon IX mianował go wówczas swym legatem dla Niemiec. Był dobrym mówcą. Zmarł w Dornloh pod Paderborn 25 maja 1053 r. Wspomnienie obchodzono w dniu 10 czerwca.

====

Święta Amelberga (+690)

Była krewną błogosławionego Pepina z Landen i matką świętych Guduli, Emeberta, i Renildy. Kiedy mąż hrabia Witger wstąpił do klasztoru ona także wstąpiła do benedyktyńskiego klasztoru.

---------

Błogosławiony Bogumił (Piotr II) z Dobrowa (+ok. 1203)

Był on już żywy w w. XV, ale sięgał zapewne czasów dawniejszych. W kościele parafialnym znajdował się mianowicie grób Bogumiła, wzniesiony nieco ponad posadzkę, i do tego to grobu w dniu 12 czerwca napływały rzesze ludu wielkopolskiego. Tutaj też miał Bogumił spędzić w surowej ascezie 12 lat swego życia. Był w świadomości ludu pustelnikiem, ale przedtem, zanim na skutek jakichś trudności lub zamiłowania do samotności osiadł w Dobrowie, miał piastować godność arcybiskupa gnieźnieńskiego. Tak głosiła dawna i trwała tradycja ludowa. Tak też chciały życiorysy z XVI stulecia i późniejsze. Te jednak w szczegółach są mało wiarygodne i nie przedstawiają większej wartości. Toteż gdy T. Wojciechowski, jeden z nielicznych naszych historyków, którzy odważyli się na żmudny trud zbadania literatury hagiograficznej, podjął na początku naszego stulecia temat Bogumiła, okazało się, że chronologia jego życia oraz szczegóły tyczące jego biskupstwa przedstawiają trudności nie do przezwyciężenia. Wystarczy powiedzieć, że hipotetyczne daty śmierci Bogumiła, proponowane od tego czasu przez historyków, tworzą długi szereg: 1092, 1179, 1182, 1204-5, 1279... Za tymi datami idą misterne rekonstrukcje, tworzone pośród żmudnych dociekań i analiz nielicznych przekazów źródłowych. W r. 1925 kult Bogumiła, w rozumieniu starodawnej czci oddawanej mu od niepamiętnych czasów jako świętemu lub błogosławionemu, został zaaprobowany przez Stolicę Apostolską. Przy tej okazji na dzień upamiętniający w liturgii Bogumiła wyznaczono 10 czerwca. Mimo badań prowadzonych później postać do dziś nie ukazała się nam w wyrazistym obramowaniu dziejów  i w konkretnej oprawie chronologicznej. Obecnie upowszechniła się bardzo hipoteza W. Semkowicza, utożsamiająca Bogumiła  z arcybiskupem Piotrem II, którego śmierć miałaby przypaść na lata 1203-1204. Rozbudował tę hipotezę w imponującą konstrukcję i wsparł nowymi przypuszczeniami J. Nowacki, znakomity historyk diecezji poznańskiej. Przyjęto ją też do brewiarzowego oficjum, zamieszczonego pośród oficjów diecezji polskich. Ale hipoteza pozostaje hipotezą i niczym więcej. Toteż należy w końcu przyznać rację nawykłym do ostrożności historykom, którzy utrzymują razem z Z. Budkową-Kozłowską, iż Bogumił -jest dotąd dla historyków osobistością zagadkową-, albo razem z B. Stasiewskim, że -pomimo krytycznych badań pozostaje on osobistością do ujęcia historycznego bardzo trudną-.

 

MODLITWA:

Panie, nasz Boże, wysłuchaj błagania oddanego Ci całym sercem ludu; †przez modlitwy błogosławionego Bogumiła, biskupa, zachowaj go w zdrowiu duszy i ciała * i spełnij wszystkie jego prośby. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

---

Aprobata kultu w AAS 17 (1925), 384-387. Żywot rekonstruowany przez J. Nowackiego w HP 1 (1971), 147-158, gdzie również pełny zestaw bibliograficzny sporządzony przez R. Gustawa. Inne możliwości ujęcia referuje w DHGE 9 (1937), 415-417 P. David, który przedstawia również hipotezę własną. Ostrożne ujęcia Z. Budkowej-Kozłowskiej i B. Stasiewskiego w PSB II 20 n. oraz w LThK 2 (1958), 558. Nowsze przyczynki do historii kultu w Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne t. 6 (1963), 227-237; t. 9 (1964), 37-46, w opracowaniu J. Żelazka. 
Z najnowszych na uwagę zasługuje zwięzłe opracowanie w SSS Supl. (t. VII, 1984), 500 n. Inne, w szczególności wyd. B. Bolza, Proces beatyf.
i kanon. arcbpa B. w XVII w.
, Poznań 1982, oraz tegoż w t. 11 serii Święci Polscy(1987), 26-34, odświeżają ujęcie z późnej tradycji i nie wnoszą niczego nowego; por. An. Boll. 101 (1983), 451, oraz Studia Źródłoznawcze, 29 (1985), 210-212. Nieco o kulcie ludowym: Baranowski, 59 n.

---------

Święty Eberhard z Salem (Rohrdorf) (+1245)

Urodził się około 1160 roku w Rohrdorf (Badenia- Wirtembergia)
w Niemczech. Od 1191 roku był opatem cystersów w Salem (Badenia- Wirtembergia), który to klasztor doprowadził do rozkwitu. W 1240 roku ustąpił ze swego urzędu z powodów zdrowotnych. Zmarł 10 czerwca 1245 roku, prawdopodobnie w Salem.

---------

Święty Ewermund z Fontenay (+ok. 720)

Pochodził z Bayeux. W r. 690 założył opactwo w Fontenay-l-s-Louvets. Ponieważ zostało ono później zniszczone przez Normanów, 
a jego relikwie przeniesiono do Saint-Evroult d'Ouche, w legendzie była także mowa o założeniu drugiego klasztoru. Fundator zmarł około r. 720. Wspominano go 10 czerwca.

---------

Święty Itamar z Rochester (+655)

Urodził się pod koniec VI wieku w Kencie. Wstąpił do benedyktynów. W 644 roku został  pierwszym z anglosaskich następców św. Paulina z Yorku. Objął biskupstwo w Rochester. Sakrę przyjął z rąk Honoriusza z Canterbury. Wymienionym dorównywał nauką i świętością. Zmarł może 10 czerwca 655 r. Wspomnienie obchodzono w tym lub następnym dniu.

---------

Święty Landeryk z Paryża (+1050)

Mnich benedyktyński. Został utopiony w rzece przez grupę nieskruszonych przestępców, których upominał.

========

11 CZERWIEC:

Święta Adelajda (Aleydis) z  Schaerbeek (+1250)

Do klasztoru cysterskiego w Brukseli wstąpiła w młodym wieku. Dotknięta trądem w wieku 22 lat, została zmuszona do życia w izolacji. Znosiła cierpienie z wielką cierpliwością i poddaniem. Pociechą były jej wizje i ekstazy, którymi Bóg ją nawiedzał. Niedługo przed śmiercią oślepła, a jej ciało było całkowicie pokryte ranami, z wyjątkiem języka, którego nadal używała, by śpiewać Bogu pieśni uwielbienia. Zmarła w 1250 roku. Kult jej zatwierdzony został w 1907 roku.

======

Święty Paryzjusz (ok. 1151-1267)

Urodził się około r. 1151 w Bolonii. Gdy miał dwanaście lat, przywdział habit kamedulski we wspólnocie pod wezwaniem świętych Kosmy i Damiana. Kiedy miał trzydzieści pięć lat, powierzono mu duchowe kierownictwo sióstr kamedułek z klasztoru  Św. Krystyny pod Treviso. Przebywał na tym stanowisku osiemdziesiąt lat. Budował wszystkich, zwłaszcza chorych z pobliskiego hospicjum, którymi się także zajmował. Nigdy nie korzystał z jakichkolwiek dyspens. Zmarł 11 czerwca 1267 r., mając sto szesnaście lat. Dwukrotnie, w r. 1316 
i 1346, wystąpiono o jego kanonizację, ale starań tych sukcesem nie uwieńczono. I dopiero Baroniusz wpisał Paryzjusza do swego martyrologium.

 

MODLITWA:

Wszechmogący Boże, wysłuchaj łaskawie nasze prośby † i za wstawiennictwem świętego Paryzjusza, pustelnika, * udziel nam daru zbawiennej wstrzemięźliwości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

======

Święty Rembert (Rimbert) z Hamburga (+888)

Urodził się około 825 roku w rodzinie szlacheckiej na terenie Flandrii. Wykształcenie zdobył w Torhout, pod Brugią. Tam też przyjął benedyktyński habit z rąk św. Oskara, który przybył do klasztoru, aby zdobyć współpracowników dla swej misjonarskiej działalności.  Gdy w 862 roku wielki misjonarz zmarł, Remberta, chociaż był dopiero diakonem, jednogłośnie obrano na jego następcę. Sakry za zgodą Ludwika Niemca udzielił mu Liutbert, arcybiskup Moguncji. Mikołaj I przysłał mu wówczas paliusz. Wydaje się, że nadaremnie usiłował potem apostołować na terenie Danii i Szwecji. Od tych, których ogólnie nazywano Normanami, kilkakrotnie wykupywał chrześcijańskich jeńców, a we Fryzji organizował przeciw nim obronę. Uczestniczył też w obradach episkopatu niemieckiego w Wormacji (868) i we Frankfurcie (873). 
Na synod w Kolonii (887) wysłał już swego reprezentanta. Od 885 r. cierpiał na przewlekłe zapalenie stawów i musiał ograniczać swoją aktywność. Zmarł 11 lutego 888 r. Zawdzięczamy mu żywot św. Oskara (Ansgara), bogaty w informacje o działalności i sposobie apostołowania jego mistrza. Utrzymywał też korespondencyjny kontak z Ratramnem  z Korbei. W średniowieczu wspominano go w dniu 4 lutego. Obecnie  w diecezjach hamburskiej i bremeńskiej jego pamięć czczą 11 czerwca.

