4lomza.pl/

Ulica Rybaki jest zlokalizowana w północno – wschodniej części miasta, wzdłuż doliny rzeki Narew u podnóża zurbanizowanej skarpy nadnarwiańskiej, zaliczanej do tzw. starej części Łomży. Ze względu na swoje atrakcyjne położenie (ulica ta biegnie równolegle do koryta rzeki) jest ważnym elementem promocyjnym miasta. Odległość od ulicy do rzeki wynosi średnio około 200 metrów. Wzdłuż brzegu Narwi, od strony ulicy Rybaki położona jest miejska plaża. Szacuje się, że w okresie wakacyjnym korzysta z niej około 1000 osób.
W ostatnich latach, w Łomży został oddany do użytkowania drugi most na rzece Narew. Ulica Rybaki jest łącznikiem między tymi dwoma mostami, mało dotychczas wykorzystywanym m.in. ze względu na zły stan nawierzchni.
W XXVI wieku była to osada rybacka przez którą przebiegała droga publiczna prowadząca z Łomży do portu na Narwi i łączyła się przez most z Drogą Piątnią.

Osada Rybaki została włączona do miasta w 1832 roku i stało się ono głównym skupiskiem Żydów, jako że nie wolno było im osiedlać się na terenie Łomży, osiedlili się więc na osiedlu Rybaki, i wskutek przyłączenia osady do miasta stali się mieszkańcami Łomży. Dzisiejsza ulica Rybaki , po przeprowadzeniu generalnego remontu zakończonego w 2004 roku, to ulica nie do poznania, wyasfaltowana, chodniki z kostki brukowej, inny świat. Nie ma na niej żadnych zakładów przemysłowych i położenie na rzeką sprawiło, że usytuowano przy tej kilka placówek Służby Zdrowia. Jest u tylko ujęcie wody (stacja wodociągów) jeżeli to można nazwać zakładem przemysłowym.


Ulica Rybaki od strony Ulicy Zjazd. Ulica Rybaki z Ulicą Zjazd została połączona prawdopodobnie na początku lat 30-tych XIX wieku, bo w tym czasie przebito się od Nowego rynku podczas budowy drogi petersburskiej.


Widok z ulicy Rybaki na muszlę amfiteatr i hotel Gromada.



Ulica Kapucyńska w XVI wieku Mostowa, bo łączyła drogę publiczną z mostem na Narwi.


Centrum Rehabilitacji pw. św. Rocha założone zostało przez Caritas Diecezji Łomżyńskiej. Poświęcenie Ośrodka odbyło się 12 grudnia 2001r. przez Ks. Bp. Stanisława Stefanka - Biskupa Łomżyńskiego.
Placówka położona jest w centrum Łomży, nad rzeką Narew w otulinie Nadnarwiańskiego Parku Krajobrazowego, kilkaset metrów od trasy Łomża - Suwałki. Centrum Rehabilitacji znajduje się w nowo oddanym budynku spełniającym wszystkie wymogi sanitarno-epidemiologiczne pozbawionym barier architektonicznych


Hospicjum p/w św. Ducha
Towarzystwo powstało w 1992 r., zarejestrowane zostało w 1993 r. Należy do Krajowego Ruchu Hospicyjnego.
Dotychczasowe osiągnięcia: wybudowanie wolno stojacego budynku jednopiętrowego z funduszy osób prawnych i fizycznych.
Hospicjum obejmuje opieką ludzi nieuleczalnie chorych w terminalnym okresie choroby.
Udzielanie fachowej opieki osobom ciężko i przewlekle chorym w stanie terminalnym choroby nowotworowej - opieka stacjonarna w Domu Hospicyjnym oraz opieka domowa w środowisku pacjenta.
Udzielanie pomocy rodzinom osób chorych w sprawowaniu opieki.
Szkolenie pracowników i wolontariuszy w zakresie opieki hospicyjnej.
W miesiącu czerwcu 2005 r. pozyskano budynek po byłej szkole we wsi Giełczyn gmina Łomża z przeznaczeniem na Dom Pogodnej Starości.


Leczeniem uzależnień w powiecie łomżyńskim zajmuje się Wojewódzki Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnień w Łomży. Ośrodek został powołany w styczniu 1992 r. przez Wojewodę Łomżyńskiego jako samodzielna jednostka budżetowa.
Jego powstanie było "powiewem nowego ducha" po pierwszych wyborach samorządowych, Kongresie Trzeźwości Diecezji Łomżyńskiej i wizycie Papieża Jana Pawła II w Łomży.
Od początku swego istnienia Ośrodek współpracuje z Państwową Agencją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Instytutem Psychologii Zdrowia PTP (od 1994r. program monitorowania efektów terapii), Duszpasterstwem Trzeźwości i Pełnomocnikami Samorządów ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
W grudniu 1997 r. Ośrodek został przekształcony w Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej jako jeden z pierwszych w województwie łomżyńskim. Od stycznia 1999 r. podlega Sejmikowi Województwa Podlaskiego zaś od 20.09.1999r. jest placówką koordynującą funkcjonowanie placówek lecznictwa odwykowego w województwie podlaskim.


Kilka domów zabytkowych


Staw.


Dolna część ulicy Krzywe Koło, która łączy ulicę Rybaki poprzez Kamienne Schody z ulicą krzywe Koło na skarpie, przez ulicę Radziecką ze Starym Rynkiem.


Ulica Żydowska. Dojście do dawnej plaży żydowskiej.


Dzisiejsze wodociągi w Łomży.

Już w XVI wieku Łomża miała doprowadzano wodę jak na owe czasy rorami. Nam początku XX wieku, w celu ułatwienia poboru wody z rzeki, w odległości kilkudziesięciu metrów od brzegu wykonano komorę murowaną -szyb z cegły, który zagłębiony był poniżej najniższego poziomu wody w Narwi. Komora ta połączona była przewodem rurowym z rzeką, a woda spływała grawitacyjnie. Z komory tej pobierano wodę pompami ręcznymi, napełniając beczkowozy. Ujęcie to zlokalizowane było w rejonie ulicy Rybaki. Droga dojazdowa (gruntowa) istnieje po dzień dzisiejszy. Nad szybem wykonano część nadziemną, murowaną z cegły i budowlę tę nazwano "WODOKACZKĄ". Ujęcie to funkcjonowało do I wojny światowej .
Na terenie miejskim przy ulicy Rybaki w 1928 roku wykonano odwiert studni badawczo- eksploatacyjnej. Po oddaniu do eksploatacji nadano jej numer 1. W latach 1929 - 1930 jako obudowę studni wykonano szyb murowany z cegły i na dnie szybu zainstalowano agregat pompowy. W części nadziemnej szybu zainstalowano odżelaziacz zamknięty. W wieży Ratusza zamontowano zbiornik wodny, który połączono rurociągiem ze studnią numer1.
Rosnące zapotrzebowanie na wodę spowodowane rozbudową sieci wodociągowej wymusiło niejako konieczność budowy kolejnych studni. W 1936 roku odwiercono na placu przy ulicy Rybaki studnię numer 2 i prowizorycznie włączono ją do ruchu.. Przed wybuchem miasto posiadało: stację pomp na ujęciu Rybaki , 10 472 mb wodociągu i 4 453,6 mb kanałów ściekowych.
W roku 1940 rozpoczęto budowę szybu studni nr 2 i po wykonaniu części podziemnej zainstalowano pompy odśrodkowe, które bezpośrednio włączono do sieci wodociągowej w ulicy Rybaki.
W 1943 roku teren stacji wodociągowej przy ulicy Rybaki powiększono do stanu obecnego.
W grudniu 1946 r. uruchomiono odbudowaną stację wodociągową przy ulicy Rybaki, w 1954 roku zakończono budowę i oddano do użytku zbiornik wieżowy.



W okolicach miejsca od Topisuki (zakręt rzeki przy Zjeździe) do ul. Żydowskiej znajdowała się prawdopodobnie (dziś dokładnie w którym miejscu, trudno jest ustalić) przeprawa przez Narew w XVI wieku.


Widok na ulicę Zieloną od strony Rybaków, łączy ona ulicę Rybaki poprzez Senatorską z ulicą Dworną.




Dawna Szkoła Podstawowa nr 1, wybudowana w 1926 roku, funkcjonowała do czasu otwarcia nowej Szkoły podstawowej nr1 przy ulicy Reymonta 9.


Teraz znajduje się tu Zespół Szkół Technicznych i Ogólnokształcących Nr 4 w Łomży im. Marii Skłodowskiej-Curie, przeniesiony z ulicy Zjazd (dawna budowlanka)


Stary Cmentarz żydowski w Łomży został założony w 1830 roku. W 1892 roku władze cywilne zabroniły grzebać zmarłych na cmentarzu, który był już przepełniony. Ostatni znany pochówek odbył się w 1942 roku, z tego względu, że po sąsiedzku znajdowało się getto żydowski. Na powierzchni 1,5 hektara zachowało się około 150 nagrobków.



Widok na ulicę Plac Zielony łączący ulicę Rybaki z Ulicą Senatorską.


Skrzyżowanie ulicy Rybaki z dawną Obwodową, dzisiaj Ulicą Sikorskiego.


Widok od ulicy Sikorskiego do pierwszego zakrętu.


Widok od pierwszego zakrętu w kierunku ulicy Zjazd.



Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie.

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym.

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

Zdjęcia autora tematu.

Maćku dziękuję Ci za spota.
W takim dniu, jak dzisiejszy, kiedy myślami i modlitwą jesteśmy z Tymi,którzy odeszli zrobiło mi się cieplej na sercu.Wróciły wspomnienia szczęśliwych dziecięcych lat w moim ukochanym mieście - Łomży.
Dziękuję i pozdrawiam wszystkich ŁOMŻYNIAKÓW.

DiDi

kawal dobrej roboty Maćku.

Też mi się podoba...=)

Przedstawię dzisiaj jedną z najstarszych ulic Łomży. Będzie to część ulicy Dwornej od ulicy Sikorskiego do ulicy Farnej. Opisana jest tu krótka historia ulicy z jej zabytkowymi budynkami, od jej powstania do dnia dzisiejszego.

Dworna (Dworska) prowadziła w XVI wieku do zamku, dworu książąt mazowieckich, poźniej zamku królewskiego, stąd zapewne nazwa ulicy. Znajdował się on na skarpie (dzisiejsze LO III) i ciągnął się aż do miejsca w którym dzisiaj znajduje się zakon Benedyktynek. Na planie ulicy Dwornej która prowadziła do zamku, Senatorskiej, Wodnej (Woziwodzkiej), Psiej (brak) od zamku do rynku, Długiej, Jatkowej i Koziej (Rządowa) do rynku, postępowała zabudowa najstarszej Łomży. Ulica Dworna została uregulowana w latach dwudziestych XIX wieku. Ze względu na przeznaczenie stawianych tam budynków można było ją określać jako ulicę „ finansowo-bankową”.
Dzisiejsza Dworna (od 1934 roku Generała Bronisława Pierackiego, od 1 lutego 1940 roku Sowiecka, od 21 grudnia 1949 roku Józefa Stalina, od 20 grudnia 1956 roku 22 lipca i od 27 czerwca 1989 roku ponownie Dworna) ulica ta łączy ulicę Generała Władysława Sikorskiego (Szosa Obwodowa) z Al. Legionów (dawna Świerczewskiego). Do lat 60 – tych połączona była z ulicą Wojska Polskiego, dalej z Nowogrodzką, ale po połączeniu ówczesnej ulicy Świerczewskiego z Placem Kościuszki została skrócona. W części od ulicy Sikorskiego do skrzyżowania z ulicą Jana z Kolna (Projektna) pozostało tylko kilka kamieniec których, stan pozostawia wiele do życzenia. Kilka zaś jak pamiętam od ulicy Zielonej do klasztoru benedyktynek, mimo, że były po wojnie zamieszkałe zostały rozebrane i na ich miejsce wybudowano pudełka. W miejscu zwanym Stokową Górą mamy zespół klasztorny Panien Benedyktynek z II połowy XVIII wieku.
Siostry Benedyktynki przybyły do Łomży w 1628 roku z Torunia. Początkowo osiedliły się w drewnianym klasztorze na Popowej Górze przy kościele Rozesłania Apostołów. W 1763 roku odsprzedały swój klasztor Ojcom Kapucynom, a same przeniosły się na obecne miejsce. W miejscu tym zakonnice wzniosły drewniany klasztor i kościół, a w połowie XIX wieku wybudowali murowany kościół i zachodnie skrzydło klasztoru, bo na więcej nie starczyło funduszy. Kościół poważnie zniszczony w czasie działań pierwszej wojny światowej, w czasie drugiej wojny światowej całkowicie zrujnowany razem z klasztorem. Odbudowa zespołu klasztornego trwała do 1955 roku. Kościół p.w. Trójcy Przenajświętszej jest w stylu klasycystycznym, na planie prostokąta, trójnawowy, z cegły, tynkowany, o wymiarach: dł. 25 m, szerokość 12 m, wysokość do sklepienia 10 m. Od południowe strony kościoła mamy klasztor murowany, dwukondygnacyjny, posiada trzy skrzydła, które zamykają prostokątny wirydarz dostępny tylko dla zakonnic. W 1931 roku w pobliżu kościoła zbudowano grotę z kamienia i umieszczono tam figurkę Matki Boskiej z Lourdes.
Na ulicy Dwornej 22 przy skrzyżowaniu z ulicą Giełczyńską mamy dom klasycystyczny z lat 80-tych XIX wieku, własność lekarza Markiewicza. W latach 1919-1925 było w tym domu seminarium duchowne. W 1925 roku utworzono w tym domu Szkołę Powszechną i nadano jej nr 1. Po wybudowaniu w 1926 roku szkoły na Rybakach i po zmianie numeracji zmieniono na nr 6. Szkoła im. Królowej Jadwigi był w tym budynku do czasu reformy oświaty w 1998. W roku utworzono PG 4 i było do czasu jego likwidacji w 2005 roku. Na przełomie roku 2003-2006 przeniesiono do tego budynku Muzeum Północno-Mazowieckie z Domu Pastora na Krzywym Kole. W tej chwili trwa tam remont
Tuż za skrzyżowaniem Dwornej z Giełczyńską mamy najstarszy zabytek, nie tylko w Łomży, ale i na całym północno wschodnim terenie Polski. Jest nim kościół p/w św. Michała Archanioła i Jana Chrzciciela zwany farnym zbudowany w latach 1524-1525, od 1925 roku po utworzeniu diecezji łomżyńskiej katedra. Początkowo kościół budowany był jako bazylikowy, w latach 1519-1526 już jako . Kościół jest orientowany, późnogotycki z cegły w układzie polskim i wendyjskim, o obniżonych nawach bocznych w stosunku do środkowej. Długość kościoła53 m, szerokość 23 m, wysokość najwyższej części sklepienia 19 m. W latach 1691-1692 przebudowano kościół pod kierunkiem Józefa Szymona Bellotiego. Na czym polegała przebudowa? Zmianie uległa fasada kościoła na styl barokowy, podwyższono ściany prezbiterium, obniżono dachy, wybudowano sygnaturkę. W latach 1752-1753 kościół wzbogacił się o murowany chór muzyczny. W 1933 katedra otrzymała 41 głosowe organy. W 1944 roku groziło katedrze zburzenie przez Niemców, ale dzięki perswazji Biskupa Kostki Łukomskiego i dzięki temu, że oficerowie niemieccy byli katolikami udało się biskupowi przekonać ich i odstąpili od wysadzenia katedry w powietrze. W 1957 roku rozmontowano ołtarz główny wczesnobarokowy z manierystyczną ornamentyką z 1620-27 i zastąpiono go ołtarzem marmurowym. Podczas prac remontowych, które odbyły się w prezbiterium katedry w II poł. 2005 roku natrafiono pod posadzką na kryptę. Po rozpoczęciu prac wykopaliskowych prowadzonych przez profesora Macieja Czarneckiego odnaleziono w sumie dziesięć krypt, z co najmniej dwoma pochówkami duchownych (w tym budowniczego katedry z XV w.). Było także wiele innych pochówków – także poza kryptami (przysypane tylko ziemią). Do połowy grudnia 2005 r. odkopana ok. 70 pochowanych pod prezbiterium ciał.. W tej chwili trwa przebudowa podziemia prezbiterium.
Wieczorem 4 sierpnia 2001roku kard. Józef Glemp poświęcił przed łomżyńską katedrą pomnik Prymasa Tysiąclecia, ufundowany w setną rocznicę urodzin prymasa tysiąclecia. Monument przedstawia kard. Wyszyńskiego, trzymającego w rękach kartki ze swoich zapisków: Autorem monumentu jest prof. Czesław Dźwigaj z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pomnik waży 700 kg i ma 2,85 m wysokości. Jest konstrukcją żelbetonową, obłożoną granitowym kamieniem. "Synowi tej ziemi - Prymasowi Tysiąclecia - diecezja łomżyńska" - głosi dedykacja na pomniku.