========

12 CZERWIEC:

Święty Leon III, papież (+816)

Jego pontyfikat trwający w latach 795-816 przypadł na czasy przełomowe w historii Zachodu. O pochodzeniu i formacji przyszłego papieża nic pewnego nie wiemy. Był Rzymianinem i benedyktynem
To natomiast pewne, że od wczesnej młodości zaangażowany był 
w służbie Kościoła. Nie wiemy też dobrze, w jakich okolicznościach wstąpił na stolicę Piotrową po Hadrianie I. Objąwszy ster Piotrowej nawy, dokonał natychmiast posunięcia o niemałym w przyszłości znaczeniu: powiadomił o wyborze Karola Wielkiego i posłał mu symboliczne dary, nazywając króla Franków patrycjuszem rzymskim. Postąpił tak prawdopodobnie dlatego, że w Rzymie miał wielu wrogów, którzy odważyli się nawet na to, że w r. 799 w czasie publicznej procesji znieważyli go i powalili na ziemię. Skłoniło go to, aby udać się osobiście do Karola. W Paderborn nastąpiło spotkanie z królem, który przyrzekł Leonowi poparcie. Papież wrócił do Rzymu mając orszak przydzielony przez Karola, który niebawem sam przybył do stolicy chrześcijaństwa,  aby tam przywrócić ład i pokój. Wedle najnowszych badań nie wydaje się prawdziwe dawniejsze przeświadczenie historyków, jakoby papież oczyścił się wówczas przysięgą ze stawianych mu zarzutów. W Boże Narodzenie 800 r. odwzajemniając się Karolowi za poparcie, Leon dokonał - dość niespodziewanie dla współczesnych, a nawet dla samego króla - jego koronacji na cesarza. Było to wydarzenie brzemienne w skutki. Kiedy w osłabionym wewnętrznymi sporami i obrazoburstwem Bizancjum cesarstwo przeżywało właśnie bezkrólewie, na Zachodzie powstało nowe cesarstwo, niejako dziedzic dawnego cesarstwa rzymskiego, ale zarazem dzieło papiestwa, które nawiązywało do starożytnych idei państwa Bożego. Było to największe dokonanie pontyfikatu Leona. W kolejnych latach swych rządów utrzymywał on nadal stosunki z Frankami, ale nawiązywał je również z anglosaską Brytanią. Zmarł 12 czerwca 816 r. W poczet świętych zaczęto go wpisywać stosunkowo późno, oficjalnie zaś dekretem Kongregacji Obrzędów uczyniono to dopiero w r. 1673. Jego wspomnienie obchodzi się 12 czerwca.

======

Święci Maryn, Vimius, Zimius z Griesstetten (+1100)

Nazywani „Trzema świętymi wygnańcami”. Byli mnichami w benedyktyńskim klasztorze w Regensburgu w Niemczech.Postanowili  jednak opuścić życie wspólnotowe i zostać pustelnikami w Griestatten.

========

13 CZERWIEC:

Święty Gerard z Clairvaux (+1138)

Gerard był starszym bratem Bernarda z Clairvaux. Początkowo wzbraniał się przed wstąpieniem do pierwszego klasztoru cystersów w Citeaux i nadal prowadził życie żołnierskie. Kiedy został ciężko ranny, zmienił zdanie i w 1113 roku przyłączył się do wspólnoty zakonnej. Z czasem stał się zaufanym towarzyszem Bernarda, w roku 1115 współózałożycielem klasztoru w Clairvaux, w którym pracował aż do śmierci, która nastąpiła 13 czerwca 1138 roku. Kult Gerarda zatwierdzono w 1869 roku.

 

MODLITWA:

Boże, Ty tak zjednoczyłeś w zakonie i w świętości błogosławionego Gerarda ze świętym Bernardem, że tworzyli jedno serce w Chrystusie,† za ich wstawiennictwem zjednocz nasze dusze ze sobą w miłości,*abyśmy wszyscy w jedności ducha służyli Tobie na ziemi i mogli w niebie radować się jedynie Tobą. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

======

Święty Fandila z Penamelaria (+853)

Urodził się w Andaluzji. Później został wybrany opatem w klasztorze benedyktyńskim w pobliżu Kórdoby w Hiszpanii. Zostal porwany przez muzułmańskiego przywódcę Emirę Muhammada I i okrutnie traktowany według muzułmańskich zasad. Został zamordowany razem z innymi chrześcijanami.

========

14 CZERWIEC:

Święty Anastazy z Kórdoby (+853)

Był diakonem. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru w Kórdoby 
w Hiszpanii. Anastazy został porwany przez Maurów. Ze św. Feliksem i św. Digną( mniszką benedyktyńską) został ścięty za wiarę.

======

Święta Digna z Kórdoby (+853)

Była mniszką w benedyktyńskim klasztorze w Kórdobie. Została aresztowana i torturowana. Razem z Anastazym i Feliksem  została ścięta gdyż odrzuciła wyparcie się  wiary.

======

Święty Gerwold z Evreux (+806)

Karierę rozpoczynał jako kapelan królowej Bertrady. Dzięki niej wstąpił potem na stolicę biskupią w Evreux. Nieco później zrezygnował z urzędu na rzecz jakiegoś Gerbeda i wówczas został opatem benedyktyńskim w Fontenelle. Z tego tytułu prowadził jakąś działalność dyplomatyczną na dworze Mercji. Oznaczał się gorliwością  w promowaniu wiedzy i liturgii. W opactwie otworzył szkołę, w której najbardziej czynnym nauczycielem był niewątpliwie Harduin (+ 811). Zachowały się rękopisy z jego pismem i kopie sporządzane jego ręką. 
Do Fontenelle wprowadził liturgię rzymską i wiele nowych pieśni. Opactwo zawdzięczało mu także wiele prac budowlanych i renowacji.  Pod koniec życia zdołał odzyskać dla niego dobra, zastawione ongiś dla pokrycia kosztów wypraw Karola Wielkiego. W r. 806 zachorował  w Pierrepont. Tam też 14 czerwca zmarł. W Fontenelle wspominano go  w liturgii. W Evreux zaliczono do grupy świętych biskupów.

======

Święty Lotariusz (+ok. 756)

Był założycielem klasztoru benedyktyńskiego w lesie w Argentan we Francji i był tam nichem. Póżniej został biskupem w Séez przez więcej niż 30 lat. Zmarł wykonując swoje obowiązki.

======

Błogosławiony Ryszard z Saint-Vanne
(+ok. 970–1046)

Urodził się około 970 r. w Bantheville, w rodzinie szlacheckiej. 
Studia odbył w szkole katedralnej w Reims, zapewne pod kierunkiem Gerberta z Aurillac, który zostanie papieżem i przybierze imię Sylwestra II. Jako dziekan i kantor kapituły trzymał się z dala od sporów, które dzieliły wówczas duchowieństwo w Reims. Potem razem z Fryderykiem, hrabią Verdun, wstąpił dobenedyktynów w Saint-Vanne. Gdy stwierdzili, że życie zakonne uległo tam rozluźnieniu, wybrali się do Cluny, ale św. Odylon odesłał ich z powrotem, aby we własnym opactwie przywrócili stosowną dyscyplinę. Dzięki opatowi Heimonowi w r. 1004 Ryszard sam został opatem w Saint-Vanne. Wkrótce potem opactwo doszło pod jego rządami do rozkwitu. Powiększyło także swe dobra oraz budynki klasztorne, a prace około kościoła wyraźnie uintensywniło. Wspomagany przez Baldwina IV, hrabiego Flandrii, Ryszard zreformował następnie opactwo Św. Wedasta w Arras. W 1012 r. powierzył je Popponowi; on zaś zreformuje opactwo w Stavelot-Malmédy. Wykorzystując to, że w Cambrai biskupem był Gerard I (1012-1051), jego uczeń, Ryszard reformował następnie klasztory w tej diecezji. 
Baldwin Pięknobrody, hrabia Flandrii, wspomagał go następnie
w przeprowadzaniu reformy w diecezjach Tournai i Gandawy. W latach 1020-1023 zarządzał również opactwem w Lobbes, z którego wyszło kilku energicznych reformatorów. Reformatorska działalność samego Ryszarda objęła również diecezje najbliższe: Verdun, Châlons, Reims, Beauvais, Noyon, Amiens. Co roku zbierał opatów, którzy musieli zdawać sprawę z tego, czego dokonali. Odegrał ponadto dużą rolę w ustanowieniu Treuga Dei (-Rozejmu Bożego-), a w czasie klęsk głodu śpieszył z pomocą całym rzeszom biednych. Wszystko to nie przeszkadzało mu w odbyciu pielgrzymki do Jerozolimy (1026-1027) i odprawieniu długich rekolekcji w pustelni na Saint-Mont, pod Remiremont. Zredagował ponadto żywot św. Rodinga, założyciela opactwa w Beaulieu. Zmarł 14 czerwca 1046 r.  Jego imię mnisi opatrywali zawsze tytułem błogosławionego.

========

15 CZERWIEC:

Święta Edburga z Winchester (+ ok. 960)

Miała podobno trzy lata, kiedy to ojciec, król Mercji i Wessexu, ofiarował jej cenne zabawki oraz kielich i ewangeliarz. Bez wahania wybrała te ostatnie. Interpretowano później to wydarzenie jako zapowiedź jej przyszłej świętości. Edburgę przyjęto do ufundowanego przez jej babkę benedyktyńskiego klasztoru w Winchesterze. Budowała tam wszystkich pokorą i łagodnością. Urzędu ksieni, jak potem chcieli niektórzy, nie piastowała. Zmarła około r. 960. Pisał o niej przede wszystkim Wilhelm z Malmesbury, autor Gesta Regum Anglorum. Wspomnienie Edburgi obchodzono 15 czerwca.

======

Błogosławiony Abraham

Abraham był opatem w cysterskim klasztorze Pratea 
(prawdopodobnie to klasztor św. Piotra de Pradelle w Langwedocji). Jest przez niektórych zaliczany do błogosławionych a przez innych tylko do pobożnych. Wg Bucelina charakteryzował się łagodnością, czystością serca,  doskonałością oraz przez całe życie zachował nienaruszone dziewictwo.

======

Święty Domicjan z Lobbes (+ok. 686)

Uczeń św. Landelina. Wstąpił do benedyktyńskiego opactwa
w Lobbes w Belgii.

======

Święty Hadelin z Lobbes (+ok. 686)

Uczeń św. Landelina. Wstąpił do benedyktyńskiego opactwa 
w Lobbes w Belgii.

======

Święty Landelin z Crespin (+686)

Był rozbójnikiem przez jakiś czas ale żałował swojego postępowania i został wyświęcony na księdza. Był wychowankiem św. Autberta 
z Cambrai we Francji. Założył opactwo Lobbes w 634 roku i trzy inne opactwa w tym Crespin gdzie był opatem i zmarł.

======

Święty Konstyntyn z Beauvais (+706)

Był mnichem w benedyktyńskim klasztorze w Jumiéges, gdzie opatem był św. Filibert. Został wybrany biskupem w Beauvais, we Francji.

======

Błogosławieni Tomasz Green, Tomasz Reding, Tomasz Scryven (+1537)

Tomasz Green studiował w kolegium św. Jana w Cambidge. Wstąpił  w Londynie do kartuzów w Charterhouse, gdzie złożył śluby zakonne
i święcenia kapłańskie. Został aresztowany przez króla Henryka VIII przypisywał sobie duchowe zwierzchnictwo nad  Kościołem angielskim. Tomasz Green został aresztowany z dwoma innymi kartuzami , bratem laikiem Tomaszem Scryven i Tomaszem Redingiem i czterema innymi towarzyszami. Wszyscy zginęli z głodu w Newgate.

========

16 CZERWIEC:

Święty Benon z  Miśni (ok. 1010-1106)

Syn hrabiowskiej rodziny saskiej, zrazu był kanonikiem w Goslarze. benedyktyn w Hildesheim, na kapłana wyświęcony 1040; rychło mianowany opatem. Na biskupstwo miśnieńskie powołano go w 1066.r. W czasie powstania Sasów (1075-76) zachował rezerwę i Henryka IV nie poparł. Cesarz spustoszył mu za to dobra, a jego samego uwięził. Odzyskał wolność, ale nie wiemy, w jakich okolicznościach.  W r. 1078 poparł Rudolfa Szwabskiego. W latach następnych konsekwentnie opowiadał się za stronnictwem papieskim. W r. 1085 został za to przez synod moguncki zdjęty z urzędu i musiał iść na wygnanie. Po śmierci zaś Grzegorza VII udał się do Italii i poddał się antypapieżowi Guibertowi-Klemensowi. Wróciwszy do Miśni (1088) usiłował godzić zwaśnione stronnictwa. W każdym razie w r. 1097 uznał papieża Urbana II. O dalszym jego życiu i działalności pewnych informacji nie posiadamy. Późne relacje czynią zeń apostoła Wenedów, a podania ludowe, żywe po dziś dzień, inicjatora rolnictwa. 
Zmarł prawdopodobnie 16 czerwca 1106. W r. 1285 podniesiono jego relikwie. Niezależnie od tego w w. XVI wszczęto starania o kanonizację, która nastąpiła w r. 1523. W związku z tym Luter napisał pamflet:
Wider den neuen Abgott und alten Teufelder zu Meissen soll erhoben werden, co stało się początkiem długotrwałej polemiki między protestantami a katolikami. Z obawy przed profanacją relikwie zabrano w r. 1580 z Miśni i w końcu złożono w monachijskim Frauenkirche. Dzięki temu Benon uznany został z czasem za patrona Monachium i Bawarii. Na obrazach przedstawiają go zazwyczaj z rybą i kluczami, co jest wyraźnym nawiązaniem do starego podania, wedle którego klucze katedry, wrzucone do rzeki z obawy przed cesarzem, po powrocie biskupa odnalezione zostały w podanej mu rybie.

======

Święty Barnaba

Z pochodzenia był Włochem. Do pustelni, lokalizowanej na ogół pod Międzyrzeczem, przybył wprost z otoczenia cesarza Ottona III (1001), wraz z Benedyktem i Janem, od których musiał być znacznie młodszy. Wysłany jesienią 1003 r. do Rzymu, zapewne w związku  z planowaną akcją misyjną, nie stał się uczestnikiem męczeństwa, którego dostąpili Benedykt i jego czterej. Kiedy wrócił, towarzysze już nie żyli. Wkrótce wysłano go znów do Rzymu, tym razem w towarzystwie biskupa poznańskiego Ungera. Gdy złożył Janowi XVIII sprawozdanie  o męczeństwie, papież -bez wahania kazał ich zaliczyć w poczet świętych męczenników-. W drodze powrotnej został w Magdeburgu uwięziony przez Niemców, ale zdołał im ujść i powrócił do eremu, wokół którego rozwinęło się zwolna benedyktyńskie opactwo. Był jego pierwszym przełożonym do r. 1008, a może nawet 1014. W każdym razie musiał umrzeć lub zrzekł się tej godności przed r. 1015, bo wówczas opatem był już doradca Chrobrego, Włoch Tuni (Antoni). W Polsce Barnaba eremita czci chyba nigdy nie doznawał. Nie wpisywali go do swych kompilacji autorzy narodowych zbiorów hagiograficznych. Dlatego pomija go też najnowsza Hagiografia polska, która w dodatku zestawia wspomniane kompilacje. Wciągnęli go natomiast na listę świętych swego zakonu pisarze-kameduli, którzy czczą go 16 czerwca.

======

Święta Lutgarda z Tongern (Tongres) 
(1182-1246)

Urodziła się w r. 1182. Wcześnie umieszczono ją w pensjonacie benedyktynek. Około r. 1200 złożyła u nich profesję zakonną.
W pięć lat później była już przeoryszą. Ale zamiłowanie do kontemplacji sprawiło, że opuściła ruchliwą placówkę i przeniosła się do cysterek w brabanckim mieście Aywières. Zasłynęła tam z daru uzdrawiania chorych i nawracania zatwardziałych grzeszników. Obdarzona łaskami mistycznymi, stała się jednak przede wszystkim prekursorką nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.
Zmarła 16 czerwca 1246 r. Belgia czci Lutgardę jako jedną ze swych głównych patronek.

 

MODLITWA:

Boże, Ty powołałeś świętą Lutgardę, dziewicę, do szukania Twojego królestwa na tym świecie przez praktykowanie doskonałej miłości,†spraw, abyśmy umocnieni za jej wstawiennictwem * czynili postępy na drodze miłości w radości ducha. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

======

Błogosławiony William Greenwood (+1537)

Był bratem laikiem kartuzem w Londynie w Charterhouse. Został aresztowany bo przeciwstawiał się polityce króla Henryka VIII. Został zamorzony głodem w więzieniu Newgate razem z sześcioma towarzyszami.

========

17 CZERWIEC:

Święty Adeodatus II, papież (+676)

Jego poprzednikiem był Dusdedit zwany również Adeodatusem I. Adeodatus II najpierw był mnichem w klasztorze benedyktyńskim św. Erazmusa na wzgórzu Celiana w Rzymie. Czynnie wspierał reformę monastycyzmu gdy był papieżem i był przeciwnikiem heretyków monoletyzmu. Oprócz reormy kilku klasztorów zwłaszcza opactwa św. Piotra w Canterbury odbudował wiele kościołów, które uległy zniszczeniu.

======

Święty Adulf z Utrechtu (+VII w. )

Pochodził ze szlacheckiej rodziny w Saksonii,  Irlandzkiego pochodzenia. Był bratem św. Botulfa. Wyruszył na misję do Niemiec (a także według pewnych źródeł  do Gaul, we Francji). Został wybrany biskupem w Utrechcie albo Maastricht.