Dworna od ulicy Sikorskiego.


Dom na początku ulicy Dwornej.


Widok na ulicę Dworną od ulicy Jana z Kolna w stronę ulicy Sikorskiego.


Słup ogłoszeniowy róg Dwornej i Jana z Kolna.


Zespół klasztorny Panien Benedyktynek.


Grota kamienna z figurą Matki Boskiej z Lourdes.


Kamienica przy skrzyżowaniu Dwornej z Jana z Kolna, naprzeciwko klasztoru.


Budynek w którym mieści się firma dzięki której mamy chyba najpopularniejszy portal w naszym regionie 4lomza i dzięki któremu mamy otwarte okno na cały świat.


Budynek zabytkowy z początku XX wieku, Dworna 26, naprzeciwko siedziby w/w firmy.


Kamienica lekarza Markiewicza, który stwierdził zgon Leona Kaliwody. Historia tego budynku powyżej.


Widok na ulicę Dworną od ulicy Giełczyńskiej w stronę ulicy Sikorskiego.



Widok na ulicę Dworną w stronę Al. Legionów.


Najstarszy zabytek nie tylko Łomży ale całego regionu północno –wschodniego.


Groby odkryte pod posadzką prezbiterium.


Pomnik Prymasa Tysiąclecia ufundowany w setną rocznicę urodzin.

Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie.

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym.

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.
Reszta ulicy będzie opisana w następnym odcinku.

Pozdrowienia

Ulica Dworna część II

Poprzedni temat zakończyłem opis ulicy Dwornej na ulicy Farnej. Właśnie w narożniku ulicy Farnej i Dwornej w latach międzywojennych stanął dom wykupiony później przez kurię, w którym otwarto sklep z dewocjonaliami na parterze, na piętrze zaś mieszkali księża między innymi Antoni Roszkowski długoletni proboszcz katedry i redaktor gazety Życie i Praca.
Dworna jako jedna z nielicznych częściowo ocalała z pożogi wojennej, i dlatego możemy podziwiać tak wspaniałe budynki.
W ciągu ulicy Dwornej począwszy od ulicy Sadowej, a kończąc na Placu Jana Pawła II zachował się w pierzei południowej specyficzny wielkomiejski charakter miasta z końca XIX wieku. Autentyczne wnętrza podwórkowe, okolone charakterystycznymi oficynami oraz zespoły kamienic. Budynki te tworzą ciągi złożone z dwu i trzy kondygnacyjnych fasad, bogato ozdobionych gzymsami, opaskami otworów, sztukaterii, żeliwnymi balustradami i balkonami.
Budynek w narożniku Sadowej i Dwornej to dawna własność Kozłowskiego. W budynku tym na dole mieściła się drukarnia Krzyżanowskiego, zaś na piętrze mieściło się gimnazjum żydowskie dr Szymona Goldlusta. W tym budynku w 1906 roku powstała Szkoła Handlowa.
Następny w ciągu jest obecny Sąd Okręgowy (Dworna 16). Pierwotnie siedziba Kasy Przemysłowców. Neobarokowy wzniesiony wg jednego źródła w 1888 roku wg innego w latach 1907 - 1909 na planie prostokąta według projektu inżyniera i kierownika Wydziału Budowlanego Rządu Gubernialnego w Łomży, Franciszka Przecławskiego. Budynek został zbudowany na siedzibę działającej od 1885 r. Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Łomżyńskich. Celem tej instytucji było udzielanie pożyczek terminowych na niewielki procent, dzięki czemu wpływała ona na rozwój gospodarczy miasta i okolic. Budynek trzy kondygnacyjny z boniowanym przyziemiem, trzema ryzalitami, ujętymi na górnych kondygnacjach w półkolumny kompozytowe. Ryzality boczne zwieńczone trójkątnymi przyczółkami.
Nad czterokolumnowym środkowym ozdobna facjatka. Okna arkadowe i prostokątne, balkony murowane i żeliwne, bogata dekoracja sztukatorska.
Do Gmachu Sądu przylega budynek wzniesiony wg projektu Feliksa Łowickiego, w latach w 1910-1912 jako siedzibę Oddziału Banku Państwa Rosyjskiego (Dworna 14). Bank, wybudowany w stylu neorenesansowym na planie prostokąta, jest trzykondygnacyjny, z wysokimi suterenami oraz niższymi łącznikami po bokach, w których były bramy przejazdowe. Obecnie jest siedzibą Kredyt Banku S.A. Oddział w Łomży. Wewnątrz zachowały się sztukaterie i stolarka z czasów budowy, jak również klatka schodowa z żeliwnymi, ozdobnymi poręczami. Fasada jest siedmioosiowa, w trzeciej, wyższej dzielona jest jońskimi pilastrami, między nimi wielkie, arkadowe okna. Dachy dwuspadowe kryte blachą. Przed budynkiem stoi pomnik Bohdana Winiarskiego odsłonięty 10 kwietnia 1987 r.
Na tablicy napis: Profesor Bohdan Stefan Winiarski 1884-1969 Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze w latach 1961 – 64. Syn Ziemi Łomżyńskiej Ufundowano staraniem społeczeństwa Łomży w Roku Pokoju. Był absolwentem Gimnazjum w Łomży. Autor projektu: Krystyna Winiarska - Gotowska.
Budynek Banku Gospodarki Żywnościowej sąsiadujący z obecnym Kredyt Bankiem, pobudowany w końcu XIX wieku (Dworna 10, 12). Budynek ten był własnością Komunalnej Kasy Oszczędnościowej powiatu łomżyńskiego. Zorganizował ją w 1926 r. Romuald Bielicki, ojciec Hanki Bielickiej - poseł na sejm, mieszkaniec Łomży (zginął w ZSRR). Była ona zakładem samorządu terytorialnego, przyjmowała wkłady oszczędnościowe, udzielała kredytów oraz wykonywała inne operacje bankowe. Przed wojną Kasa posiadała oprócz własnego gmachu, dorobek składający się z kapitału 2749639 zł (przy ówczesnej cenie 15 zł za 100 kg żyta). Kasę wciągnięto do Rejestru Handlowego Sądu Okręgowego w Łomży w dniu 30 grudnia 1937 r. W okresie okupacji niemieckiej na jej miejsce zorganizowano niemiecka kasę oszczędności. We wrześniu 1945 r władze miejskie zdecydowały o wznowieniu kasy oszczędności.
Kolejnym budynkiem z bramą wjazdową jest dawny Zakład Stolarski Kowalskiego (od 1890 roku).
Obok Zakładu Stolarskiego Kowalskiego mamy północno najstarszą część mieszkalną z 1845 roku, do którego dołączono skrzydło zachodnie Pałacu Gubernatora w 1866r (Wyższe Seminarium Duchowne) od Placu Sobornego (Jana Pawła II).
Przy Al. Legionów (Dworna 4) budynek wzniesiony w latach międzywojennych.
Po zniszczeniach wojennych, ulicy Dwornej nowa zabudowa o nowoczesnej jak na owe czasy architekturze harmonijnie została połączona z istniejącymi budynkami, chodzi tu w szczególności o część ulicy Dwornej na odcinku od ulicy Krótkiej do ulicy Farnej
Od strony Al. Legionów mamy zabytkowe budynki (Dworna 3, 5). Dworna 5 budynek piętrowy w dolnej kondygnacji na osi brama przejazdowa do budynku Długa 6 sklepiona łukiem koszowym, górna kondygnacja dzielona pilastrami toskańskimi.
. Tak jak ulica Długa była od końca XIX wieku do 1939 roku była ulicą reprezentacyjną Łomży, tak ulicę Dworną ze względu na instytucje tam znajdujące się można było ją nazwać centrum bankowym Łomży.

Tak dużego zakresu robót modernizacyjnych i restauracyjnych łomżyńska starówka jeszcze nie przeżywała, a Dworna należy przecież do starówki. Na ulicy Dwornej w XVI wieku, kończyła się zabudowa miasta od strony południowej
A wszystko to jest możliwe miedzy innymi dzięki środkom unijnym. Przy Dwornej na pomieszczenia użytkowe adaptowane są także strychy i poddasza. Wszystkie jednak przede wszystkim zostały docieplone. Prace remontowe prowadzone były kompleksowo – od uporządkowania piwnic, aż po remonty dachów.



Dom katedralny od Dwornej.



Widok na ulicę Dworną od ulicy Farnej.


Dawny budynek Kozłowskiego.


Dawna Kasa Przemysłowców


Dawny Bank Państwa.



Dworna 10, 12 budynki dawnej Komunalnej Kasy Oszczędnościowej obecnie BGŻ


Dawny Zakład Stolarski Kowalskiego


Najstarsza część dawnego Pałacu Gubernatora obecnie Seminarium


Plac dawny Soborny, później Henryka Sienkiewicza, obecnie Jana Pawła II od strony ulicy Dwornej

Dworna 4 od strony ulicy Sienkiewicza


Dworna 4 fasada.


Widok na ulicę Dworną od Al. Legionów.


Dworna 3, 5 ten drugi jak widać z bramą przejazdową.


Naprzeciw Placu Jana Pawła II market Biedronka.


Dworna 13 przy Biedronce


Dworna 19 przy kamienicy Wejrocha nie odnowiony. Z początku XX wieku


Budynek Dworna 21, z początku XX wieku, nie odnowiony. Obecnie siedziba Sanepidu






Budynki odnowione od siedziby Sanepidu do budynku adwokatów. Odbudowane po wojnie.


Budynek adwokatów Dworna 23a. Nie odnowiony


Budynek wykupiony przez kurię w latach międzywojennych (róg Farnej i Dwornej)

Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym.

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Pozdrowienia

Maćku, dwie uwagi:
1. do wcześniejszego posta: "Dawny budynek Szkoły podstawowej nr 1" na Rybakach datujesz na 1926 rok.
Moim zadaniem budynek ten został przebudowany w 1926 roku. Pierwotny budynek jest starszy, zbudowany bodajże na potrzeby szpitala dla leczenia chorób wenerycznych,
2. "Najstarsza część dawnego Pałacu Gubernatora obecnie Seminarium"
Faktycznie, jest to skrzydło "Pałacu Gubernatora", należy jednak zaznaczyć, że skrzydło to, lub może budynek przyległy do właściwego obiektu "pałacu gubernatora" mieścił siedzibę carskiej policji "Ochrany"

źródeł nie pamiętam, w tej chwili nie mam mozliwości sprawdzenia, więc moja pamięć może mnie zawodzić.

Maćku, kawał dobrej roboty muszę kończyć, pozdrawiam.

(........)

Jacku masz rację, jest napisane w książce Ks. Profesora Witolda Jemielitego str. 144 "Po utworzeniu Szkoły Podstawowej na Rybakach". Utworzeniu nie jest to samo co wybudowanie. Szpital Weneryczny im. Św. Wojciecha mieścił się na ulicy Rybaki 22. Czy jest to samo miejsce co była przedwojenna Szkoła Podstawowa nr 1, po prostu nie wiem. Jest wysoce prawdopodobne, że tak.
Bardzo dziękuję, za zwrócenie uwagi na moje niedociągnięcia i przepraszam za błędy. Następnym razem będę uważniej czytał.
Co do budynku gdzie była siedziba carskiej "ochrany", to znalazłem informację, że był to budynek mieszkalny. Postaram znaleźć żrodło informacji
co do siedziby carskiej "ochrany".
Jeszcze raz dziękuję za zwrócenie uwagi na pomyłki.
Mam satysfakcję, że mój wysiłek nie idzie na marne. Niektórzy jednak przeglądają ten temat bardzo uważnie. Uważniej jak ja przygotowuję ten temat.
Po takich postach ma się lepszą chęć do dalszej pracy.

Pozdrowienia

Moze niezgodne z tematem ale czy zauwazyliscie ze prawie cala ''starówka'' (o ile tak ja mozna nazwac bo klimatu takowej nieposiada)
i tereny do niej przylegle naleza do kleru ?? I to nie byle domki tylko okazale kamienice.Choc trzeba przyznac ze sa w dobrym stanie i zadbane.W koncu biskup jest prezydentem Łomży.

Ulica Sadowa.
Nazwa ulicy pochodzi od tego, że prowadziła wśród sadów, do dziś są jeszcze między ulicą Sadową, Polową i Giełczyńską ogrody biskupie.
Ulica Sadowa, patrząc od ulicy Dwornej po lewej stronie, są to obiekty kościelne. Zresztą cały teren w tym czasie między ulicami: Dworną, Giełczyńską, Polową i Sadową prawdopodobnie od XVI wieku, od chwili rozpoczęcia budowy fary pod wezwanie św. Michała Archanioła (od 1925 roku katedry po utworzeniu diecezji łomżyńskie), należy do kościoła.
Pierwszy budynek przy Sadowej 1 róg Dwornej to budynek dwuskrzydłowy.W skrzydle wschodnim od strony katedry na parterze mieści się kancelaria parafialna. Reszta budynku to część mieszkalna. Dalej to zespół budynków Sadowa 3, to Instytut Teologiczny im bł. Michała Piaszczyńskiego. Dalej to Pałac Biskupi, neoklasycystyczny budynek z 1925 roku, zbudowany wg projektu Zdzisława Świątkowskiego, fasadą zwrócony na zachód, jest tu też Dom Rekolekcyjny i Poradnia Rodzinna, obok dawna plebania.
Na tej samej ulicy (Sadowa 12), bliżej ulicy Polowej, tylko po przeciwnej stronie ulicy, jest zbudowany w latach 30-tych XX wieku Dom Katolicki, wyświęcony w 1935 roku. W latach międzywojennych służył do spotkań diecezjalnych.
W 1945 roku mimo sprzeciwu władz kościelnych budynek przejęto siłą dla wojsk sowieckich. Od 1956 roku do lat 70-tych funkcjonowała Biblioteka Publiczna, do lat 80-tych funkcjonowało kino Październik. Do 1975 roku był to Powiatowy Dom Kultury, potem po awansie łomży na województwo WDK, do chwili przekazania władzom kościelnym. Przez jakiś czas mieściło się w nim też Muzeum Północno-Mazowieckie.
Od 1991 roku mieści się tu Liceum Ogólnokształcące Katolickiego Stowarzyszenia "Pokój i Dobro" im. Ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego. Na wyróżnienie zasługuje też ozdobna kamienica eklektyczna przy Sadowej 2 (budynek opisany w poście ul. Dworna). Mieści się obecnie ZNP, Ośrodek Usług Pedagogicznych i Socjalnych ZNP, Pedagogiczna Biblioteka w Łomży.
Ulica Sadowa wytyczona została w 1854 roku, w 1934 została przemianowana na Leona Kaliwody, który zginął na ulicy Sienkiewicza w listopadzie 1918 roku, w czasie rozbrajania patrolu niemieckiego. W 1940 roku sowieci powrócili do nazwy Sadowa. W 1989 roku na fali zmian nazewnictwa ulic, która udzieliła się też biskupowi Juliuszowi Peatzowi i zaproponował zmianę nazwy na ulicę Katedralną. Powód, od strony ulicy Sadowej jest główne wejście do Katedry, po za tym na tej ulicy znajduje się więcej budynków kościelnych związanych z Katedrą. Sprzeciwili się temu pomysłowi mieszkańcy tej ulicy, ponieważ ulica ta jak wspomniałem wcześniej nazwę Sadowa z krótkimi przerwami ma 18 od 1854 roku. Mimo sprzeciwu mieszkańców radni uwzględnili wniosek biskupa, ale na krótko, bo już na kolejnej sesji MRN decyzję cofnięto i wrócono do nazwy Sadowa. I tak pozostało do dnia dzisiejszego.