======

Święty Botulf z Ikanhoe (+680)

Pochodził ze szlacheckiej rodziny w Saksonii,  Irlandzkiego pochodzenia. Był bratem św. Adulfa. Wyruszył na misję do Niemiec
(a także według pewnych źródeł  do Gaul, we Francji). Powrócił do Anglii i założył klasztor w 654 roku, gdzie wstąpił. Szeroko była uznana jego świętość. Spoczął razem z bratem w Ikenhoe.

======

Święta Eufemia z Altomünster (+1180)

Eufemia była córką Bertholda, hrabiego Diessen i Andechs (Bawaria, Niemcy). W połowie XII wieku została benedyktynką
w klasztorze Altomünster w Bawarii, później była tam ksienią. Przyczyniła się do znacznego powiększenia dóbr klasztoru. Zmarła w 1180 roku w Altomünster, natomiast pochowana została w Diessen nad jeziorem Ammer, obok swojej siostry Mechtyldy.

======

Błogosławiony Józef Maria Cassant (1878-1903)

Józef Maria Cassanturodził się 6 marca 1878 roku w Lot-et-Garrone w południowej Frnacji. Uczył się w szkole katolickiej w Casseneuil. Mając 16 lat wstąpił do klasztoru trapistów. 24 maja 1900 roku złożył śluby wieczyste, a12 października 1902 roku przyjął święcenia kapłańskie. W tym czasie okazało się, że jest chory na gruźlicę, która postępowała bardzo szybko. Powrócił do domu rodzinnego, gdzie przebywał 7 tygodnia, a nastepnie powrócił do klasztoru. Zmarł 17 czerwca 1903 roku w opinii świętości w klasztorze w Sainte- Marie du Desert. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II 3 września 2004 roku.

======

Święty Rajneriusz Scacceri (+1160)

Urodził się w Pizie we Włoszech. Prowadził rozwiązłe życie zanim nawrócił się po pielgrzymce do Jeruzalem. Gdy powrócił do domu  wstąpił do opactwa benedyktyńskiego  św. Andrzeja w Pizie, gdzie był konwentualnym oblatem. Zmarł w opactwie w Pisan San Vito. Rajneriusz miał uznanie z powodu wielu cudów jakie dokonał w ciągu życia. Zasłużył na imię „de Aqua” powodu użycia jego świętej wody do odzyskania zdrowia.

======

Święty Rambold z Ratyzbony (+1001)

Nazywany był również Ramnold lub Ramwold. Był mnichem u Św. Maksymina w Trewirze i miał już 70 lat, gdy św. Wolfgang wezwał go do Ratyzbony, aby opactwo Św. Emmerama oddzielić od mensy biskupiej  i zreformować. W 975 r. Ramwold został więc niezależnym opatem i z energią zabrał się do dzieła. Pod jego rządami opactwo stało się ośrodkiem intensywnego życia religijnego, intelektualnego  i artystycznego. Opat nie znalazł jednak zrozumienia u następcy św. Wolfganga, biskupa Gebharda, który chciał na powrót podporządkować sobie opactwo. Zmarł 17 czerwca 1000 r., mając już sto lat. Pochowano go w krypcie u Św. Emmerama, którą sam przygotował.

======

Święta Teresa z Portugalii (+1250)

Była córką króla Portugalii Sancheza I. wyszła za mąż za kuzyna Alfonsa IX, króla Leónu ale Stolica Święta uznała to małżeństwo za nieważne (zawarte mimo bliskiego pokrewieństwa bez dyspensy).  Teresa wróciła do Portugalii, a następnie wstąpiła do cysterek w Lorvâo, koło Coimbry gdzie też 17 czerwca 1250 roku zmarła. Berengaria, wdowa po Alfonsie otrzymała pozytywne rozstrzygnięcie w sparwie kolejności osadzenia  tronu Leónu. Była długo czczona jako święta z Portugalii a jej kult świętej zatwierdził papież Klement XI. Pochowana razem
z Sanczią, razem też doznawała czci, którą aprobowano w r. 1705.

========

18 CZERWIEC:

Święta Elżbieta z Schönau
(ok. 1129-1165)

Urodziła się około 1129 roku w rodzinie szlacheckiej, która mocno związana była z Kościołem i która wydała wielu duchownych. Wcześnie wstąpiła dobenedyktynek w Schönau (Hesja), gdzie też w r. 1147 złożyła profesję zakonną. Wcześnie też mianowano ją mistrzynią, tzn. przełożoną żeńskiej części podwójnego klasztoru, zarządzanego przez opata. Tym ostatnim został później jej brat Egbert, a jeszcze później bratanek Szymon. Obecność tych dwóch bliskich nie była bez znaczenia dla pisemnej spuścizny Elżbiety, która, poczynając od r. 1152, doznawała niezwykłych przeżyć: wizji, ekstaz, objawień itp. Niektóre mogły mieć pewien podkład patologiczny, bo Elżbieta przez całe życie chorowała, nieraz bardzo poważnie. Nie bez wpływu był przykład św. Hildegardy, z którą korespondowała. Inne wpływy: Biblii, liturgii itp. odegrały swą rolę, ale w ujęciu wizji na piśmie Egbert niewątpliwie miał poważny udział, sam zresztą mocno przekonany o nadprzyrodzonym charakterze doznań siostry. On też wszystko zredagował, ujmując wspomniane doznania w Liber viarum Dei oraz w zbiórVisiones. Z tego ostatniego należy wyodrębnić Liber revelationum de sacro exercitu virginum coloniensium. Tam to odnajdujemy -historię- św. Urszuli i jej towarzyszek, która walnie przyczyni się do rozpowszechnienia i intensyfikacji kultu. Inna grupa wizji opowiadała De resurrectione beatae Mariae matris Christi, a więc o niektórych szczegółach z życia Matki Najśw. oraz o jej wniebowzięciu. Jeszcze inne zawierały gorące wezwania do pokuty i reformy obyczajów w Kościele. Wszystkie, zebrane w dwa zbiory, prędko zdobywały sobie czytelników i ich poważanie. Elżbieta zmarła 18 czerwca 1165 r. Otaczał ją zrazu kult o charakterze bardziej lokalnym, ale w r. 1584 wpisano ją do Martyrologium Rzymskiego.

======

Święty Guy z Baume-les-Messieurs (+940)

Był następcą św. Berna – opata w opactwie benedyktyńskim Baume-les-Messieurs. Tak jak Berno przywrócił opactwu pełną chwałę. Guy odziedziczył tę znakomitą instytucję i użył wszystkich swoich umiejętności do utrzymania silnej duchowości. Stała się ona uczestnikiem  szerokiej reformy kluniackiej klasztorów. Zrezygnował z urzędu opata i został pustelnikiem.

======

Święta Osmanna z Jouarre
(+ok. 700)

Nazywana również Osanna. Wstąpiła do benedyktyńskiego klasztoru w Jouarre we Francji. Guy odziedziczył tę znakomitą instytucję i użył wszystkich swoich umiejętności do utrzymania silnej duchowości. Stała się ona uczestnikiem  szerokiej reformy kluniackiej klasztorów. Zrezygnował  z urzędu opata i został pustelnikiem.

======

Błogosławiony Sebastian Newdigate  (ok. 1490-1535)

Urodził się ok. 1490 roku w Harefield w Middlesex, w Anglii. Został kartuzem i położył podwaliny pod dom zakonny w Londynie. Gdy nie chciał przyjąć przysięgi supremacyjnej (uznającej zwierzchnictwo króla ponad papieska), został 18 czerwca 1535 roku w Tyburnie/Londynie powieszony i poćwiartowany. Został beatyfikowany w 1886 roku.

========

19 CZERWIEC:

Święty Romuald z Rawenny (+1027)

Urodził się około r. 950. Niektórzy uściślają tę datę (952), ale inni utrzymują, że nie jest to zgodne z relacją Piotra Damiani i innymi danymi; są oni za poważnym przesunięciem daty wstecz. Po r. 972 widzimy go już jako mnicha w opactwie Św. Apolinarego w Classe pod Rawenną. Według hagiografów nmiał tam odpokutować zbrodnię  popełnioną przez swego ojca. Długo tam nie zabawił. Spragniony życia doskonalszego, opuścił po trzech latach zasobne opactwo i przyłączył się na lagunie pod Wenecją do pustelnika Maryna. W r. 978 razem z obalonym dożą weneckim, Piotrem Orseolo, opuścił kraj i udał się w stronę Hiszpanii. Zatrzymali się w Katalonii, w klasztorze w Cuxa, z którego opat Gweryn stworzył właśnie ośrodek reformy klasztornej. Przybysze osiedlili się niedaleko opactwa i oddali się surowej ascezie. Romuald przestudiował wówczas dzieła Kasjana oraz żywoty Ojców pustyni. W ten to sposób stworzył sobie pewną koncepcję życia eremickiego, znajdującego swe oparcie we wspólnocie pod przewodnictwem przeora. W r. 987 lub następnym wrócił do Italii. Był teraz bez ustanku zajęty reformą i zakładaniem klasztorów lub pustelni, do których mogli się schronić mnisi spragnieni życia kontemplacyjnego i doskonalszego skupienia. Jednym z najbardziej ulubionych klasztorów-eremów było Pereum pod Rawenną. Znacznie później (1012) założył w Apeninach (na terenie Toskanii), w miejscu podarowanym mu przez hrabiego Maldoli (Casa Maldolo) erem, który stał się macierzą kongregacji mnichów-eremitów, znanych powszechnie pod nazwą kamedułów. Dzięki swej reformatorskiej działalności Romuald zaczął stawać się coraz to bardziej znanym, fascynował wielu możnych tego świata. Coraz więcej też zdążało doń osób wybitnych, pełnych religijnego zapału i entuzjazmu. Wśród wielu innych znaleźli się także późniejsi święci, związani ściśle z naszymi dziejami: Benedykt i Jan, a także Bruno z Kwerfurtu. Ten ostatni przybył do Pereum w otoczeniu cesarza Ottona III, który uległ bez wahania wpływowi potężnej osobowości Romualda. Cesarz skłonił go w r. 998 do objęcia urzędu opata w Classe. Gdy w niespełna trzy lata później Romuald, nie chcąc nadal narzucać mnichom swych surowych reguł, zrezygnował z tego urzędu, cesarz dał mu nowe fundacje; liczył się też z jego zdaniem i przyjął z ust świętego surowe napomnienia. Pod wpływem Romualda zamyślał nawet przez jakiś czas o złożeniu korony i schronieniu się w pustelni. Romuald tymczasem, usunąwszy się z Classe, przebywał na Monte Cassino, potem na życzenie cesarza mieszkał w eremie pod Rzymem. W tym też mniej więcej czasie myślał o wyprawach misyjnych. Poprzez Istrię zamierzał przede wszystkim ruszyć na Węgry, gdzie dostrzegał pole dla swego apostolskiego działania. Przypuszczali niektórzy, że zamierzenia te zostały częściowo urzeczywistnione i że święty przez trzy lata apostołował wśród Madziarów. Jakkolwiek nie odpowiada to historycznym faktom, jest rzeczą oczywistą, że wielki duch Romualda ogarniał tereny pozyskiwane dla chrześcijaństwa. Jednym z nich zaś była bez wątpienia Polska, dla której urabiał misjonarzy i apostołów. W życiorysie, który napisał jego duchowy spadkobierca - św. Piotr Damiani, Polska wymieniana jest wiele razy. Z drugiej zaś strony,Żywot Pięciu Braci Męczenników (zob. pod hasłem Benedykt i Jan) stanie się cennym źródłem do poznania dziejów Romualda. Święty zmarł 19 czerwca 1027 r. w Val di Castro. Ponieważ w tym dniu przypadało wspomnienie świętych Gerwazego i Protazego, Klemens VIII (1595) kazał wspominać Romualda w dniu 7 lutego, w którym relikwie Romualda przeniesione zostały do Fabriano. Nowy kalendarz liturgiczny (1969) przywraca temu wspomnieniu jego właściwe miejsce (19 czerwca).

 

MODLITWA:

Boże, Ty przez świętego Romualda odnowiłeś w Kościele życie pustelnicze, † spraw, abyśmy zapierając się samych siebie i naśladując Chrystusa, * mogli osiągnąć królestwo niebieskie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

----

Przebywaj w celi jakby w raju; odrzuć poza siebie i usuń z pamięci cały świat, baczną uwagę zwracając na myśli, jak dobry rybak na ryby. Jedyna droga jest w psalmach. Nie porzucaj jej! Jeśli nie potrafisz wszystkiego, gdyż przybyłeś z gorliwością nowicjusza, usiłuj raz w tym, raz w innym miejscu śpiewać psalmy w duchu i pojmować umysłem, agdy podczas czytania zaczniesz ulegać roztargnieniu, nie ustawaj, nie usiłuj poprawić to przez zrozumienie.  Przede wszystkim staw się w obecnośći Bożej z bojaźnią i drżeniem jak ktoś, kto stoi w obliczu władcy. Wyniszcz się całkiem i zadowolony złaski Bożej siedź jak pisklę, które, jeśli matka mu nie da, bezradne jest i nie ma nic do jedzenia
(słowa św. Romulada przekazane w Żywocie pięciu Braci Męczenników)

======

Święty Hildegrin z Châlons-sur-Marne  (+ok. 827)

Biskup w Châlons-sur-Marne we Francji. Był młodszym bratem św. Ludgera. Później wstąpił do benedyktyńskiego opactwa w Werden
i został tam opatem. Tam też zmarł.

======

Błogosławiony Humprey z Middlemore (+1535)

Mnich kartuzki w Londynie w Charterhouse. Został powieszony w Tyburn z dwoma mnichami ze swojego klasztoru z powodu sprzeciwu wobec polityki króla Henryka VIII,  który skonfiskował klasztory w swoim królestwie.

======

Błogosławiony  Odo z Cambrai  (ok. 1050–1113)

Urodził się około r. 1050 w Orleanie. Przez jakiś czas nauczał w Toul. Od r. 1089 kierował już szkołą katedralną w Tournai i wtedy to stał się sławnym. Czytając traktaty św. Augustyna, odczuł pociąg do życia zakonnego. Schronił się wówczas z kilkoma uczniami  w dawnym klasztorze Św. Marcina. Założył zgromadzenie zakonne na podstawie reguły benedyktyńskiej.Pod wpływem swego przyjaciela Alwiza, opata z Auchin, przyjął obserwę kluniacką. Obejmując w r. 1095 urząd opata u Św. Marcina, stał się drugim założycielem ośrodka. Zorganizował w nim bibliotekę oraz skryptorium. W r. 1105 obrano go pośród niepokojów biskupem w Cambrai. Diecezją zarządzał z Auchin. Zmarł 19 czerwca 1113 r. Nazywano go odtąd błogosławionym, a na nagrobku napisano:Fuit exul, Deo fidus. Odo pozostawił po sobie Expositio in canonem missae, De peccato originali libri tres, Disputatio contra Iudaeum Leonem, De blasphemia in Spiritum Sanctum, De canonibus evangeliorum. Wcześniejsze pisma zaginęły.

======

Błogosławiony William Exmew (+1535)

Z pochodzenia był Anglikiem. Wykształcenie zdobył w Cambridge. Wstąpił do klasztoru kartuskiego a później został wybrany podprzeorem w Londynie w Charterhouse. Z powodu odmowy przyjęcia reformy króla Henryka VIII  został stracony razem z błogosławionym Sebastianem Newdigate i Humpeyem Middlemore. Został beatyfikowany w 1886 roku.

========

20 CZERWIEC:

Święty Adalbert z Magdeburga (+981)

Pochodził z Lotaryngii. Około 950 roku jest już zatrudniony 
w kancelarii arcybiskupiej w Kolonii. W latach 953-958 podobne funkcje spełnia u boku Ottona I. Potem przebywa jako mnich  w zreformowanym benedyktyńskim klasztorze w Trewirze
Za radą Wilhelma, arcybiskupa Moguncji, Otto I wysyła go w r. 961 jako biskupa misyjnego na Ruś. Jest to odpowiedź na zaproszenie księżny Olgi, ale realizowana wbrew zdaniu Adalberta. Misja niczego też nie osiąga. W r. 966 cesarz mianuje goopatem w Weissenburgu, gdzie pisze dalszy ciąg Kroniki Reginalda z Prüm. W roku następnym towarzyszy cesarzowi w drodze do Italii. Na synodzie w Rawennie (968) wyniesiony zostaje na nowe arcybiskupstwo w Magdeburgu. Organizuje teraz nową prowincję kościelną i działa na rzecz nawrócenia Łużyczan.  Przyjaciel i opiekun św. Wojciecha, który z wdzieczności przyjął jego imię. Umiera 20 czerwca 981 r. w Zscherben pod Merseburgiem. Ciało złożono w katedrze magdeburskiej.

======

Święty Bain (Bagnus) z  Thérouanne (+ok. 710)

Był mnichem w benedyktyńskim opactwie w Fontenelle. Później został biskupem Thérouanne. Jest patronem miasta Calais. Zmarł ok. 710 roku. Jego wspomnienie obchodzi się 20 czerwca.

======

Święta Benigna z Wrocławia (Trzebnicy)

Nie zachowała się i prawdopodobnie nie powstała żadna większa relacja hagiograficzna o niej (Passio). Przemiany i burze dziejowe przetrwał natomiast jej kult i wczesne jego ślady. Pośród nich szczególnie cenne okazały się pomniki liturgiczne, zwłaszcza rękopiśmienne brewiarze i kalendaria. Wiemy stąd, że czczono ją we Wrocławiu i na Kujawach, a czczono jako męczennicę cysterską z czasu najazdów tatarskich. Zginęła w r. 1241 lub 1259. Prawdopodobnie była mniszką klasztoru w Trzebnicy; wraz z innymi schroniła się przed napadem w mury miasta. Dawne przekazy liturgiczne wiążą wspomnienie jej śmierci z ideą dziewictwa bronionego za cenę życia. W diecezjach polskich wyznaczano na jej wspomnienie różne terminy między 16 a 19 sierpnia, tymczasem tradycja cysterska utrwala jej pamiątkę w dniu 20 czerwca.

======

Święty Goban (+670)

Goban urodził się w Irlandii. Był uczniem św. Furseya. Podążył za nim do Suffolk w Anglii, gdzie został mnichem benedyktyńskim. Póżniej wybrał się razem ze św. Ultanem do Francji. Został pustelnikiem  w lesie położonym w pobliżu Premontre we Francji przy rzece Oise, nazwanym obecnie Saint- Gobain. Tam został zamordowany przez bandytów.

======

Święta Helena (+750)

Nazywana była również Heliada. Była ksienią w opactwie Trier 
w Niemczech.