Widok na ulicę Sadową od strony ulicy Dwornej.

Dom katedralny od ulicy Sadowej

Na parterze domu katedralnego Kancelaria Parafialna od strony Katedry

Kamienica eklektyczna Sadowa 2

Wejście główne do Katedry od strony ulicy Sadowej

Instytut Teologiczny im bł. Michała Piaszczyńskiego

Pałac Biskupa od strony Katedry.

Pałac Biskupa od strony ulicy Giełczyńskiej

Pałac Biskupa, Dom Rekolekcyjny i Poradnia Rodzinna widok od strony ulicy Sadowej

Dawna plebania.


Cytaty słów Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Dom Katolicki

Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo . Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Pozdrowienia.

No Maćku... Jestem pod wrażeniem! Wiedziałem, że jesteś ambitny i będą z Ciebie ludzie (w zakresie komunikacji z wykorzystaniem nowych technologii), ale nie przypuszczałem, że z taką charyzmą się będziesz spełniał. Ktoś, kiedyś za kilkaset lat może odkryje zapisane płyty, dyski z Twoimi informacjami na temat historii Łomży. Powodzenia - robisz dobrą robotę!!

ADALL

ADALL, jak zwykle trzymają się Ciebie żarty. Za kilkaset lat nie będzie co odkrywać, bo już nie będzie istniał ten piękny świat, właśnie przez postęp techniki i jej ingerencję w naturalne środowisko.

Pozdrowienia.

Ulica Sienkiewicza.
Wytyczona została 1836 roku, w ramach planu regulacji południowo - zachodniej części miasta. Została wytyczona w 1836 roku, w ramach planu regulacji południowo -zachodniej części miasta. Po ustanowieniu Łomży miastem gubernialnym (1866rok), wytyczono Plac Soborny (obecnie Pl. Jana Pawła II) i wybudowano cerkiew (1877), od 1917 r. kościół katolicki, w II Rzeczpospolitej kościół garnizonowy. Ówczesna nazwa ulicy to Soborno-Cerkiewna. Na przełomie XIX i XX wieku wybudowano tu trzy kamienice, z których najpiękniejsza to była kamienica Śledziewskich. W1989 roku zniszczył ją pożar. W tej chwili jest odnowiona i bardzo ładnie reprezentuje się. Na ścianie frontowej kamienicy umieszczona jest tablica upamiętniająca śmierć Leona Kaliwody w czasie rozbrajania Niemców w 1918 roku. Kamienica na rogu Polowej i Sienkiewicza została zniszczona w czasie działań wojennych. Do odnowienia została jeszcze jedna kamienica pod nr 6. zarówno ta Kamienica jak i zabudowa od strony ulicy Dwornej, szpecą trochę wygląd ulicy, szczególnie po wyłożeniu jej i chodników różnokolorową kostką bazaltową, do tego oświetlają cały trakt między ulicą Dworną i Polową stylowe lampy.
Powyższe prace, odtwarzają dawny klimat, jednej z nielicznych, zabytkowych ulic w Łomży. Całość realizowanych prac drogowo – kamieniarskich doskonale współgra z już odbudowanymi lub odrestaurowanymi sąsiednimi zabytkowymi obiektami tj.: kościołem rektoralnym pw. Wniebowzięcia NMP oraz urokliwymi, odtworzonymi z ogromnym pietyzmem kamienicami: Śledziewskich i kamienicą odbudowaną w ramach projektu rewitalizacji starówki łomżyńskiej tj. kamienicą przy Sienkiewicza 8, oraz nową wrzosową kolorystyką.
W 1920 roku ulica Soborno - Cerkiewna została przemianowana na ulicę Henryka Sienkiewicza.
W latach między wojennych na ulicy Sienkiewicza mieściło się sporo szkół w wynajętych budynkach. Szkoła nr 3 (Śledziewski), szkoła też nr 3 (Orłowski), Szkoła nr 7 (Świgoński). Były też szkoły żydowskie nr 1 Sienkiewicza 4 i nr 2 też Sienkiewicza 4.


Ulica Soborno-Cerkiewna 1912 rok (Sienkiewicza). Widok od ulicy Polowej. Kamienica na pierwszym planie zniszczona w wojnę.


Ulica Cerkiewna 1915 rok (Sienkiewicza). Widok od ulicy Dwornej.


Widok na ulicę Sienkiewicza od strony ulicy Polowej (współcześnie)


Ulica Sienkiewicza., Widok od strony ulicy Dwornej (współcześnie)


Kamienica Śledziewskiego. Sienkiewicza 10. Widok ogolny.


Kamienica Śledziewskiego. Sienkiewicza 10. Za drzewam.i (Odbudował prywatny przedsiębiorca).


Kamienica po tegorocznym remoncie. Sienkiewicza 8.


Kamienica do remontu. Sienkiewicza 6.


Kamienica Śledziewskiego Sienkiewicza 10. Widok na część fasady.


Tablica upamiętniająca śmierć Leona Kaliwody w 1918 roku podczas rozbrajania Niemców.


Tablica Leona Kaliwody w Dniu Zwycięstwa 11 listopada 2006 roku.


Przedwojenna zabudowa ulicy Sienkiewicza od strony ulicy Dwornej.


Plac Jana Pawła II od strony Sienkiewicza

Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo . Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia

tamta rudera na sienkiewicza 2 kondygnacyjna na przedostatnim zdjeciu jest wlasnoscia Jana Jaroty,bueheheh kto na niego glosowal jak nawet o swoje niepotrafi zadbac ?

Zeby tak wyrestaurowac ten rząd kamienic na tym przedostatnim zdj. i zagospodarowac przestrzen miedzy kaminicami bo jest tam spory plac to ulica Sienkiewicza byla by najpiekniejsza w Łomży.

Dwa wspomnienia:
1. Kamienica na Sienkiewicza 6 jest lustrzanym odbiciem Sienkiewicza 8.
Czy więc nie jest to jeden budynek, posiadający od dawna dwóch
właścicieli i dwa numery?
2. Nie wiem czy pamiętacie, lecz na parterze Dwornej 2 przez długie lata
mieścił się bar mleczny, cieszący się sporym powodzeniem. Mieszkał też
w tym budynku mój nauczyciel, późniejszy dyrektor ekonomika prof.
Cieplak.

Panie Administratorze, a może dla Maćka dać podstronę, kawał dobrej i rzetelnej roboty. Co Pan na to?

ściemka wszystkim

Macku! ekstra!!! moje gratulacje materuał jest super, szczerze mówiąc bardzo przyczyniłeś się do polepszenia oceny jednej studentki. wielkie dzięki :)

orii

Plac Jana Pawła II
Plac Jana Pawła II, pierwotnie Plac Soborny wytyczony w okresie budowy cerkwi prawosławnej w 1877 roku, od 1917 roku Plac Sienkiewicza, od 1989 roku obecna nazwa. Po 1866 roku, kiedy Łomża została stolicą guberni, wybudowano Pałac Gubernaora. Połączono go z budynkiem mieszkalnym (1845 rok) od strony ulicy Dwornej. W 1923 roku budynki wykupiły władze kościelne z przeznaczeniem na Seminarium Duchowne, które w latach następnych przebudowano i przystosowano dla potrzeb Seminarium (przedłużono o 4 przęsła).
Wyższe Seminarium Duchowne w Łomży zostało utworzone w 1919 r. przez Biskupa Romualda Jałbrzykowskiego na mocy upoważnienia Nuncjusza Apostolskiego w Warszawie Abpa Achille Ratti, przyszłego Papieża Piusa XI, dla części polskiej Diecezji sejneńskiej. Po utworzeniu Diecezji łomżyńskiej ze stolicą w Łomży 28.10.1925 r. stało się Seminarium Duchownym Diecezji łomżyńskiej. Początkowo mieściło się w wynajętym gmachu (róg ul. Dwornej i ul. Giełczyńskiej). W latach 1967-1976 przeprowadzono generalny remont obecnego starego gmachu seminaryjnego. W 1981 r. podjęto prace związane z powiększeniem Seminarium. W latach 1982-1994 staraniem Biskupa łomżyńskiego Juliusza Paetza został zbudowany nowy gmach Seminarium i dom alumnów.
Przed frontonem seminarium znajduje się pomnik Ojca Świętego Jana Pawła II wg projektu Gustawa Zemły z Warszawy. Po awansie Łomży na stolicę guberni nastąpił napływ ludności rosyjskojęzycznej (kupcy, policja, urzędnicy administracji) zaszła potrzeba wybudowania cerkwi. Wybudowano ją w 1877 roku w stylu bizantyjskim z pięcioma wieżyczkami (obecnie dwie na planie ośmiokąta), trzynawowa z wydzielonym prezbiterium, nad którym znajduje się wysoka kopuła (dokładniejszy opis kościoła w tym temacie tylko nieco wcześniej). Po odzyskaniu niepodległości, dekretem Piłsudskiego, zarówno cerkiew jak i cały jej majątek przeszły na Skarb Państwa. Cerkiew została przemianowana na kościół katolicki w 1917 roku, w II Rzeczypospolitej kościół garnizonowy 33 pułku piechoty, po II wojnie światowej kościół młodzieżowy zależny od Katedry. Obecnie powiązany z Wyższym Seminarium Duchownym.
Po wyremontowaniu ulicy Henryka Sienkiewicza, w tym roku w okresie jesiennym uporządkowano Plac Jana Pawła II. Wycięto kilka drzew, by pomnik Jana Pawła II był bardziej widoczny, alejki wyłożono kostką granitową, uformowano nowe klomby kwiatowe, przestawiono obelisk z głazu narzutowego poświęconego żołnierzom 33 pułku piechoty.
Pracę drogowców możemy ocenić już teraz, ale pracę pracowników ZZM dopiero na wiosnę, gdy przyroda obudzi się z zimowego letargu, zazielenią się trawniki i drzewa, zakwitną kwiaty na klombach.

1 2 3 4
5 6 7 8
9 10 11
12 13 14

1.Dawny Pałac Gubernatora, obecnie Wyższe Seminarium Duchowne
2.Budynek do którego dobudowano Pałac Gubernatora.
3.Wejście główne do obecnego Wyższego Seminarium Duchownego.
4.Pomnik poświęcony Papieżowi na pamiątkę jego wizyty w Łomży w 4 czerwca 1991 roku.
5.Pomnik głaz poświęcony 33 pp stacjonującemu w Łomży
6.Cerkiew w pierwotnym stanie z pięcioma wieżyczkami.
7.Była cerkiew. Obecnie kościół p.w. Wniebowzięcia NMP. Widok obecny.
8.Plac Jana Pawła II w lecie przed remontem.
9.Plac Jana Pawła II od strony ulicy Sienkiewicza, w lecie przed remontem.
10.Plac Jana Pawła II od strony ulicy Dwornej, w lecie przed remontem.
11.Klomb na Placu Jana Pawła II.
12.Widok na odnowiony Plac od strony ulicy Sienkiewicza przy kościele.
13. Widok na plac po remoncie od narożnika ulicy Sienkiewicza i Dwornej
14. Widok na plac od strony ulicy Sienkiewicza bliżej Dwornej

Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo . Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866
Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

pozdrowienia Maćku. A świat może będzie istniał dzięki takim anonimowym zapaleńcom jak Ty. Gratulacje.

ADALL

Dziękuję i również pozdrawiam.

Pozdrowienia.

Jacek16!
W książce Łomża i województwo, krajobraz i architektura autorstwa mgr Jolanta Deptuła, mgr Donata Godlewska, mgr Czesław Nicewicz, mgr Zdzisław Sędziak wydanie 1984 rok str 67 znalazłem informację, że szkoła na Rybakach pobudowana została od nowa.



Pozdrowienia

Ulica Krótka (Berka Joselewicza).
.
W XXVI wieku na ulicy Krótkiej kończyła się zabudowa miasta, od strony zachodniej. Z zabudowy przedwojennej niewiele pozostało, tak jak ulica Długa, tak i ulica Krótka została w większości zniszczona wskutek działań wojennych. Pozostały, Dom Wejrocha, Krótka 2, przez długie lata powojenne mieściła się na parterze najsłynniejsza łomżyńska mordownia „Satyr”. Po przemianach był w pomieszczeniach po Satyrze sklep z wykładzinami. Obecnie chyba spadkobiercy dawnego właściciela prowadzą Sklep „WEGET” Sklep Przemysłowy, branża chemia gospodarcza. Kamienica Krótka 1 w której obecnie mieści się Kantor Wymiany Walut. Jest jeszcze kamienica w narożniku ulicy Krótkiej i ulicy Długiej. W tej kamienicy właśnie w latach do I wojny światowej mieściła się na parterze księgarnia Piotra Iwanickiego, wydawcy pocztówek, drukarnia Blumowicza i od 1917 roku księgarnia Jana Czochańskiego. Na ulicy Krótkiej 11 mieściła się Żydowska Szkoła Lewińskiego. Obecna ulica Krótka łączy ulicę Dworną i ulicą Rządową na której w lewo od ulicy Krótkiej przed wojną był Kościół Ewangelicki, zniszczony w 1944 roku przez Niemców. W miejsce zniszczonych budynków przedwojennych na ulicy Krótkiej wybudowano obok Domu Wejrocha budynek mieszkalny na Kurzej Łapce, Krótka 4 i szczytem do ulicy Długiej mieszkalny trzypiętrowy Krótka 6 (obydwa odnowione w latach 2005-2006 w ramach rewitalizacji Starówki). Widać jakie były zniszczenia porównując zabudowę z lat 1914 i 1915 z obecną. Ulica Krótka w większości to niewielkie sklepy, niektórzy sprzedają też własne wyroby (czapnik) i kilka niewielkich zakładów usługowych. W latach powojennych na ulicy Jatkowej i ulicy Krótkiej znajdował się jeden z większych, czy nawet nie największy w Łomży zakład wulkanizacyjny Pana Jana Trzcinko.

1.2. 3. 4.
5. 6. 7. 8. 9. 10.11. 12.

1.Dom Wejrocha narożnik ulicy Krótkiej i ulicy Dwornej.
2.Dom Wejrocha od ulicy Krótkiej
3.Dom Wejrocha od ulicy Dwornej
4.Widok ulicy Krótkiej od ulicy Długiej do ulicy Dwornej 1915 rok.
5.Widok ulicy Krótkiej do Dwornej, obecnie.
6.Narożnik ulicy Rządowej i ulicy Krótkiej 1914 rok
7.Widok ulicy Krótkiej od strony ulic Długiej w kierunku ulicy Rządowej.
8.Ulica Krótka 1 przedwojenny.
9.Dom na Kurzej Łapce Krótka 4, powojenny z lat 60-tych.
10.Budynek z lat 60-tych XX wieku. Krótka 6
11.Narożnik ulicy Krótkiej i Długiej, patrząc w stronę ronda strona prawa. Odbudowany po wojnie.
12.Narożnik ulicy Krótkiej i ulicy Długiej, lewa strona, z lat międzywojennych Trochę zmieniony


Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

10. http://www.lomza.friko.pl/
Dawna Łomża na pocztówkach

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

macku a moglbys cos napisac o klasztorze ojcow mniejszych kapucynow z lomzy ??bylbym wdzieczny

[gif]boobs.sorkmos.com/animatedboobsom-143.gif[/gif]

Początek tematu

Zabytki Łomży i okolic: część 2
Autor: maciek (---.lom.vectranet.pl)
Data: 30-03-06 00:09

Temat o Kapucynach

Re: Zabytki Łomży i okolic: część 2
Autor: maciek (---.lom.vectranet.pl)
Data: 11-07-06 23:04

Pozdrowienia

taki jestes mądry?? spociles sie chyba z wrazenia...

[gif]boobs.sorkmos.com/animatedboobsom-143.gif[/gif]

Te FIN pal motor od Macka ciezko ci poszukac jak cie nie interesuje ten temat to niezagladaj tu.

kamilcb niestety motora nie odpale bo nie posaidam,

[gif]boobs.sorkmos.com/animatedboobsom-143.gif[/gif]

Maciej jestem pod wrażeniem wykonanej przez Ciebie pracy. Sam chcialem w przeszłości zająć się opisem i skonfrontowania starej i obecnej Łomży na tle zabytków istniejących i byłych. Jeśli chciałbyś pomocy, służe kilkudziesięcioma zdjęciami "starej" Łomży....Pzdr i jeszcze raz gratuluję...

Dzięki, za słowa wsparcia. Przydałyby się do porównania starej i obecnej Łomży. Mam ich kilkanaście, ale to wszystko mało.

Pozdrowienia.

Daj maciej do siebie e-maila, wymienimy się fotkami dawnej Łomży...jeśli planujesz jakiś projekt, chętnie służe pomocą. Jestem historykiem,pisałem pracę o Łomży i mam na ten temat trochę wiadomości z archiwów i nie tylko. Pzdr.

Plac Niepodległości.
(Nowa Ameryka, Świński Rynek, Plac Zambrowski) i od 1968 roku do dnia dzisiejszego Plac Niepodległości.
W1920 roku mamy w wykazie placów i ulic miasta Łomży, chyba po raz pierwszy nazwę placu Nowa Ameryka. Powstał on przy zbiegu ulic Giełczyńskiej Polowej i Szosy Zambrowskiej na początku XX wieku (nie mam dokładnych notatek co do powstania placu). Po oddaniu do użytku w 1928 roku Hali Targowej w Łomży handel straganowy podczas jarmarków targów został przeniesiony na wówczas już Plac Zambrowski. Plac Zambrowski placem targowym był aż do 1968 roku, kiedy to ówczesne władze przemianowały go na Plac Niepodległości i przeniosły tu Dworzec Autobusowy ze Starego Rynku. W miejscu tym po wybudowaniu trybuny honorowej odbywało się wiele zgromadzeń, no i oczywiście 1 majowych również. Na Placu Niepodległości w dniu 25 maja 1975 roku na krótko przed powstaniem województwa łomżyńskiego (28 Maj 1975 rok) Łomża została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Odzaczenie wręczał ówczesny Przewodniczący Rady Państwa Pan Henryk Jabłoński. W 1991 roku Dworzec Autobusowy został przeniesiony, po wybudowaniu stanowisk dla autobusów i niewielkich poczekalni u zbiegu ulic Sikorskiego, Świerczewskiego (obecnie Al. Legionów), Dworcowa i od zachodu terenem kolejowym i na tym skończyła się popularność Placu Niepodległości. Obecnie służy za parking, który najbardziej ożywa w dniu Wszystkich Świętych. Od czasu do czasu odbywają się okolicznościowe wystawy, ale już coraz rzadziej. Stoi taki duży plac w centrum miasta i żadna z władz jakie zmieniają się co cztery lata nie ma pomysłu na jego zagospodarowanie. Pomysły może by były, ale wszystko rozbija się kasę.
Co zostało z lat przedwojennych na Placu Niepodległości, bo w latach powojennych w tym miejscu nie wybudowano żadnego noweg budynku. Od strony północnej w rogu placu został budynek po byłym młynie, który był czynny bodajże do lat sześćdziesiątych, obok już od strony Klasztoru Benedyktynek mamy jedną z kamienic (Plac Niepodległości 3), prawdopodobnie z początku XX wieku. Po tej samej stronie dalej jest wolny plac po zniszczonych budynkach w czasie wojny, za nim mamy trzy kamienice w jednym ciągu (Plac Niepodległości 9, 10, 11 prawdopodobnie z tego samego okresu co nr 3), z których najbardziej zniszczona i zaniedbana jest nr 11 na rogu ulicy Kierzkowej, tuż za ulicą Kierzkową na rogu Szosy Zambrowskiej jest jeszcze jeden budynek z okresu przedwojennego. Z tyłu za tym budynkiem była piekarnia Pana Zakrzewskiego, gdzie chodziło się na słodkie bułeczki. Od strony cmentarza mamy budynek wybudowany w 1935 roku Plac Zambrowski 4 (obecnie Plac Niepodległości 14 na potrzeby Straży Pożarnej. Służył on straży do 1994 roku. W tym roku strażacy przeprowadzili się na ulicę Sikorskiego do nowej siedziby, a budynek został przekazany na potrzeby Teatru Lalki i Aktora.
W celu usprawnienia ruchu drogowego na skrzyżowaniach ulic Zawadzkiej, Szosy Zambrowskiej i Placu Niepodległości oraz Giełczyńskiej, Polowej i Szosy Zambrowskiej wybudowano w 2005 roku dwa niewielkie ronda i nazwano je rondami Hanki Bielickiej.
1 2 3

4 5 6

7 8 9

10 11 12

13 14 15

1.Plac Niepodległośći-widok od Dwornej
2.Plac Niepodległości-widok od skweru
3.Plac Niepodległości-widok od skweru
4.Trybuna honorowa.
5.Skwer od strony Szosy Zambrowskiej
6.Budynek po byłym młynie od podwórka
7.Budynek po byłym młynie od ulicy
8.Plac Niepodległości 3
9.Plac Niepodległości 9
10.Plac Niepodległości 10
11.Plac Niepodległości 11
12.Plac Niepodległości 13
13.Teatr Lalki i Aktora i rondo Hanki Bielickiej od strony Szosy Zambrowskiej.
14.Rondo Hanki Bielickiej od ulicy Polowej
15.Tablica z nazwą placu
Żródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Ulica Kierzkowa.

Ulica Kierzkowa zaczyna się od Placu Niepodległości. Początek wygląda jak centrum ogrodnicze, jest tu trzy sklepy ogrodnicze. Następnie mamy od lat 60-tych XX wieku Szkołę Podstawową nr 4, za szkołą ulica Kierzkowa graniczy z ogrodami Klasztoru Benedyktynek, które osiadły na Stokowej Górze w latach 1760 – 1764. Po prawej stronie ulicy mamy budynki po niedoszłej siedzibie KW PZPR, które nieodpłatnie przekazała je na rzecz Służby Zdrowia w 1981 roku. Obecnie to Siedziba Starostwa Powiatowego. Ulicę Kierzkową można by podzielić na dwie części, jakże od siebie różne. Od Placu Niepodległości do ulicy Gen. Władysława Sikorskiego (była Szosa Obwodowa), po za wymienionymi mamy tu w większości zabudowę willową lekarzy, przedsiębiorców i właścicieli mieszkających tu od lat, mieszka tu też rodzina Hanki Bielickiej zmarłej niedawno sławnej łomżanki. Tereny za ulicą Sikorskiego jeszcze jako wieś Pociejewo zostały przyłączone do Łomży na początku lat 20-tych XX wieku. Była tu zabudowa zagrodowa, co zresztą widać i do dzisiaj. Jeszcze w 1976 roku było tu 89 gospodarzy. W roku 1981 i 1984 Prezydent miast Łomży zatwierdził miejscowy plan budowy domków jednorodzinnych „Pociejewo” w granicach ulic Boczna, Kierzkowa, Sikorskiego i Szosa Zambrowska. Po lewej stronie ulicy Kierzkowej mamy Osiedle na Skarpie, po prawej Osiedle Pociejewo. Na osiedlach tych zabudowa gospodarcza jest wypierana przez nowe budynki mieszkalne. Została jeszcze pokaźna ilość budynków zagrodowych, ale to już raczej jako zabytki. Zresztą widać na zdjęciach na tle nowych zabudowań, są zabudowania być może nawet z okresu międzywojennego

1 2 3


4 5 6

7 8 9

10 11 12

13 14 15

16 17 18

19 20 21

22 23

1.Ulica Kierzkowa od Placu Niepodległości.
2.Szkoła Podstawowa nr 4.
3.Ulica Kierzkowa od Starostwa do zakrętu.
4.Dalsza część ulicy Kierzkowej.
5.Ulica Kierzkowa od ulicy Sikorskiego w kierunku Placu Niepodległości.
6.Mur Od ogrodów Klasztoru Benedyktynek.
7.Skrzyżowanie ulicy Kierzkowej z ulicą Marynarską.
8.Ulica Kierzkowa od ulicy Sikorskiego w stronę Ulicy Zdrojowej.
9.Dalsza część ulicy Kierzkowej w stronę ulicy Zdrojowej.
10.Ulica Kierzkowa od ulicy Stromej w stronę ulicy Sikorskiego.
11.Widok na ulicę Witosa.
12.Widok na ulicę Górną po lewej stronie jadąc w dół.
13.Widok na ulicę Górną w prawo.
14.Widok na ulicę Stromą i Łagodną.
15.Budynek mieszkalny drewniany.
16.Budynki mieszkalne, w głębi gospodarczy.
17.Budynek gospodarczy murowany.
18.Budynki mieszkalne drewniane.
19.Oficyna murowana.
20.Budynek powojenny z ładnie utrzymanym ogródkiem.
21.Budynek mieszkalny drewniany, w głębi zabudowania gospodarcze, w dalszym planie budynki o nowoczesnej architekturze.
22.Budynek mieszkalny przy ulicy Stromej.
23.Ulica Kierzkowa od ulicy Zdrojowej.

Źródło
1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzyn wojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Szosa Zambrowska.

Na planie Łomży z XVI wieku (Donata Godlewska, Łomża XI wiek – 1795 rok. Str. 46) jest zaznaczony Gościniec Zambrowski, który bierze swój początek od drogi do Giełczyna i Folwarku plebańskiego (dzisiejsze ogrody biskupa). Na początku wieku XIX (plan Łomży z 1805 roku, Witold Jemielity Dzieje Łomży Tysiącletnie, str. 43) zaznaczony jest taka sama nazwa Gościniec Zambrowski, bierze początek od ulicy Giełczyńskiej i jest zaznaczona ulica w dół od Gościńca (prawdopodobnie początek przyszłej Polowej. Następna mapka z 1872 roku (źródło powyżej, str. 44), nazywa się już Szosa do Zambrowa bierze początek na swego rodzaju skrzyżowaniu 5-ciu dróg, jest zaznaczona też ulica Polowa. Rok 1923 (mapka źródło powyżej, str. 46), Szosa Zambrowska połączona z ulicą Polową, Giełczyńską i Placem Nowa Ameryka (późniejszy Plac Zambrowski lub Świński Rynek).
Na początku XX wieku była to najważniejsza ulica w Łomży. Była arterią łączącą Łomżę ze światem, przecinała Szosę Obwodową, wały obronne i dalej na wschód do Czerwonego Boru, Zambrowa i Czyżewa. W owych czasach, gdy, kolej w Łomży to sprawa przyszłości (1916-198 rok), a transport samochodowy całkiem nieznany, można było dojechać Szosą Zambrowską właśnie do Czerwonego Boru lub Czyżewa, a stamtąd pociągiem w świat, do Warszawy, nawet do Petersburga. Sama podróż do Czerwonego Boru ( 22 wiorsty, wiorsta po 1835 r. = 1066,78 m.) zajmowała żydowskim wehikułem całą noc, z postojem w Podgórzu. Drogi do Warszawy na południe były podrzędne kiepskiej jakości.
Szosa Zambrowska jest obecnie w ciągu drogi nr 63: granica państwa z obwodem Kaliningradzkim – Giżycko –Łomża –Zambrów – Sokołów Podlaski (kierunek Siedlce, Siemiatycze). W Łomży odcinkiem tej drogi Jest ciąg ulic: Szosa Zambrowska – Sikorskiego – Wojska Polskiego – Plac Kościuszki – Zjazd – granica miasta (kierunek Piątnica). W latach 2004-2005 została zmodernizowana: zrobiono nową kanalizację, wodociągi, położono nowy asfalt, wykonano chodniki. Większość środków pochodziła z Unii Europejskiej.
W latach powojennych na skrzyżowaniu Szosy Zambrowskiej i Zawadzkiej była kuźnia Pana Nowackiego, po drugiej stronie ulicy była piekarnia Pana Zakrzewskiego, a w budynku narożnym sklep żelazny „Kubraka”. W miejscu gdzie są obecnie 2 budynki po niedoszłej siedzibie KW PZPR, były Zakłady Przemysłu Terenowego w tym młyn. Po drugiej stronie 72 ulicy gdzie jest obecna ulica Nowa, była kaszarnia Pana Burbutowskiego (obecnie siedziba firmy ochroniarskiej Purzeczko. Jadąc w stronę Zambrowa jest po lewej stronie niewielki skwerek, a na nim pomnik głaz postawiony w 1916 roku ku czci powstańców straconych w 1863 roku. Listę otwiera 04-2005 Dominik Trzciński powieszony 7 listopada 1863 roku.), Tuż za skwerkiem był młyn elektryczny z lat międzywojennych, w latach 70-tych XX wieku został całkowicie rozebrany, w tym miejscu obecnie stoi budynek mieszkalny. Przy wyjeździe z Łomży po prawej stronie Szosy Zambrowskiej pozostały ruiny młyna wraz z budynkiem mieszkalnym z 1932 roku, w tej chwili zamieszkały.
Na całej długości ulicy mamy kilka kamienic, najstarsza pod nr 8 i w narożniku Placu Niepodległości i Szosy Zambrowskiej i kilkanaście starszych budynków parterowych. Jest też trochę budynków o o nowoczesnej architekturze. Przy wylocie Szosy Zambrowskiej mamy widok na Osiedle „Medyk” ulicę Ks. Anny, Kasztelańską i Rycerską. Poza Medykiem reszta to zabudowa wielorodzinna kilkupiętrowa. Szosa Zambrowska jest też ulicą graniczną Os. Pociejewo od południa.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42.