======

Święty Jan z Pulsano (+1139)

Pochodził z Matery. Został mnichem benedyktyńskim, ale zbytnia surowość życia sprawiła, że nie miał zwolenników. Po długiej wędrówce i przenoszeniu się z miejsca na  miejsce, wśród prześladowań, osiedlił się w Pulsano, w pobliżu Monte Gargano, gdzie założył klasztor, będący przez pewien czas domem macierzystym dla pewnej gałęzi benedyktynów. Zmarł w 1139 roku.

========

21 CZERWIEC:

Święty Engelmund (+ok. 720)

Pochodził z Fryzji, ale wychował się w Anglii. Wcześnie wstąpił do benedyktynów. Potem, jak Bonifacy i inni, opuścił Wyspę i udał się na ewangelizację rodzinnego kraju. Znajomość języka i obyczajów ułatwiała mu zadanie. Nie był, jak chcieli niektórzy, uczniem św. Willibrorda. Zmarł około r. 720 w Velzen, w pobliżu Haarlemu.  W katedrze tego ostatniego miasta spoczęły później jego reliwie. Wspomnienie obchodzi się 21 czerwca.

======

Święty Agofredus z La Croix (+738)

Brat świętego Leutfryda (Leffroi). Był mnichem w benedyktyńskim opactwie Świętego Krzyża. Był znany w całej Normandii we Francjize swej świętości.

======

Święty Leutfryd (+738)

Nazywany był również Leutfrid, Leufroi lub Leufroy. Urodził się w Evreux we Francji. Wykształcenie zdobył w Condat i Chartres a potem nauczał młodych chłopców Evreux. Został później pustelnikiem w pobliżu Rouen gdzie jego przełożonym był święty Sydoniusz. Około 690 roku ufundował opactwo  gdzie był opatem. Zostało ono nazwane później Saint-Leufroy.

======

Święty Ralf z Bourges (+866)

Nazywany był również Raoul i Radulf. Był synem hrabi Raoula z Cahors
i według zwyczajów tamtych czasów został powierzony opiece mnichów
z Solignac we Francji. Uczył go opat Bertrand by mógł zostać mnichem
i okazał się bezcenny przy pomocy kilku opatom zanim został mianowany na opata w kilku klasztorach, w tym u św. Medarda w Soissons. Został wybrany biskupem w Bourges w 840 roku. Uczestniczył w różnych synodach i ufundował klasztory męskie i żeńskie. Ralph znany jest również z nauczania i głębokiej troski wobec mnichów, którymi się opiekował. Uczestniczył w synodzie w Meaux w 845 roku.

========

22 CZERWIEC:

Błogosławiony Eberhard z Salzburga
(1085-1164)

Wywodził się z hrabiów na Biburgu i Hilpoltstein, a urodził w r. 1085. Studia odbył w Bamberdze i Paryżu. W r. 1125 wstąpił w Prüfening do benedyktynów. W kilkanaście lat później objął rządy  w ufundowanym przez rodzinę opactwie w Biburgu. W r. 1147 obrano go arcybiskupem Salzburga. Sakry udzielił mu Otto z Freisingen. Widzimy go następnie na synodach lub w otoczeniu Konrada I. Utrzymując podobne kontakty z Fryderykiem I, umiał jednak trzymać się na uboczu, gdy cesarz i jego otoczenie decydowali się wyprawić na Rzym. W r. 1150 przewodniczył synodowi swej prowincji. Gdy w r. 1159 wybuchła schizma, pozostał wierny Aleksandrowi III i wpływał na zachowanie podobnej wierności w całych południowych Niemczech.
Z powodu choroby na synod do Pawii nie dotarł. Po ekskomunikowaniu Barbarossy zachował daleko idącą rezerwę, zajmując się przede wszystkim sprawami ściśle religijnymi. Wpływał pozytywnie na arcybiskupa Ostrzyhomia i patriarchę Akwilei, ale utrzymywał też kontakty z Eberhardem, biskupem Bambergi, do cesarza zaś słał listy pełne kurtuazyjnych usprawiedliwień. Potem nadaremnie próbował pośredniczyć między skłóconymi stronami. W r. 1163 Aleksander III mianował go swym legatem dla Niemiec. Przez jakiś czas starał się jeszcze godzić, a ponadto zajmował się instalacją kapituły lokalnej w Vorau,  w Styrii. Zmarł 22 czerwca 1164 r. w Rein. Szczątki przeniesiono do Salzburga, gdzie otoczyła go od razu cześć wiernych. W r. 1469 rozpoczęto proces kanonizacyjny, ale przerwano go dla braku jasnego obrazu niektórych posunięć Eberharda, słabo odzwierciedlonych
w dokumentach.

--------

23  CZERWIEC:

Święta Etelreda z Ely (+679)

Była córką króla Wschodnich Anglów. W r. 652 wydano ją za Tonberta, księcia plemienia zwanego Girvii.  W trzy lata później owdowiała. Usunęła się wówczas do swych dóbr na wysepce Ely. W r. 660 poślubiono ją po raz wtóry synowi króla Nortumbrii, Egfrydowi. Nadal jednak żyła w dziewictwie. Wedle Bedy Egfryd obiecywał św. Wilfrydowi wiele za wyperswadowanie królowej tego stanu. W dziesięć lat później separował się od żony, która udała się do opactwa benedyktyńskiego w Coldingham. Potem założyła nowe na Ely. Wiodła tam życie nad wyraz umartwione. Zmarła 23 czerwca 679 r. W szesnaście lat później jej siostra Seksburga, która została ksienią na Ely, przeniosła jej szczątki do kościoła. W średniowieczu była świętą bardzo popularną.

 

MODLITWA:

Panie Boże, obsypałeś niebiańskimi darami św. Edeldredę. Pomóż nam naśladować jej cnoty w naszym życiu na ziemi i cieszyć się razem z nią szczęściem w niebie. Amen.

======

Święty Hidulf z Lobbes (+707)

Był mężem św. Ale i hrabią w Hainault, w Belgii i dworzaninem na królewskim dworzew Austrazji (współcześnie część Niemiec i Francji). Kiedy Aye wstąpiła do klasztoru, Hidulf również wstąpił do opactwa Lobbes, w Belgii, które wcześniej ufundował.

======

Błogosławiony Piotr z Juilly (+1136)

Anglik z pochodzenia. Przyjaciel św. Stefana Hardinga, z którym razem później był mnichem w w opactwie Molesme. Zmarł jako kapelan zakonnic w Jully w 1136 roku.

========

24 CZERWIEC:

Święty Teodulf z Lobbes (+776)

Teodulf, był opatem benedyktyński z Lobbes, ok. 750 roku , ostatnim z tych, którzy otrzymywali sakrę biskupią. Posiadłości klasztorne powiększył o nowe nabytki. Z jego inicjatywy mnich Anso sporządził żywoty kilku opatów. Zasłużony opat zmarł 24 czerwca 776 roku. Pochowano go w kościele opactwa, a wspomnienie obchodzono 
24 (lub Martyrologium Rzymskie) lub 25 czerwca

======

Święty Bartłomiej z Farne (+1193)

Urodził się w Whitby, w Nortumbrii w Anglii. Nazywany był Tostig. Po przybyciu do Norwegii Bartłomiej został wyświęcony na księdza, powrócił do Durham gdzie wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru. Później został pustelnikiem na wyspie Farne na wybrzeżu Nortumbrii. Spędził tam 42 lata życia. Bartłomiej jest znany z czynienia cudów.

======

Święty Rumold (+ok. 775)

Nazywany był również Rombaut. Był synem szkockiego króla. Został mnichem w irlandzkim klasztorze. Został konsekrowany na biskupa Rzymu i dołączył do św. Wilibrorda. Został zamordowany w Malines przez dwóch mężczyzn, którzy zeszli na złą drogę. Był również biskupem Dublina w Irlandii. Został patronem Malines, Flandrii, Belgii.

========

25 CZERWIEC:

 

Święty Wilhelm z Vercelli (+1142)

Urodził się około r. 1085 w Vercelli (Włochy). Swą drogę do świętości rozpoczął od pobożnych pielgrzymek. Wybrał się najpierw do Św. Jakuba w Composteli. Odwiedzał następnie rozmaite miejsca pielgrzymkowe w Italii. W końcu, jakby zmęczony tymi wędrówkami, osiadł (1115) jako pustelnik na Monte Virgiliano, które potem zmieniło nazwę na Monte Vergine. Z czasem zeszli się doń uczniowie i z nimi założył kongregację zakonną, która później weszła do rodziny benedyktyńskiej. Samo Monte Vergine stało się słynnym sanktuarium maryjnym. U stóp góry w Goleto Wilhelm założył klasztor żeński. Swym fundacjom zakonnym przekazał styl życia łączący umiłowanie samotności, surowe ubóstwo, apostolską gorliwość oraz nabożeństwo do Matki Najśw. Zmarł 24 czerwca 1142 r. w Goleto. Cześć, którą w założonej przezeń kongregacji oddawano mu od samego początku, w r. 1728 rozszerzono na Królestwo Neapolu, zaś w r. 1785 na cały Kościół. Jego wspomnienie, ze względu na uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, przesunięte zostało na 25 czerwca.