1. Rondo im. Hanki Bielickiej od strony Szosy Zambrowskiej. W głębi po lewej stronie w narożniku Szosy Zambrowskiej i Placu Niepodległości, jeden z najstarszych budynków przy tej ulicy. Mieścił się w nim przez długi czas sklep żelazny „Kubraka”.
2. Widok na Szosę Zambrowską od Ronda.
3. Szosa Zambrowska 8, budynek mieszkalny z lat międzywojennych, mieściła się w tym budynku za komuny sklep mięsny „tania jatka”.
4. Budynek Starostwa Powiatowego po niedoszłej siedzibie KW PZPR, później przychodnia zdrowia.
5. Budynek – siedziba OHP.Siedziba byłego Województwa Łomżyńskiego, do chwili reformy administracyjnej 1stycznia 1999 roku.
7. Była kaszarnia Pana Burbutowskiego.
8. Szosa Zambrowska nr 18 i 20 budynki mieszkalne prywatne.
9. Pomnik (od ulicy Szosa Zambrowska napis) - Pamięci Bohaterów Walk o Wolność i Niepodległość Polski w latach 1939-1956.
10. Pomnik (od ulicy Zawadzkiej napis) – Pamięci Więźniów Politycznych Zamęczonych i Pomordowanych w latach 1939-1956. Pomnik odsłonięto 20 czerwca 2003 roku. Autor projektu Edward Stefanowicz.
11. Widok na ulicę Projektowaną.
13.Szosa Zambrowska 22 i 24, prywatne budynki mieszkalne.
14.Bank Polskiej Spóldzielczości.
15.Siedziba PZU.
16.Siedziba oddziału ZUS-u.
17.Rondo im. Witolda Lutosławskiego.
18.Widok na Szosę Zambrowską w kierunku Zambrowa.
19.Szosa Zambrowska 30. Drewniany budynek do dziś zamieszkały.
20.Szosa Zambrowska 32. Oficyna murowana, także zamieszkała.
21.Szosa Zambrowska 54. Domek drewniany zamieszkały.
22.Widok na miejsce straceń powstańców styczniowych p rzy Szosie Zambrowskiej przed uporządkowaniem tego miejsca.
23.Widok na to samo miejsce na wiosnę 2006 roku.
24.Widok w lecie 2006 roku.
25.Głaz postawiony ku pamięci powstańców styczniowych postawiony 2 listopada 1916 roku.
26.Tablica z nazwiskami powieszonych i rozstrzelanych powstańców. Łącznie rozstrzelano i powieszono 21 powstańców.
27.Ruiny młyna po prawej stronie u wylotu Szosy Zambrowskiej.
28.Dom mieszkalny młynarza z 1932 roku.
29.Widok na całą posesję młynarza.
30.Dom murowany z lat 50-tych XX wieku
31.Szosa Zambrowska 79. Budynek mieszkalny z lat 50-tych XX wieku.
32. Szosa Zambrowska 89. Budynek mieszkalny z lat 50-tych XX wieku.
33. Widok na ulicę łączącą ulicę Wąską z Szosą Zambrowską.
34. Widok na Szkołę Podstawową nr 9.
35. Widok na ulicę Ks. Anny od strony ulicy Zawadzkiej.
36. Widok na ulicę Ks. Anny od ulicy Rycerskiej.
37. Widok na ulicę Rycerską.
38. Widok na Os. Medyk przy Szosie Zambrowskiej.
39. Widok na Szosę Zambrowską od Al. Piłsudskiego w stronę miasta.
40. Widok na Szosę Zambrowską od Al. Piłsudskiego w stronę Zambrowa.
41. Widok na ulicę Kasztelańską.
42.Widok na Al. Połsudskiego od strony Sdzosy Zambrowskiej.

Źródło

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz(rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

10.Zdjęcie - Widok miejsca straceń przed uporządkowaniem.
http://www.lomza.friko.pl/ (pomniki)

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia

Ulica Polowa.

Ulica Polowa została wytyczona prawdopodobnie na przełomie wieku XVIII i XIX. Na mapce Łomży z 1805 roku widać na skrzyżowaniu ulicy Giełczyńskiej Gościńca Zambrowskiego u wylotu z miasta ulicę prowadzącą w kierunku zachodnim. Na mapce Łomży z 1872 roku widzimy już ulicą Polową połączoną z Szosą Sniadowską. Po prawej stronie ulicy za ówczesnym folwarkiem plebańskim widać już szkic przyszłej ulicy Sadowej. W 1836 roku w związku z regulacją południowo – zachodniej części miasta wytyczono ulicę od Dwornej do Polowej, z tego, co widać na mapce z 1872 roku nazwaną ją Wysoka. (Późniejsza Sienkiewicza). U zbiegu ulic św. Mikołaja i Polowej wybudowano w 1798 roku pruskie magazyny wojskowe dla furażu, z których jeden zachował się do dzisiaj. Pod koniec XIX wieku zwarta zabudowa miasta dochodziła już do cmentarza i przekroczyła ulicą Polową. Rozkwit Łomży nastąpił po 1866 roku, gdy miasto awansowało w do rangi stolicy Guberni. Wybudowano tu wiele budynków prywatnych mieszkalnych i użyteczności publicznej. W czasach gubernialnych zbudowano u zbiegu ulicy Polowej i Szosy Śniadowskiej cerkiew prawosławną dla rosyjskiego wojska. W czasie I wojny światowej została zaniedbana przez Niemców, a czasie wojny polsko – bolszewickiej w 1920 roku stała się obozem jenieckim. W 1930 roku na jej ruinach zbudowano Dom Żołnierza, (w tym miejscu zaznaczyć wypada, że nie było tu takiego przypadku, jaki miał miejsce po II wojnie światowej, gdzie rozebrano kino Miraże, chociaż nadawało się do odbudowy, bo potrzebny był materiał na zbudowanie domu dla partii), tylko wykorzystano nawet i częściowo architekturę do zbudowania Domu Żołnierza. Nie przetrwał on II wojny światowej, został doszczętnie zniszczony. Na tym miejscu pod koniec lat 80-tych postawiono budynek mieszkalny w nowoczesnym stylu, w którym na parterze znalazło się miejsce dla banków. Niektórzy z miejscowej ludności nazywają ten budynek pink panther (różowa pantera).
W 1915 roku rada miejska w Łomży zatwierdziła plan sfinansowania budowy elektrowni kosztem 120.000 tysięcy marek uzyskanych w drodze przymusowej pożyczki od mieszkańców Łomży, 30,000 marek jako pomoc z powiatowego związku komunalnego i 25.000 marek z czystego zysku przedsiębiorstwa. Elektrownię oddano do użytku w kwietniu 1917 roku. 8lat potem zakupiono do elektrowni motory Diesla. Elektrownia stała w miejscu, trochę w prawo od skrzyżowanie Polowej i Al. Legionów w stronę ronda. Ówczesna ulica Świerczewskiego została połączona z rondem w 1964 roku.. Od skrzyżowania ulicy Polowej z Al. Legionów w kierunku ulicy Wojska Polskiego po lewej stronie ulicy mamy budynek NOT – u, w którym mieści się Urząd Skarbowy , Dawna Przychodnia Zdrowia, budynek w stylu dworkowym i kilka kamienic. Po prawej stronie w narożniku Polowej i 3 Maja budynek mieszkalny, Dalej budynek po byłym szpitalu woskowym. później władz powiatowych i wojewódzkich w narożnikach Polowej i Wojska Polskiego są dwie kamienice ale zalicza się je do ulicy Wojska Polskiego 17 i 19.
Ulica Polowa miała zmienianą nazwę kilkakrotnie. Pierwszy raz w przed 1938 rokiem nadano jej nazwę na Gen. Młota – Fijałkowskiego, po raz drygi w 1940 rok, od 1 lutego nazywała się Leninowską. Na wiosnę 1946 roku powrócono dom pierwotnej nazwa Polowa, ale na krótko, bo już na jesieni tego roku 9 września zastała nazwana Armii Czerwonej na cześć naszych „wybawców”. Nazwa ta przetrwała do 1989 roku , gdzie podokresie burzliwych przemian przywrócono ponownie nazwę Polowa. W latach 60-tych, 70-tych i 80-tych XX wieku Łomża zaczęła się rozbudowywać na południe od ulicy Polowej.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34

1.Ronda kompaktowe na skrzyżowaniu Polowej, Giełczyńskiej, Kierzkowej i Zawadzkiej zostały wybudowane w 2005 roku w celu usprawnienia przejazdu przez to skrzyżowanie.
2.Widok na ulicę Polową od strony rond im Hanki Bielickiej.
3.Magazyn pruski dla furażu z budowany w 1798 roku.
4.Nowy budynek Sądu oddany do użytku marcu 2004 roku.
5.Ogrody biskupa. Za nim powstała diecezja, folwark plebański.
6.Budynek na rogu ulicy Giełczyńskiej i Polowej.
7.Polowa 13, w okresie między wojennym mieścił się tu podobno zakład wytwarzania materiału odzieżowego, po wojnie zajmowała ten budynek oświata (TE, ZSH), potem Spółdzielnia Inwalidów „Razem”.
8.Nowe budownictwo zbudowane w latach 70-tych i początek 80-tych XX wieku.
9.Pomnik wzniesiony dla uczenia pamięci łomżyńskich harcerzy, którzy oddali życie za niepodległą Polskę.
10. Pomnik Zygmunta Glogera (ur. 3 listopada 1845 r. w Kamionce Podolskiej, zm. 16 sierpnia 1910 r. w Warszawie), polski historyk, archeolog, etnograf, folklorysta, kkrajoznawca.
11.W tym budynku mieściło się kino Październik, jedno z dwóch w Łomży.
12.Budynek, w którym mieściło się po wojnie Biuro Wystaw Artystycznych., Piętrowy z boniowanym przyziemiem, piętrach wydzielonych gzymsami kordonowymi i zwieńczony ozdobnym gzymsem. Dach stromy dwuspadowy.
13.W miejsce wyburzonej kamienicy zabytkowej wybudowano budynek o nowoczesnej architekturze.
14.Budynki Wyższego Seminarium Duchownego.
15.Obecnie Dom Specjalnej Opieki, poprzednio Dom Starców, neorenesansowy budynek z 1882 roku. Pięknie odnowiony.
16.Budynek mieszkalny o nowoczesnej architekturze, wybudowany pod koniec lat 80-tych XX wieku. (Różowa pantera.), w miejscu gdzie była cerkiew dla rosyjskiego wojska., później Dom Żołnierza. (Różowa pantera.)
17.Rejon Energetyczny, obecnie
18.Elektrownia miejska wybudowana w latach 1916 – 1817.Zniszczona w czasie II wojny światowej.
19.Fragment ulicy Polowej z początku XX wieku. Po lewej widać cerkiew wybudowaną w czasach gubernialnych. Po prawej kamienicę na rogu ulicy Cerkiewnej (Sienkiewicza), zniszczoną w czasie II wojny światowej.
20.Dom Żołnierza, wybudowany na ruinach cerkwi z wykorzystaniem jej ruin w 1930 roku. Zniszczony w czasie II wojny światowej.
21.Ulica Polowa. Widok od Al. Legionów w stronę Szosy Zambrowskiej.
22.Ulica Polowa. Widok od Al. Legionów w stronę ulicy Wojska Polskiego.
23.Budynek NOT-u, w którym mieści się Urząd Skarbowy.
24. Ulica Polowa 18. Budynek mieszkalny, z około połowy XIX wieku. Piętrowy z boniowanym przyziemiem, piętrem wyodrębnionym gzymsami kordonowymi, zwieńczony gzymsem kroksztynowym, okna piętra z gzymsami na konsolkach. Fasada dziewięcioosiowa z płaskim trójosiowym ryzalitem.
25.Polowa 22 .Dawny szpital wojskowy, neorenesansowy z końca XIX wieku. Po II wojnie światowej siedziba powiatu , potem urzędu wojewódzkiego, obecnie mieszczą się tu instytucje i organizacje społeczne, także Zarząd Oddziału Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej.
26.Polowa 53. Była Rejonowa Przychodnia Zdrowia, jeszcze wcześniej siedziba dowódcy18 Dywizji Piechoty, gen. Czesława Młota – Fijałkowskiego.
27. Polowa 55. Willa z okresu międzywojennego (1918-1939) w stylu dworkowym projektu Architekta -Zdzisława Świątkowskiego.
28.Polowa 57. Oficyna dobudowana do kamienicy nr 59.
29.Polowa 59. Kamienica z początku XX wieku.
30.Polowa 61 Kamienica z początku XX wieku.
31.Polowa 65. Kamienica z 1912 roku.
32.Kamienica narożna (róg Polowej i Wojska Polskiego od Komendy Miejskiej), ale jej adres to Wojska Polskiego 17.
33.Kamienica na rogu Wojska Polskiego i Polowej, od strony Łomżycy, też Wojska Polskiego tylko nr 19. Od strony Polowej Zabytkowa brama wjazdowa.
34.Widok ulicy Polowej od strony Parku i m. Jakuba Wagi.

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Zdjęcia Łomży przedwojennej ze strony internetowej Szukamy Polski

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia

A może znalazbyś mi odnośniki do materiałów na temat dworu królewskiego który był na dwornej .Podobno ostatnia jego częśc została rorebrana przed wojną. To dziwne że łomża ma najstarszą katedrę a potem długo długo nic . A który z budynków niekościelnych jast najstarszy?

Najpewniejsze źródło informacji to Łomżyńskie Towarzystwo Naukowe im Wagów. Najstarszym budynkiem niekościelnym, o ile nie został w międzyczasie przebudowany to jest według mnie magazyn pruski dla furażu z 1798 roku W powyższym temacie jest wzmianka o nim.

W XVII wieku zamek był mocno zniszczony, tak że lustratorzy zaznaczają w opisach, że we wszystkim jednak dworze ruina niemała. Zapewne niedługo po tej relacji zamek został opuszczony, z wyjątkiem budynku zwanego skarbcem, który być może należał do gotyckiego zamku książąt mazowieckich. W domu tym mieściło się Archiwum Akt Ziemi Łomżyńskiej aż do 1824 roku, kiedy dom został rozebrany.

http://www.zamki-mazowsza.turystyka.net/html/lomza.html

Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

Pozdrowienia

nierozumiem jak mozna w miejsce kamienicy zezwolic zeby wybudowano budynek nr 13 przeciez on zupelnie niepasuje do reszty i wrecz razi.Potem sie dziwimy ze na mamy na ''starówce'' bloki , gdzie byl konserwator zabytków,architekci miejscy itp ??

Maćku, masz może jakieś materiały dotyczące elektrowni?
Moze masz odpowiedzi

Jak to sie stało, że budynek elektrowni miejskiej(!), istniejacy do dzisiaj (nadbudowany) należy dziś do prywatnej białostockiej spółki? RE

Jak to sie stało, że owa białostocka spółka jest właścicielem sąsiedniej parceli, przy ulicy dziś Sienkiewicza, a wktórej mieściło się szereg instytucji oświatowych?

Maćku odnośnie notki dotyczącej szkoły na Rybakach:
w Łomży często, z uwagi na niechlubna przeszłość niektórych budynków, mówi sie, że coś powstało od nowa. Dopiero zestawienie choćby map badź innych dokumentów geodezyjnych z epoki pozwala ocenić co było obiektem nowym, a co przebudowa lub rozbudową. Jako przykład może posłużyc tu kino "Millenium" Część tego budynku była stajnia na początku XIX w. Później teatr, później kino, później podrzędne kino, później ....
Ale jak ustalić, która cześc murów to XIX w, która XX ?,

Sam piszesz w opisie do zdjęcia
"20.Dom Żołnierza, wybudowany na ruinach cerkwi z wykorzystaniem jej ruin w 1930 roku. Zniszczony w czasie II wojny światowej."

Opis nie jest do końca ścisły. Na dom żołnierza przebudowana została cerkiew 14 Ołonieckiego pułku piechoty - a do ruiny było jej znacznie dalej niż wielu dzisiejszym łomżyńskim budynkom.

Taz zreszta jak w powojennym okresie dla materiałów budowlanych rozebranych zostało wiele ocalałych z wojny, uszkodzonych wprawdzie - obiektów. Dla budulca rozebrano kościół św. Stanisława - na przełomie lat 40 i 50 stały jego mury - wysadzone przez niemców były sklepienia, dla budulca i z zemsty za więzienie komunistów rozebrano część budynków więzienia. Białostoccy decydenci widzieli w tym również etap w likwidacji w Łomży ośrodka regionalnego. (prawdopodobnie - wymaga to sprawdzenia - niektórzy z nich byli jego pensjonariuszami i "sentyment" do naszego miasta przekazali swoim następcom).

A ze sposób myslenia udziela sie obenej łomzyńskiej władzy - patrz zdjęcie nr 13.

i to by było na tyle.

Kontynuuj proszę

(........)

Ulica Mikołaja Kopernika..

Związku z wydaniem pod koniec XVIII wieku decyzji o zakazie pochówku zmarłych na cmentarzach kościelnych, ze względów sanitarnych, cmentarz przeniesiono w 1801 roku pół wiorsty za miasto i zlokalizowano jego przy drodze do Zawad i Giełczyna.. Cmentarz przeznaczony był dla katolików i ewangelików, ponieważ Łomża była w tym czasie pod panowaniem prusaków. W związku z rozwojem miasta które liczyło około 10 tys. Ludności zaszła potrzeba rozszerzenia cmentarz w kierunku wschodnim, uczyniono to w latach 1849 i 1861-1879. Cmentarz ewangelików znajdował się na wschód od cmentarza katolickiego. Około 1834 roku założono cmentarz prawosławny. Obejmował tereny położone na południe od cmentarzy katolickiego i ewangelickiego. W związku z powstaniem cerkwi prawosławnej i utworzeniem guberni Łomżyńskiej, oraz napływem ludności wyznania prawosławnego cmentarz poszerzany był w latach 1851-1876 i 1884-1891.
Jeżeli był cmentarz, musiał być i dojazd do niego.
Po wejściu do Łomży prusaków społeczeństwo miasta postawiło obok późniejszego cmentarza kapliczkę z figurą św. Mikołaja w broniącą ich przed wilkami (tak nazywali prusaków). Dlatego też droga ta według jednych od tego świętego nazywano św. Mikołaja, a według drugich nazywali ją tak na cześć cara Mikołaja II. Chociaż na mapce Łomży z 1923 roku ulica ta nazywa się Cmentarna, ale w spisie ulic Łomży z 1925 roku jest nazw ulicy Św. Mikołaja. W 1926 roku ulica św. Mikołaja została wybrukowana. W 1940 roku Rosjanie zmienili nazwę ulicy na Komsomolską. Po wojnie wrócono do poprzedniej nazwy. W 1968 roku uchwałą rady miasta zmieniono na Mikołaja Kopernika.
W przebiegu dziejowym, zależnie od zakrętów historii, nazwa ta nabierała różnych odcieni: raz była ulicą św. Mikołaja, innym razem ulicę nazywano Mikołaja, potem Mikołaja Kopernika. Ale „Mikołaja” było zawsze, podobnie jak zawsze ulica ta prowadziła i prowadzi na zabytkowy dziś cmentarz.
Ulica Mikołaja Kopernika bierze początek tak jak od chwili powstania cmentarza od obecnej ulicy Zawadzkiej, po lewej stronie mamy cmentarz wielo wyznaniowy z 1801 roku. Na całej ulicy przeważa prywatna zabudowa parterowa, za wyjątkiem budynku wielorodzinnego Kopernika 6 zbudowanego w 1989 roku i nowego budynku Ekonomika. Pierwsze zajęcia w obecnym budynku przy ul. Kopernika 16 odbyły się 3 września1969 roku. Obrębie ulic polowej, Alei Legionów i Kopernika, wybudowano w latach 70-tych i 80-tych os. Waryńskiego obecnie Bohaterów Monte Cassino.
Przy zbiegu ulic Mikołaja Kopernika i Al. Legionów jest założony w 1905 roku Park Ludowy.


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

1. Ulica łącząca ulicę Mikołaja Kopernika Z ulicą Sikorskiego, do 1968 roku Zaułek Cmentarny, obecnie Zaułek. Widok od strony ulicy Kopernika.
2. Zaułek. Widok od wejścia na cmentarz od strony Sikorskiego.
3. Zaułek. Widok od ulicy Sikorskiego.
4. Mapka Łomży z 1923 roku, na której obecna Kopernika nazywa się Cmentarna.
5. Kapliczka z figurą św. Mikołaja, postawiona obok przyszłego cmentarz przez mieszkańców miasta, żeby chroniła ich przed wilkami (prusakami).
6. Ulica Kopernika od strony ulicy Zawadzkiej.
7. Najmłodsza część cmentarza katolickiego. Mur od strony Szosy zambrowskiej wybudowano w 1888 roku.
8. Brama główna wybudowana w 1879 roku w stylu neogotyckim.
9. Plac przy ulicy Kopernika. W latach 70-tych XX wieku wybudowano blok mieszkalny przez co zniszczono zabytkową aleję lipową prowadzącą od Szosy Zambrowskiej do bramy głównej cmentarza.
10. Budynek przedpogrzebowy wybudowany w 1853 roku, według projektu budowniczego powiatowego, Teodora Bogumiła Seyfrieda.
11. Kaplica Śmiarowskich, fundacji Mateusza Śmiarowskiego dla jego żony Wincenty z Rupińskich – początkowo p.w. św. Wincentego, później św. Krzyża. Wzniesiona w 1838 roku w stylu klasycystycznym na rzucie koła.
12. Dzwonnica murowana wzniesiona przy kaplicy Śmiarowskich w 1866 roku w kształcie filara pokrytego dwuspadowym daszkiem.
13. Budynek mieszkalny wybudowany w latach 80-tych XX wieku.
14. Najstarsza część cmentarza katolickiego.
15. Były cmentarz ewangelicki założony w 1801 roku, obecnie komunalny. Murowane ogrodzenie wykonano w 1844 roku. Od wschodu graniczył z cmentarzem katolickim, od zachodu z cmentarzem prawosławnym. W 1977 roku przejęty przez gospodarkę komunalną
16. Brama główna neoromańska cmentarza ewangelickiego wybudowana w 1879 roku.
17. Była kaplica ewangelicka od strony Kopernika, wzniesiona w 1844 roku.
18. Była kaplica ewangelicka od strony cmentarza.
19. Były cmentarz prawosławny założony około 1834 roku, obecnie komunalny.
20. Część wschodnia cmentarza prawosławnego. Cmentarz zamknięto w 1922 roku. W 1977 roku przejęty przez gospodarkę komunalną.Narożniku cmentarza od strony Kopernika utworzono w trosce o zachowanie najstarszych zabytków cmentarza – w 1978r. utworzono niewielkie lapidarium, w którym zgromadzono fragmenty żeliwnych ozdób, 32 nagrobki i krzyże, secesyjną kaplicę grobową.
21. Była prawosławna kaplica cmentarna neoklasycystyczna pod wezwaniem Grobu Pańskiego wybudowana w 1910 roku. Obecnie kaplica katolicka.
22. Budynek Ekonomika w którym pierwsze zajęcia odbyły się w 1969 roku.
23. Tablica upamiętniająca stulecie Ekonomika (2006r.) .
24. Budynek przedwojennej przędzalni, w latach powojennych do 1969 roku budynek szkolny Ekonomika.
25. Budynek wybudowany za czasów gubernialnych. Kopernika 17, 19.
26. Budynek w stylu dworkowym przy Parku Ludowym od strony Kopernika.
27. Budynek w stylu dworkowym od strony Parku Ludowego.
28. Park Ludowy założony w 1905 roku. Wejście do Parku Ludowego od ulicy Kopernika.(róg Al. Legionów).
29. Park Ludowy i jego wygląd na początu polskiej złotej jesieni.
30. Ulica Kopernika. Widok od strony Al. Legionów.

Źródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.


Jacek co do terenu zawłaszczonego przez RE, pytanie to należało by zadać raczej naszym władzom. Na zadjęciu przedstawiającym elektrownię miejską, widać że kamienica na Sienkiewicza stoi blisko elektrowni, a w opisach jest, że stała tu gdzie zaczyna się skrzyżowanie świetlne tylko w kieunku ronda.
Co do opisów zabytków, to jestem Tobie bardzo wdzięczny za wnoszone poprawki. Opisuję tulko to co znajdę w lekturze o zabytkach Łomży, a tam nie jest to dokładnie opisane. Na gwiazdkę dostałem Album Gabora Lorinczego Łomża w fotografii i tam też jest opis budynku:stajnie carskie, obecnie kino i DŚT.
To raczej Ty poinieneś prowadzić ten temat. Widzę, że masz w jednym palcu więcej, co ja nie mam tego w całym sobie, chociaż mam trochę wagi, ale to nie świadczy o mądrości czlowieka. Tyle wiem co wyczytam z książek i w czytelni Towarzystwa Naukowego im. Wagów ul. Długa 13.
Jeszcze raz dziękuję Tobie za poprawki.


Pozdrowienia

Macku! czy myslales nad zalozeniem podstrony w 4lomza.pl? tzn czy pisales do admina? jezeli nie to ja proponuje zalew admina emailami dotyczacymi stworzenia podstrony. jezel nie chce to pomysle nad wykupieniem ci serwera gdzies i wrzucenia na strone . Czlowieku ty robiesz tak wspaniala robote ze siedzac w NY , chodze sobie po lomzy . Dzieki, Dzieki, Dzieki

Funky Koval!
Bardzo mi miło że ktoś interesuje się moim tematem, i że nie idzie na marne to co piszę na forum. Co do strony, to niektórzy z forumowiczów proponowali coś takiego, ale ze strony admina nie było żadnego odzewu. Zresztą rzadko zagląda na forum, a jeszcze rzadziej udziela odpowiedzi. Forum ma na razie powodzenie, dla tego Admin, czuje się pewnie i czasem nas lekceważy.

Pozdrowienia.

Maćku napisałeś:
"Jacek co do terenu zawłaszczonego przez RE, pytanie to należało by zadać raczej naszym władzom. Na zadjęciu przedstawiającym elektrownię miejską, widać że kamienica na Sienkiewicza stoi blisko elektrowni, a w opisach jest, że stała tu gdzie zaczyna się skrzyżowanie świetlne tylko w kieunku ronda.", spotkałem się z tym opisem, lecz zgodzić się z nim nie mogę. Całe przyziemie istniejącego budynku pozosyało bez zmian, nawet owalne okienko zostało rozkute i istnieje w tym samym miejscu co uprzenio. (Zwróć uwage, iz projektant przebudowy musiał "wpasować" klatkę schodowa w istniejące mury. I zrobił to.) A kamienica, którą widzisz w pobliżu murów, tego zdjęcia:
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/3c69db1f0b2ef3bf.html
to zburzona kamienica, która stała obok istniejacej kamienicy Śledziewskich. Sam zamieściłeś jej foto od ulicy Soborno-Cerkiewnej
http://www.fotosik.pl/showFullSize.php?id=4f9c2fbbd4fe09d6
Nie chcę sie znowu wymadrzać, ale nie ufam źródłom wtórnym, które nie pochodzą z epoki. Wyraz temy dawałem wielokrotnie w swych przemądrzałych postach. Zdarzało mi się mylić - tak więc może i tym razem nie mam racji.

Sprawa 2.
Nie chcę zakładać natępnego wątku, który spadnie błyskawicznie z forum, zepchnięte rewelacjami łomzyńskimi typu:"Wielgus pozbawia kościół świętości", czy "Ruszyła Oficjalna Strona WOŚP w Łomży " czy też niezwykle popularny wątek "Łomżyńskie "wojny" międzyszkolne i międzyosiedlowe - wasze wspomnienia ", napiszę zatem w twoim wątku o pewnej sprawie.
Czytam z przykrością niektóre komentarze. Zastanawiam się, czy dla tego wątku właściwe jest niniejsze forum? Ale co się dziwić , jeśli w wielu sprawach również reakcje łomżyńskich władz władz są co najmniej dziwne. A szczycą sie "rewitalizacją starówki". Wydają unijne pieniadze na odnowę "zabytków" budowanych w czasach Gomułki i PRL-u, a zastanawiaja sie jak zniszczyć autentyczne, zachowane jeszcze wartosciowe obiekty. Ty Maćku, w tym wątku poruszyłeś sprawe koszmaru-budynku, który zastapił piekną, stylową i w dobrym stanie kamienicę (Borawskich - o ile dobrze pamiętam). Za chwilę możemy byc świadkami powstania następnego koszmaru - tym razem na Krzywym kole. Do napisania dzisiejszego postu skłoniła mnie informacja na temat "Domu Pastora".
http://www.wspolczesna.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070109/REG20/70108019
Doniesienie w Gazecie Współczesnej skomentowałem na tamtym forum. Smutna jest reakcja władz łomżyńskich w tym zakresie.
Pozdrawiam.

(........)

Nowy Rynek. (Plac Kościuszki)

Rozwój Łomży od początku XVII wieku do połowy wieku XIX postępował w kierunku północno – wschodnim. Przedmieścia, które znajdowały się za bramami miejskimi zostały wchłonięte przez miasto. Na początku XVII wieku wytyczono Nowe miasto, Nowy Rynek i nowe ulice na terenie dawnego folwarku miejskiego. W latach 1612 – 1614 na skarpie wzniesiono drewniane kościół i kolegium jezuitów, w którym otwarto pierwszą szkołę średnią zwaną Kolegium Łomżyńskim (spłonęły w 1696 roku).
O rozwoju tej części miasta świadczy plan – szkic z 1619 roku, wykonany w związku z lokalizacją i zamierzoną budową kościoła jezuitów, zachowany w Bibliotece Narodowej w Paryżu, a odnaleziony przez profesora Franciszka Piaścika. Plan ów obejmował zarówno Nowe jak i Stare Miasta, Narew i miejsca przewozu przez rzekę, najstarsze zjazdy i drogi do rzeki. W 1732 roku ukończono budowę kościoła jezuickiego w stylu barokowym pod wezwaniem, św. Stanisława Kostki i 1754 dwupiętrowe murowane kolegium (oba budynki zniszczone przez pożar w 1696 roku). Budowle te wybudowano dzięki fundacji starosty łomżyńskiego Jana Szembeka i jego żony Ewy.
Wraz z rozbudową Nowego Miasta w 1824 roku powstały takie ulice jak Wiejska, Nadnarwiańska, Ogrodowa, Piękna, Przechodnia, a w 1829 roku, ulicę Topolową (nieistniejąca), w 1842 roku założono Ogród Miejski. Zwarta zabudowa zachodniej części miasta obejmowała Rembielin i rejony Ogrodu Miejskiego. W połowie lat 70-tych XIX wieku wrysowano w plany zachodniej Łomży między Rembielinem, a Ogrodem Miejskim ulice Adamowską (Bernatowicza) i Wasilewską (Stacha Konwy).
Latach 20-tych XIX wieku przeprowadzono przez Łomżę Trakt Warszawsko – Petersburski łączący Zachodnią Europę z Rosją (wtedy wiedziano, że najkrótsza drogą łącząca zachodnią Europę z krajami bałtyckimi wiedzie przez Łomżę, a nie Białystok). W latach 20-tych XIX wieku Nowy Rynek zabudowano murowanymi budynkami parterowymi i piętrowymi. Budowle, które powstały w okresie gubernialnym, były to przeważnie budynki użyteczności publicznej. Kościół jezuitów, Kolegium Łomżyńskie jezuitów, Gimnazjum Męskie przy Nowym Rynku, Żeńskie przy Bernatowicza, Szpital świętego Ducha przy Wiejskiej, Kino Miraż przy nowym Rynku, Hotel Metropol róg Długiej i Nowego Rynku.
11 maja uchwałą Rady Miasta Łomży przyłączono Skowronki, a 1954 roku przedmieście Łomżyca.
W 1917 roku w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki ma skwerze Nowego Rynku postawiono obelisk kamienny, zmieniono nazwę na Plac Kościuszki.
Plac Kościuszki dzisiejszy kształt uzyskał w na początku lat 60-tych XX wieku (1964 rok) W czasie wojny zabudowa Placu Kościuszki został całkowicie zniszczona. Zabudowa, która w tej chwili jest na Placu Kościuszki ( oprócz początku ulicy Długiej) to zabudowa powojenna.