======

Błogosławiony Jan Hiszpan (+1160)

Kartuz w Montrieu, później w Grande Chatreuse, pod św. Antelmem, w końcu pierwszy przeor klasztoru w Reposoir nad Lemanem. Napisał konstytucje dla żeńskiej gałęzi zakonu. Zmarł w 1160 roku. Kult dozwolony w 1864 roku.

========

26 CZERWIEC:

 

Święty Antelm z Belley (1107-1178)

Urodził się w r. 1107 na zamku w Chignin pod Chambéry. Bardzo wcześnie został prepozytem kapituły, ale pociągali go kartuzi, pośród których miał krewnego. W r. 1136 lub następnym przyjął ich habit. W dwa lata później został przeorem. Inicjując kapitułę generalną stał się potem jakby ich pierwszym generałem. Gdy niektórzy okazali brak dyscypliny, ustąpił z urzędu. W r. 1163 obrano go biskupem w Belley. Godności przyjąć nie chciał, podporządkował się dopiero żądaniom Aleksandra III. W r. 1175, zrażony przez hrabiego z Maurienne, który z pominięciem biskupa uregulował swą sytuację w Rzymie, usunął się do Wielkiej Kartuzji. Poruszyło to bardzo lud, który kochał go za jego dobroczynność. Na stolicę wrócił po interwencji papieża. Zmarł 26 czerwca 1178 r.

======

Święty Hermogiusz (+942)

Urodził się w Hiszpanii i był bratankiem św. Pelagiusza. Ufundował klasztor w Galicji w Hiszpanii w 915 roku.  W czasie najazdu Maurów został wzięty na zakładnika. Był więziony w Kordobie. Uwolnił go 
św. Pelagiusz. Udał się do klasztoru benedyktyńskiego w Ribas de Sil gdzie zmarł oddając się  modlitwie.

======

Święty Babolen z Fossés (+670)

Biografii doczekał się dopiero w w. XI. Odrzuciwszy z niej to, 
co wspiera się na falsyfikatach lub trąci pomyłką, powiedzieć należy, 
że ten irlandzki mnich, przebywający przez jakiś czas w Luxeuil, objął po diakonie Blidegizylu darowiznę Chlodwiga i był pierwszym opatem założonego tam klasztoru. Obok reguły Kolumbana zaprowadził
w nim regułę benedyktyńską. Zmarł w r. 670. Ślady oddawanej mu czci odnajdujemy już w początkach IX stulecia. Wspomnienie obchodzono w dniu 26 czerwca.

=====

Święta Ragengarda z Marcigny (+1135)

Była matką św. Piotra Czcigodnego, który też pozostawił na piśmie jej wizerunek. Wywodziła się z rodziny możnych feudałów owerniackich. Poślubiła Maurycego de Montboissier, któremu też urodziła ośmiu synów. Czterech z nich obrało stan zakonny. Kiedy owdowiała, sama wstąpiła w Marcigny do klasztoru benedyktyńskiego, w którym Hugo z Cluny odnowił życie zakonne. Było to podwójne opactwo, w którym mnisi wspomagali i otaczali opieką wspólnotę mniszek. Pozostawała ona pod władzą ksieni. Ragengarda była  w niej szafarką. Zmarła w 1135 r. W martyrologiach benedyktyńskich wspominano ją 26 czerwca.

======

Święty Salwiusz (+768)

Był benedyktyńskim mnichem. Działał na obszarze wokół Angouléme we Francjii został wysłany by ewangelizować Flamandów. Został zamordowany przez lokalnych panów razem z innymi nieznanymi towarzyszamii i pośpiesznie pogrzebany. Jego ciało zostało odnalezione później.

========

27 CZERWIEC:

Święty Daniel z Schonau

Opat klasztoru cysterskiego w Schonau koło Heidelbergu. Był wcześniej kanonikiem metropolitalnego kościoła w Koln jednak porzucił tą godność , aby móc służyć niepodzielnie Chrystusowi i wstąpił do zakonu cystersów. Najpierw był zwykłym mnichem , a następnie przeorem braci, w Schonau znany był jako opat , który w 1209 roku zmarł w opinii świętości.

========

28 CZERWIEC:

 

Święty Paweł I, papież (+767)

Mnich benedyktyński. Potem papież. Rządził tuż po zawarciu przez papiestwo układów z królem Franków, Pepinem Małym. Włości papieskie, zawiązek państwa, otrzymały dzięki temu poważne gwarancje, natomiast Pepin wyniesiony został do godności królewskiej (751). Nie mogło się to podobać ani zwolennikom polityki probizantyńskiej, ani panującym na wielkich połaciach Italii Longobardom. Rzymianin z urodzenia, a brat poprzednika, Stefana II, Paweł wybrany został na stolicę Piotrową 29 maja 757 r. W rywalizacji z kontrkandydatem, diakonem Teofilaktem, wspomogło go niewątpliwie poparcie reprezentanta Pepina. W ciągu dziesięciolecia nowy papież wzmocnił alians z Frankami, ale na sprawy kościelne w państwie Pepina nie mógł sobie zagwarantować zbyt wielkiego wpływu. Udało mu się natomiast powiększyć papieskie państwo. Wszystko to nie przestawało niepokoić możnych rzymian, co zaznaczy się wyraźnie po śmierci papieża. Nastąpiła ona 28 czerwca 767 r. W dawnych martyrologiach Paweł I nie był wspominany. Do Martyrologium Rzymskiego wprowadził go Baroniusz. W zreformowanym rzymskim Proprium (1963) Pawła I się już nie wspomina.

======

Święty Almus (+1270)

Nazywany był również Alme i Alanus. Był mnichem w klasztorze cysterskim w Melrose. Później został wybrany opatem w szkockim klasztorze w Balmerino ufundowanym przez Ermengardę, wdowę Williama I znanego również jako Williama z Lionu.

======

Święty Egilo (+875)

Nazywany był również Eigil. Był opatem w benedyktyńskim klasztorze w Prüm koło Trier w Niemczech. Ubrał w habit św. Humpreya. W 860 roku został wyznaczony przez Karola Łysego do odnowienia opactwa w Flavigny w Dijon we Francji.

======

Święty Heimrad (+1019)

Był mnichem w kilku opactwach benedyktyńskich podczas jego pielgrzymki z Rzymu do Jerozolimy. Był delikatny wobec wielu obłąkanych pozornie nie kończącej się podróży w wierze. Ostatecznie został pustelnikiem  w Wolfhagen w Hesse- Nassau. Na jego grób udawali się liczni pielgrzymi.

======

Święta Teodelchilda (+ok. 660)

Był pierwszą ksienią w benedyktyńskim klasztorze w Jouarre w Meux, we Francji. Nazywana jest również Telchildis.

 

========

29 CZERWIEC:

 

Święta  Emma z Gurk  (ok. 980 –1045)

Urodziła się około r. 980 w Karyntii, w hrabiowskiej rodzinie
Friesach-Zeltschach. Poślubiono ją przedstawicielowi tamtejszego rycerstwa, Wilhelmowi, hrabiemu Sann. Wcześnie, zapewne przed r. 1016, owdowiała. W dwadzieścia lat później straciła syna, którego zamordowano, prawdopodobnie z poduszczenia księcia Karyntii. 
Stała się wówczas jedyną właścicielką rozległych włości położonych na terenie Karyntii, Styrii i Krainy. Majętności te w dużej mierze obróciła na pobożne fundacje, zwłaszcza na założenie klasztoru benedyktynek w Gurk (1043) oraz opactwa benedyktynów w Admont. Resztę swoich pieniędzy przeznaczyła na ufundowanie wielu kościołów a sama wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru w Gurk gdzie przeżyła jeszcze trzy lata w modlitwie. Dotowała także wiele parafii. Kiedy w r. 1073 utworzono w Gurk biskupstwo i uposażono je w dobra, darowane Kościołowi przez Emmę, zaczęła uchodzić za fundatorkę nowej diecezji. Zmarła 29 czerwca 1045 r. Od samego początku otaczano ją czcią. W r. 1174 szczątki przeniesiono do katedry, a następnie kilkakrotnie starano się o papieską aprobatę kultu. Na skutek rozmaitych wydarzeń politycznych starań tych nie uwieńczyła formalna kanonizacja i dopiero w r. 1938 Stolica Apostolska dokonała potwierdzenia wielowiekowego kultu.

======

Święte Salome i Judyta z Oberaltaich (IX w.)

Salome była uważana za wygnaną Anglosaską księżniczkę z Anglii, która udał się w pielgrzymkę do Jerozolimy. Niepostrzeżenie udała się chwilowo do Bawarii i razem z bliską przyjaciółką wdową Judytą wstąpiła do benedyktyńskiego opactwa Oberaltaich. Salome i Judyta były przedmiotem wielu legend, które były raczej przesadne.

========

30 CZERWIEC:

 

Święta Erentruda z Salzburga (+ok. 718)

Przybyła do Salzburga około r. 696 razem ze św. Rupertem, z którym była spokrewniona. Postawił ją na czele benedyktynek, dla których na Nonbergu założył klasztor. Zmarła około r. 718. Od IX w. czczono ją jako świętą, a wspominano w dniu 30 czerwca.

======

Błogosławiony Arnulf z Villars (+1228)

Brat zakonny u cystersów belgijskich, znany z wielkiego miłosierdzia i surowego żcia. Zmarł w 1228 roku.