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25

1 XVII- wieczna mapka Łomży
2 Widok z ronda na Al. Legionów. Część zdjęć robiona z dachu budynku Długa 1.
3 Widok na ulicę Woj. Pol.
4 Wjazd z ulicy Woj. Pol. na rondo.
5 Zjazd z ronda na ulicę Piękną.
6 Część XVIII – wiecznego muru otaczającego dawne kolegium. W 1958 roku wmurowano pamiątkowy głaz, w czasie pierwszego zjazdu Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej.
7 Płot metalowy zabytkowy z tego samego okresu.
8 Tabliczka z nazwiskiem wykonawcy płotu zabytkowego na słupku bramy wejściowej na plac szkolny.
9 Brama wejściowa, zabytkowa. Widok od strony szkoły.
10 Brama zabytkowa. Widok od ronda.
11 Ulica Zjazd od Ronda w kierunku Piątnicy.
12 Rondo od strony ulicy Zjazd. Widok z dachu budynku Długa 1.
13 Widok na ulicę Rządową od strony ronda.
14 Rondo od strony budynku Długa 1. Widok z dachu tegoż budynku.
15 Widok na ulicę Długą od strony ronda.
16 Rondo od strony dawnego domu partii.
17 Budynek PKO i PZU wybudowany, w celu ochrony przed grożącemu Stachowi Konwie dla mieszkańców domu partii.
18 Kino Miraż, zbudowane przed 1914 rokiem, rozebrane mimo niewielkiego zniszczenia w 1945 roku z przeznaczeniem na budowę domu partii.
19 Do 1989 roku dom partii, potem WSP.
20 Dawne Delikatesy, budynek z lat 60-tych.
21 Stare gimnazjum. (Byłe kolegium jezuitów). Wybudowane w 1754 roku, rozebrane w 1896 roku.
22 Budynek Długa 1 wybudowany w latach 60-tych XX wieku, na parterze sklepy przemysłowe.
23 Gimnazjum zostało wzniesione między 1898 a 1906 r. wg projektu architekta Feliksa Nowickiego, w stylu neorenesansowym. Początkowo gimnazjum męskie.
Korpus główny jest trzykondygnacyjny, pięcioosiowy, zryzalitowany a skrzydła boniowane, dwu-kondygnacyjne. W fasadzie korpusu trzy wielkie arkadowe okna. Po wkroczeniu do Łomży Niemców w 1915 roku była to siedziba gubernatora niemieckiego. Po zakończeniu I wojny światowej mieściło się tu Gimnazjum Żeńskie. Budynek ten po wojnie zawsze związany był ze szkolnictwem. Mieściło się tu Liceum Pedagogiczne, Zespół Szkół Budowlanych. Oddział Zamiejscowy Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, Liceum Plastyczne. Obecnie siedziba II Liceum Ogólnokształcącego.
24 W 1917 roku w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki społeczeństwo miasta Łomży postawiło kamienny obelisk. Od tego czasu Nowy Rynek przemianowano na Plac Kościuszki.
25 Plac Kościuszki w 1918 roku. Widać na zdjęciu jakie zmiany zaszły na Placu Kościuszki.


Źródło:

1.Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6.Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Jacku, masz rację co do rewitalizacji Starówki pod tym względem, że odnawiane są budynki które w rzeczywistości nie są zabytkami. Dworna 23 i 23B wkomponowane między zabytki i udają je tylko.
Krótka 4, Krótka 6, Długa 20, 22, 24, są to budynki wybudowane od podstaw po wojniei w żaden sposób nie mogą się równać z takimi zabytkami jak nawet Sienkiewicza 8 również po renowacji. Mają jednak jedną wspólną cechę. Wszystkie znajdują się na Starówce, chociażby z tego względu trzeba im zapewnić piękny wygląd, żeby nie wstydzić się przed turystami z zachodu.
Co do Domu Pastora, to nasze władze były pewne, że ewangelicy zabiorą ten budynek i dlatego myśleli, że problem remontu po muzeum mają z głowy. Jednak Sąd stanął im na przeszkodzie, i teraz mają dylemat co z tym fantem zrobić. Opuszczając budynek po tylu latach użytkowania powinni doprowadzić jego do stanu używalności. Jeszcz pare lat, za nim sprawa dokładnie rozstrzygnie się, to i nie będzie co zwracać ewandelikom.
Proponuję przekazać ten budynek wraz z działką za symboliczną złotówkę Kurii Biskupiej, raz dwa zrobią tam porządek.

Pozdrowienia.

Łomża. Ulica Zjazd.

Na początku XIX wieku (data bliżej nieokreślona) przez Łomżę przebiegała droga handlowa tzw. Trakt warszawsko – petersburski, co sprzyjało jej rozwojowi, w/g niektórych źródeł nazywał się też traktem Kowieńskim. Początkowo był to gościniec, ale w miarę zwiększania się ruchu pojazdów także pocztowych, również i wojska, zaczęto trakt modernizować. W 1804 – 1810 usypano 2000 kroków grobli od Łomży do Piątnicy, w 1817 roku wybudowano szosę główną traktu petersburskiego (obecnie Wojska Polskiego), w latach 20-tych XIX wieku utwardzono drogę z Ostrołęki do Łomży i oddano go w 1829 roku ponownie do użytku. Traktem tym przejeżdżało i gościło w Łomży wiele osobistości (Witold Jemielity – Dzieje Łomży Tysiącletnie str. 93). Trasa ówczesnego traktu przebiegała przez Łomże dość krętą trasą, (Szosowa - obecnie Wojska Polskiego, Nowy Rynek, ulicą Długą, Krótką, Krzywe Koło i Kapucyńską w dół. Właśnie na tej ulicy w 1844 roku przejeżdżając przez Łomżę następca tronu Aleksander Mikołajewicz z żoną o mało nie zginął w wypadku. Po prostu na stromej ulicy woźnica nie zapanował nad pojazdem, konie poniosły. Woźnica spadł z kozła. Para książęca cudem się uratowała. Po tym wypadku przeniesiono, trakt wprost od Nowego Rynku, burząc część zabudowań popijarskich między kościołem a gimnazjum. W ten sposób powstała ulica Zjazdowa. Przekopano ją całkowicie na nowo, a nie przeprowadzono parowem wcześniej istniejącym. Trakt przeprowadzono tędy, ponieważ było to najkrótsze i najprostsze połączenie szosy warszawskiej z groblą i mostem. Przebiegał też tędy droga handlowa z Prus Wschodnich przez Kolno, Łomżę, Zambrów, Czyżew do Siedlec. Na skarpie po rozbiórce w 1896 roku gimnazjum pojezuickiego, wybudowano w latach 1898-1906 gimnazjum początkowo męskie, później żeńskie wg projektu Feliksa Nowickiego (opis powyżej. Nieco niżej pod koniec XIX wieku wybudował Dom Tyburscy Chodźko, znany fotograf z Łomży wygnaniec z Litwy, który w nim w ogóle nie zamieszkał.
Ulica Zjazdowa była fragmentem traktu prowadzącego z Warszawy przez Ostrołękę, Łomżę, Grajewo, Suwałki, Kowno do Petersburga. Trakt warszawsko – petersburski budowano wiele lat. Jest on zaznaczony na mapie z 1822 roku, podobnie jak na późniejszych, ale nie wiadomo, od kiedy istniał w rzeczywistości.
Ulica początkowo nazywała się Zjazdowa, potem Zjazd, przed 1938 rokiem zmieniono na Generała Orlicz – Dreszera, od 1 lutego 1940 roku, Kultury Fizycznej, po wojnie ponownie Zjazd.

1 2 3 4 5 6 7 8 9] 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23] 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33

1. Początek ulicy Zjazd od Placu Kościuszki.
2. Widok na ulicę Zjazd z dachu budynku Długa 1.
3. Płot zabytkowy z XVIII przy II LO. Widok od strony ulicy Zjazd.
4. Widok na Hotel Gromada.
5. Widok na II LO od strony ulicy Zjazd.
6. Dom Chodźki. (Bursa nr 3). Widok od wejścia.
7. Dom Chodźki. Widok od dołu ulicy Zjazd.
8. Widok na klasztor Kapucynów.
9. Powojenna mleczarnia, potem zakłady mięsne, obecnie sklep „ Instalator”. Widok od ulicy Rybaki.
10. Jak wyżej, lecz od strony ulicy Via Baltica.
11. Via Baltica.
12. Ulica Zjazd. Od ulicy Via Baltica w kierunku mostu.
13. Topisuka. Zakręt rzeki przy samej ulicy Zjazd.
14. Przedwojenna przystań wioślarska (1913 rok). Obecnie LOK.
15. LOK. Miejsce w przedwojennej przystani wioślarskiej.
16. Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Łomży. Miejsce egzaminowana przyszłych kierowców.
17. Dyrekcja MPWiK w Łomży.
18. Głaz MPWiK.
19. Fronton budynku przedwojennego Miejskiego Stadionu Sportowego, zbudowanego w latach 1930-1933 na gruntach spalonego tartaku państwowego wykupione przez Radę Miejską. Wały usypano z ziemi dowożonej wojskowymi ciężarówkami z oddalonego o kilometr niedokończonego przez Niemców nasypu kolejowego w kierunku Pisza. (Henryk Pestka – Piłka Nożna na Ziemi Łomżyńskiej w latach 1917-1997).
20. Obecne wejście na Stadion Miejski w Łomży.
21. Płyta stadionu po remoncie. Widok od Łomży.
22. Nowa trybuna na wale od Narwi.
23. Stara trybuna od ulicy Zjazd.
24. Trybuna dla kibiców przyjezdnych (klatka).
25. Budynki oczyszczalni ścieków w Łomży. Oddana została do użytku pod koniec lat 90-tych zmodernizowana w 2003 roku.
26. Oczyszczalnia. Widok od Narwi.
27. Oczko wodne za oczyszczalną.
28. Oczko wodne za stadionem.
29. Wjazd na most na Narwi od strony Łomży.
30. Widok na ulicę Zjazd od mostu.
31. Most od strony Piątnicy.
32. Widok na Narew z mostu w kierunku Kalinowa.
33. Widok na Narew w kierunku Czarnocina.


Źródło:

1.Witold Jemielity Zjazd
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2.mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3.Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4.Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5.Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7.Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

9.Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia Łomży przedwojennej.
www.szukamypolski

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Zamiejska.

W 1824 roku w związku z rozbudową miasta w kierunku zachodnim wytyczono nowe ulice: Wiejska, Nadnarwiańska, Ogrodowa, Piękna, Przechodnia (nie istnieje), na mapie z 1805 roku mamy już szkic przyszłej ulicy Zjazdowej (Zjazd) i ulicy Zamiejskiej. W latach 40-tych XIX wieku przebito się przez skarpę, burząc częściowo zabudowania pijarskie i poprowadzono ulicę Zjazdową będ która miała połączyć ulicę Nadnarwiańską ze Zjazdową omijając zabudowania pijarów na skarpie.ącą w ciu traktu warszawsko – petersburskiego. Równocześnie powstała ulica Zamiejska. Na mapce z 1872 roku May już zaznaczoną ulicę Zjazdową i ulicę Zamiejską. Pierwotna ulica Zamiejska zaczynała się nieco powyżej zakrętu Topisuka i biegła obok ulicy Zjazdowej i na wysokości ulicy Rybaki skręcała w kierunku zachodnim, łącząc się z ulicą Nadnarwiańską omijając zabudowania pijarów na skarpie. Prawdopodobnie na początku XX wieku połączono ulicę Zamiejską z ulicą Rybaki, co widać na mapce z 1923 roku, co widać na mapce z 1923 roku. Obecnie w Łomży ulica Zdrojowa, Rybaki, Zamiejska, Nadnarwiańska i Grobla Jednaczewska, są w ciągu trasy turystycznej (od Bronowa do Łomży) 16 kilometrów Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi, dalej nad Narwią do Nowogrodu. Obecna zabudowa na ulicy to po lewej stronie jak widać na załączonych zdjęciach to zabudowa piętrowa prywatna, po prawej zaś w większości budynki komunalne i hotel Biebrza.
Mapki wymienione powyżej można obejrzeć w książce Dzieje Łomży Tysiącletnie - Witolda Jemielitego str. 43, str. 44 i str. 46.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11


1. Tutaj zaczynała się w XIX wieku ulica Zamiejska.
2. Hotel Biebrza. Widok od strony ulicy Zjazd. Zwróćcie uwagę na napis na prawej stronie dachu.
3. Zejście z ulicy Zjazd na dolną część ulicy Zamiejskiej.
4. Dolna prawa strona ulicy Zamiejskiej.
5. Skrzyżowanie ulicy Zamiejskiej z ulicą Zjazd i ulicą Rybaki.
6. Zabudowa lewej strony ulicy Zamiejskiej.
7. Zabudowa prawej strony ulicy Zamiejskiej.
8. Dawny Dom Chodźki, obecnie Bursa Szkolna nr 3.
9. W tym miejscu była ulica Zamiejska przed przebudową.
10. Dawna Łaźnia Miejska, obecnie Hotel Biebrza.
11. Widok na ulicę Zamiejską, od ulicy Nadnarwiańskiej.

Źródło:

1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

9. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Zdjęcia autora tematu.

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Maćku, gratuluję wytrwałości w tworzeniu tego materiału. Przy Twoim zacięciu może powstanie z czasem np. album "Stara i Nowa Łomża w fotografii". Trzebaby jednak skorzystać jeszcze ze zbiorów muzeum, Łomżyńskiego Towarzystwa Fotograficznego i zbiorów prywatnych.