======

Błogosławiony Filip Powell (+1646)

W Douai wstąpił do benedyktynów w 1619 roku. Pracował na misjach w Anglii przez 20 lat. Aresztowany na okręcie w drodze do Walii, został powieszony i ćwiartowany w Tyburn w 1646 roku, ponieważ nie chciał wyrzec się kapłaństwa. Został beatyfikowany w 1929 roku.

======

Święta Klotsynda z Marchiennes (+714)

Nazywana również Klotsenda i Glodesinda. Urodziła się w około 635 roku jako córka świętego Adalbalda i świętej Rychtrudy. Wychowywana była przez swoją matkę, ksienię w opactwie Marchiennes we Flandrii w Belgii i Francji. Później została wybranna tam ksienią  w 688 roku. Zmarł w 714 roku.

======

Święty Teobald z Provins  (+1066)

Urodził się w Provins w Brie we Francji. Był synem hrabi Arnoula 
z Champagne i został żołnierzem. Gdy miał 18 lat jednak za pozwoleniem ojca zrezygnował z wojskowej kariery. Został pielgrzymem a potem pustelnikiem w Petingenw Luksemburgu razem z towarzyszem Walterem.  Po kilku latach osiadł w Salanigo koło Vicenzy we Włoszech, gdzie został wyświęcony na księdza. Inni pustelnicy zgromadzili się wokoło niego. Jego sława doszła nawet do jego rodziny. Jego rodzice odwiedzili go  a jego matka Gizela została pustelnicą obok niego. Teobald przed swoją śmiercią wstąpił do kamedulskiego klasztoru. Został kanonizowany w 1073 roku przez paieża Aleksandra II zmarł w 1066 roku.


Święta Erentruda z Salzburga (+ok. 718)

 

Przybyła do Salzburga około r. 696 razem ze św. Rupertem, z którym była spokrewniona. Postawił ją na czele benedyktynek, dla których na Nonbergu założył klasztor. Zmarła około r. 718. Od IX w. czczono ją jako świętą, a wspominano w dniu 30 czerwca.

======

Błogosławiony Arnulf z Villars (+1228)

Brat zakonny u cystersów belgijskich, znany z wielkiego miłosierdzia i surowego żcia. Zmarł w 1228 roku.

======

Błogosławiony Filip Powell (+1646)

W Douai wstąpił do benedyktynów w 1619 roku. Pracował na misjach w Anglii przez 20 lat. Aresztowany na okręcie w drodze do Walii, został powieszony i ćwiartowany w Tyburn w 1646 roku, ponieważ nie chciał wyrzec się kapłaństwa. Został beatyfikowany w 1929 roku.

======

Święta Klotsynda z Marchiennes (+714)

Nazywana również Klotsenda i Glodesinda. Urodziła się w około 635 roku jako córka świętego Adalbalda i świętej Rychtrudy. Wychowywana była przez swoją matkę, ksienię w opactwie Marchiennes we Flandrii w Belgii i Francji. Później została wybranna tam ksienią  w 688 roku. Zmarł w 714 roku.

======

Święty Teobald z Provins  (+1066)

Urodził się w Provins w Brie we Francji. Był synem hrabi Arnoula 
z Champagne i został żołnierzem. Gdy miał 18 lat jednak za pozwoleniem ojca zrezygnował z wojskowej kariery. Został pielgrzymem a potem pustelnikiem w Petingenw Luksemburgu razem z towarzyszem Walterem.  Po kilku latach osiadł w Salanigo koło Vicenzy we Włoszech, gdzie został wyświęcony na księdza. Inni pustelnicy zgromadzili się wokoło niego. Jego sława doszła nawet do jego rodziny. Jego rodzice odwiedzili go  a jego matka Gizela została pustelnicą obok niego. Teobald przed swoją śmiercią wstąpił do kamedulskiego klasztoru. Został kanonizowany w 1073 roku przez paieża Aleksandra II zmarł w 1066 roku.

Święta Erentruda z Salzburga (+ok. 718)

 

Przybyła do Salzburga około r. 696 razem ze św. Rupertem, z którym była spokrewniona. Postawił ją na czele benedyktynek, dla których na Nonbergu założył klasztor. Zmarła około r. 718. Od IX w. czczono ją jako świętą, a wspominano w dniu 30 czerwca.

======

Błogosławiony Arnulf z Villars (+1228)

Brat zakonny u cystersów belgijskich, znany z wielkiego miłosierdzia i surowego żcia. Zmarł w 1228 roku.

======

Błogosławiony Filip Powell (+1646)

W Douai wstąpił do benedyktynów w 1619 roku. Pracował na misjach w Anglii przez 20 lat. Aresztowany na okręcie w drodze do Walii, został powieszony i ćwiartowany w Tyburn w 1646 roku, ponieważ nie chciał wyrzec się kapłaństwa. Został beatyfikowany w 1929 roku.

======

Święta Klotsynda z Marchiennes (+714)

Nazywana również Klotsenda i Glodesinda. Urodziła się w około 635 roku jako córka świętego Adalbalda i świętej Rychtrudy. Wychowywana była przez swoją matkę, ksienię w opactwie Marchiennes we Flandrii w Belgii i Francji. Później została wybranna tam ksienią  w 688 roku. Zmarł w 714 roku.

======

Święty Teobald z Provins  (+1066)

Urodził się w Provins w Brie we Francji. Był synem hrabi Arnoula 
z Champagne i został żołnierzem. Gdy miał 18 lat jednak za pozwoleniem ojca zrezygnował z wojskowej kariery. Został pielgrzymem a potem pustelnikiem w Petingenw Luksemburgu razem z towarzyszem Walterem.  Po kilku latach osiadł w Salanigo koło Vicenzy we Włoszech, gdzie został wyświęcony na księdza. Inni pustelnicy zgromadzili się wokoło niego. Jego sława doszła nawet do jego rodziny. Jego rodzice odwiedzili go  a jego matka Gizela została pustelnicą obok niego. Teobald przed swoją śmiercią wstąpił do kamedulskiego klasztoru. Został kanonizowany w 1073 roku przez paieża Aleksandra II zmarł w 1066 roku.

Święta Erentruda z Salzburga (+ok. 718)

 

Przybyła do Salzburga około r. 696 razem ze św. Rupertem, z którym była spokrewniona. Postawił ją na czele benedyktynek, dla których na Nonbergu założył klasztor. Zmarła około r. 718. Od IX w. czczono ją jako świętą, a wspominano w dniu 30 czerwca.

======

Błogosławiony Arnulf z Villars (+1228)

Brat zakonny u cystersów belgijskich, znany z wielkiego miłosierdzia i surowego żcia. Zmarł w 1228 roku.

======

Błogosławiony Filip Powell (+1646)

W Douai wstąpił do benedyktynów w 1619 roku. Pracował na misjach w Anglii przez 20 lat. Aresztowany na okręcie w drodze do Walii, został powieszony i ćwiartowany w Tyburn w 1646 roku, ponieważ nie chciał wyrzec się kapłaństwa. Został beatyfikowany w 1929 roku.

======

Święta Klotsynda z Marchiennes (+714)

Nazywana również Klotsenda i Glodesinda. Urodziła się w około 635 roku jako córka świętego Adalbalda i świętej Rychtrudy. Wychowywana była przez swoją matkę, ksienię w opactwie Marchiennes we Flandrii w Belgii i Francji. Później została wybranna tam ksienią  w 688 roku. Zmarł w 714 roku.

======

Święty Teobald z Provins  (+1066)

Urodził się w Provins w Brie we Francji. Był synem hrabi Arnoula 
z Champagne i został żołnierzem. Gdy miał 18 lat jednak za pozwoleniem ojca zrezygnował z wojskowej kariery. Został pielgrzymem a potem pustelnikiem w Petingenw Luksemburgu razem z towarzyszem Walterem.  Po kilku latach osiadł w Salanigo koło Vicenzy we Włoszech, gdzie został wyświęcony na księdza. Inni pustelnicy zgromadzili się wokoło niego. Jego sława doszła nawet do jego rodziny. Jego rodzice odwiedzili go  a jego matka Gizela została pustelnicą obok niego. Teobald przed swoją śmiercią wstąpił do kamedulskiego klasztoru. Został kanonizowany w 1073 roku przez paieża Aleksandra II zmarł w 1066 roku.

S. Stefania OSB
nie, 08 lipca 2018 11:02
Data ostatniej edycji: nie, 08 lipca 2018 16:09:21

 
 

W celu świadczenia przez nas usług oraz ulepszania i analizy ich, posiłkujemy się usługami i narzędziami innych podmiotów. Realizują one określone przez nas cele, przy czym, w pewnych przypadkach, mogą także przy pomocy danych uzyskanych w naszych Serwisach realizować swoje własne cele i cele ich podmiotów współpracujących.

W szczególności współpracujemy z partnerami w zakresie:
  1. Analityki ruchu na naszych serwisach
  2. Analityki w celach reklamowych i dopasowania treści
  3. Personalizowania reklam
  4. Korzystania z wtyczek społecznościowych

Zgoda oznacza, że n/w podmioty mogą używać Twoich danych osobowych, w postaci udostępnionej przez Ciebie historii przeglądania stron i aplikacji internetowych w celach marketingowych dla dostosowania reklam oraz umieszczenia znaczników internetowych (cookies).

W ustawieniach swojej przeglądarki możesz ograniczyć lub wyłączyć obsługę plików Cookies.

Lista Zaufanych Partnerów

Wyrażam zgodę