Przed 1939 r. ulica Zamiejska przebiegała tak ja to widać na zdjęciu nr 4 i dalej biegła prosto by następnie skręcić w lewo ku górze. Miała znaczny spadek. Kończyła się przy ulicy Nadnarwiańskiej przy budynku opisywanym przez prof. B . Winiarskiego w " Nad Wissą, Pissą i Narwią". Budynek Ten nazywano "Żabiną". Na uliczce tej zabudowania były tylko w dolnej części uwidocznionej na zdjęciu nr 4 i w górnej części przy szpitalu św. Ducha (kamienica Glińskiej, później i Kotowskich) . Z lewej strony ulicy Zamiejskiej na wzniesieniu widoczny był budynek Chodźki z niższymi zabudowaniami gospodarczymi, ale administracyjnie przynależał chyba do ulicy Zjazd. Obecnej drogi na której położony jest asfalt nie było. Po wojnie usypano grobelkę i nowa przejezdna część ulicy Zamiejskiej do Nadnarwiańskiej zaczęła przebiegać powyżej starej po tejże grobelce. Patrząc od ulicy Zjazd po lewej stronie grobelki powstał spory wąwóz. Pod koniec lat sześćdziesiątych zaczęto go zasypywać, sprzedano działki i powstały prywatne posesje.

czesław

Witam Maćku. Na początku chcę pogratulować Ci pracy jaką wykonałeś i wykonujesz. A teraz do rzeczy... Do ulicy Zamiejskiej można dołączyć również schron mieszczący się na dole skarpy:

Taki schron był jeszcze przy ulicy Zjazd przy bramie do hurtowni armatury sanitarnej. Są to schrony przygotowywane przed 1939 r.

czesław

hehe to nie zaden schron tylko podstawa komina moim zdaniem.Ale schron hyba jest zaraz za biebrza w gore zamiejskiej hyba ze to jakas piwnica...

Są to schrony. Wiele lat temu byłem w nich, zwiedzałem je. Posiadały jednakową konstrukcję, wejścia do nich i w znacznej części one były w następnych latach przysypane ziemią. Nie jestem pewien czy ten przy ulicy Zjazd nie został zburzony.

czesław

http://www.schrony.friko.pl/lomza.htm

Chyba o ten Ci chodzi Czesławie:

"Schron nr 6 (brak zdjęcia), na szczycie skarpy. Obserwacyjny, nieustalonego typu. Obecnie całkowicie zasypany ziemią i przerobiony na zbiornik szamba."

anonimowiec:
Nie jestem pewien ale chyba na moim zdjęciu jest schron, o którym mówisz.

Schron na ul. Zjazd przy budynku byłej mleczarni nadal stoi, choć z roku na rok coraz bardziej zdewastowany...

Schron przy ulicy Zamiejskiej jest poniżej szczytu skarpy. Bardziej przypomina go ten na zdjęciu nr 5. Jest chyba jeszcze schron za zabudowaniami ulicy Stacha Konwy, bliżej ulicy Nadnarwiańskiej, za budynkami gospodarczymi.

czesław

Dziękuję - super tak trzymaj.

w/g mnie te schrony łomżynskie zasluguja na oddzielny temat ze zdjeciami i dokladniejszymi opisami ...

Czesław, Wychu, Maniana, Robzet, dzięki za słowa poparcia .
Czesław, wielkie dzięki za uzupełnienia do tematu. Czyń to częściej.

Ulica. Nadnarwiańska.

Narew stanowiła przeszkodę trudną do pokonania więc linia zabudowy miasta zaczynała posuwać się na północny - zachód w kierunku wsi Skowronki i Łomżyca.
Pierwsze w XIX wieku projekty rozwoju przestrzennego i urbanistycznego Łomży zarysowano zaraz po 1807 roku, kiedy miasto zostało siedzibą władz departamentu, ale krótki okres istnienia Księstwa Warszawskiego nie pozwolił na ich realizację. Do projektów tych powrócono w okresie Królestwa Polskiego.
Dlatego też w 1824 roku wytyczono ulice między innym Nadnarwiańską z takimi ulicami jak Wiejska, Ogrodowa, Przechodnia i Piękna.
Ulica Nadnarwiańska już w połowie XIX wieku łączyła się poprzez ulicę Zamiejską z ulicą Zjazdową która był częścią traktu petersburskiego i dalej na wschód przez osiedle Rybaki w kierunku Starej Łomży., oraz na zachód nad rzeką w kierunku Nowogrodu. Na tej ulicy nie było ważniejszych zabudowań, poza zabudowaniami gospodarskimi.
Obecnie ulica Nadnarwiańska jest w Nadnarwiańskim ciągu komunikacyjnym – ulica Nadnarwiańska i Grobla Jednaczewska i dlatego też w 2005 roku władze Łomży złożyły wniosek do Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego o dofinansowanie na modernizację Grobli Jednaczewskiej i ulicy Nadnarwiańskiej.
Projekt uzyskał wysoką punktację w trakcie oceniania wniosku przez Panel Ekspertów oraz Regionalny Komitet Sterujący, lecz nie został pozytywnie zaopiniowany przez Zarząd Województwa Podlaskiego.
Ulica Nadnarwiańska Od Zamiejskiej do Stacha Konwy ma nawierzchnię pamiętającą prawdopodobnie początek XX wieku. Obecna zabudowa to prywatna w większości piętrowa, chociaż jest kilka budynków z pierwszej połowy XX wieku.


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

1. Widok na ulicę Nadnarwiańską od strony ulicy Zamiejskiej.
2. Widok na ulicę Nadnarwiańską od zakrętu na dole kierunku Zamiejskiej.
3. Widok od Grobli do zakrętu.
4. Widok na Groblę Jednaczewską.
5. Ulica Kanalna od Nadnarwiańskiej.
6. Ulica Kanalna wewnątrz osiedla przy Pięknej.
7. Skrzyżowanie ulicy Stacha Konwy z Nadnarwiańską.
8, 9, 10, 11, 12,. Budynki które przetrwały zawieruchę wojenną.
13. Tęcza w listopadzie, widoczna z ulicy Nadnarwiańskiej.

Świerk na zdjęciu nr 1 przy budynku po lewej stronie ulicy w tej chwili już nie istnieje. Został ścięty, być może przyczyną ścięcia były ostatnio szalejące wichury.

Źródło tematu:


1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
www.lomza.glt.pl,
www.bagnowka.com/,
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.


Pozdrowienia.

Ulica Wiejska.
Ulica Wiejska powstała w tym samym czasie, co Nadnarwiańska i łączyła ulicę Szosową (Trakt Petersburski obecnie Wojska Polskiego) z ulicą Nadnarwiańską, w okresie późniejszym (koniec pierwszej połowy XIX wieku), kiedy przebito się przez skarpę i poprowadzono Trakt Petersburski przez Nowy Rynek, dalej poprzez ulicę Zamiejską łączyła się ponownie z Traktem Petersburskim. W 1825 roku przy ulicy Wiejskiej od strony ulicy Szosowej wybudowano więzienie zwane popularnie czerwonakiem, rozebrane w latach 1920 – 1934. W okresie gubernialnym wybudowano w Łomży wiele znaczących budowli i budynków mieszkalnych. Jako że rozbudowa Łomży postępowała na północny – zachód, ulica Wiejska znalazła się w tej strefie. Wybudowano tu kilka okazałych kamienic, niektóre z nich przetrwały do dnia dzisiejszego. W jednej z nich w 1906 roku założono Szkołę Handlową (dzisiejszy Ekonomik).
U zabiegu ulicy Wiejskiej i Nadnarwiańskiej w 1878 roku wybudowano szpital św. Ducha w/g projektu Feliksa Nowickiego. Uroczyste otwarcie i poświęcenie nastąpiło 3 listopada 1886 roku.
Znajdowały się w nim: 5 sal dla chorych, sala operacyjna, gabinet lekarski, apteka, kaplic, skład bielizny, 2 pokoje z wannami, kancelaria i mieszkanie dla szarytek. Suterenach były: kuchnia, pralnia, piwnice, spiżarnia i mieszkania dla służby. Po II wojnie światowej budynek ten przeznaczono na potrzeby oświaty, Którym kształcono zastępy pielęgniarek.
Na rogu ulicy Wiejskie i Szosowej w latach 1910 – 1911 doktor Rudolf Beber wybudował budynek kinoteatru Mirage (Miraż). W1945 roku, mimo, że budynek kinoteatru nadawał się do odbudowy, rozebrano jego i władze partyjne z uzyskanego budulca wybudowały sobie siedzibę przy Placu Kościuszki , jakby to było najważniejsze dla jej mieszkańców.
Dzisiejsza ulica Wiejska, to kilka kamienic pogubernialnych ocalałych z zawieruchy wojennej, kilka budynków mieszkalnych wielorodzinnych (bloki) Łomżyńskiej Spółdzielni Mieszkaniowej i Stacja Paliw Orlenu przy zbiegu ulicy Wiejskiej i Wojska Polskiego, budynek polikliniki policyjnej (róg Kolegialnej) i dawnego szpitala św. Ducha.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21


1. Widok na ulicę Wiejską od ulicy Wojska Polskiego.
2, 3, 4, 5, 6. Kamienice z okresu gubernialnego (koniec XIX i początek XX wieku).
7. Wiejska 6, 8. Wiejska 8 wyremontowana i dobudowano do niej od ulicy Pięknej nowy budynek.
8. Widok na ulicę Wiejską od ulicy Pięknej.
9. Widok na ulicę Wiejską od ulicy Pięknej do Nadnarwiańskiej.
10. Widok na ulicę Kanalną.
11. Widok na ulicę Kolegialną. Dojazd od ulicy Wiejskiej do LO II.
12 Budynek Polikliniki Policji. Początek XX wieku.
13. Dawny szpital św. Ducha widok od strony ulicy Kolegialnej.
14. Dawny szpital św. Ducha. Wejście główne.
15. Figurka Matki Boskiej.
16. Pomnik poświęcony Obrońcom i Wyzwolicielom Ojczyzny.
17. Data poświęcenia i uroczystego oddania Szpitala do użytku.
18. widok na ulicę Wiejską od ulicy Nadnarwiańskiej.
19. Ulica Wiejska w 1915 roku.
20. Kino Miraż z 1910 roku.
21. Więzienie przy ulicy Wiejskiej z 1825 roku.

Źródło tematu:


1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
www.lomza.glt.pl,
www.bagnowka.com/,
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.


Pozdrowienia.

Przyznaje, Macku, ze trochu lyso mi widziec moja ksywke na rowni z takimi jak Czeslaw, Rozbet i inne. Bo choc oczywiscie baaardzo doceniam Twoj wklad w propagowanie Naszego miasta i jego historii, to nawet nie zdazylem osobiscie i od serca Ci z to podziekowac, a tylko tak - no coz, mimowoli.
Powol wiec, ze teraz dodam tu swoj glos wsparcia i takie swoiste 'appreciation' dla naprawde kawla dobrej roboty. 'Keep it up', Macku!
Widzisz, choc moj kontakt z Lomza byl bardzo krotki, bo polaczony tylko z ma nauka w 5-cio letnim Technikum, to nadal i po tylu juz latach ciagle czuje sie Lomzyniakiem, a o czym juz, moze ad naseum, poprednio wspominalem na tym forum.
Dodam, ze Twoje zdjecia i opisy na lonie tego watku daja mi moznosc duzo lepszego zaznajomienia sie z Naszym miastem niz nawet te kilka lat mego tam zamieszkania. Ale co sie dziwic, bedac mlodym mlokosem pelnym energii, wiecej sie wtedy przykladalo uwagi na roznorodne rozrywyki czy spedzanie czasu na boisku niz na zaznajomianiu sie z bezposrednim otoczeniem.
Sledzac obecne dyskusje i wypowiedzi mlodocianych forumowiczow na tym forum, smiem twierdzic, ze nic sie w tym nie zmienilo ...:D.
%0

Przyznaje, Macku, ze trochu lyso mi widziec moja ksywke na rowni z takimi jak Czeslaw, Rozbet i inne. Bo choc oczywiscie baaardzo doceniam Twoj wklad w propagowanie Naszego miasta i jego historii, to nawet nie zdazylem osobiscie i od serca Ci z to podziekowac, a tylko tak - no coz, mimowoli.
Powol wiec, ze teraz dodam tu swoj glos wsparcia i takie swoiste 'appreciation' dla naprawde kawla dobrej roboty. 'Keep it up', Macku!
Widzisz, choc moj kontakt z Lomza byl bardzo krotki, bo polaczony tylko z ma nauka w 5-cio letnim Technikum, to nadal i po tylu juz latach ciagle czuje sie Lomzyniakiem, a o czym juz, moze ad naseum, poprzednio tu wspominalem.
Dodam, ze Twoje zdjecia i opisy na lonie tego watku daja mi moznosc duzo lepszego zaznajomienia sie z Naszym miastem niz nawet te kilka lat mego tam zamieszkania. Ale co sie dziwic, bedac mlodym mlokosem pelnym energii, wiecej sie wtedy przykladalo uwagi na roznorodne rozrywyki czy spedzanie czasu na boisku niz na zaznajomianiu sie z bezposrednim otoczeniem.
Sledzac obecne dyskusje i wypowiedzi mlodocianych forumowiczow na tym forum, smiem twierdzic, ze nic sie w tym nie zmienilo ...:D.

Nie zanudzajac za bardzo - ogladajac Twe fotki z poprzedniego reportazu - szczegolnie ta 'depicting'/przedstawiajaca budynek bylej miejskiej lazni, przypomina mi sie jak podczas 'moich' czasow w Lomzy, kiedy to w kazda srode siedzac wtedy w lawce na ktorejs to lekcji 'Maszynoznawstwa' albo moze 'Technologii Drewna' w moim Techniukum, z zapartym tchem oczekiwalismy szczegolnego dla Lomzy w tamtych czasach 'rytualu'. A to dokladnie o 10-ej trzydziesci - najpierw z oddali dochodzil nas jakby jakis pomruk czy szmer. Szmer, ktory po pewnym czasie przekszatalcal sie w coraz to glosniejszy i bardziej rytmiczny i rozeznawalny juz dzwiek, by wkrotce stac sie wprost zagluszajacym loskotem setek par podkutych butow uderzajacych rytmicznie o bruk Al. Legionow (wtedy Swierczewskiego).
To wlasnia Lomzynska Jednostka Wartownicza maszerowala pochodem do miejskiej lazni na taka co-tygodniowa kapiel.
Szczegolna chryje mielismy wtedy, kiedy to wojskowa brac przechadzac obok naszej szkoly niezawodnie i zawsze (jakby naumyslnie) huknela: "Dolinami i wzgorzmi", "Rozszumialy sie wierzby placzace", lub inna popularna wtedy zolnierska piesn.
Oczywiscie, ze przez nastepne dziesiec-pietnascie minut jakiekolwiek zajecia mielismy juz z glowy ... ku uciesze uczniow i konsternacji nauczycieli ..:D.

Z cylku: 'lomzynskie wspomnienia', albo: ot, to byly czasy...:).
Pozdrawiam, wychu

Łomża. Ulica Piękna.

Ulica Piękna tak jak i inne ulice z dzielnicy Rembielin wytyczono w latach 1820-1826 związku z rozbudową miasta na północny – zachód. Bierze ona swój początek od obecnego Placu Kościuszki w owych czasach Nowy Rynek, przecina ulicę Wiejską, dalej łączy się z ulicą Feliksa Bernatowicza (Adamowska) dochodzi do ulicy Stacha Konwy (Wasilewska) i poprzez Stacha Kanwy, Nadnarwiańską, Groblą Jednaczewską, do zielonych płuc Łomży, Lasu Jednaczewskiego. Do lat sześćdziesiątych i początku siedemdziesiątych XX wieku w dzielnicy Rembielin a w szczególności przy ulicy Pięknej występowała zwarta zabudowa drewniana w bardzo złym stanie technicznym. Dlatego rozebrano ją i zbudowano budynki mieszkalne wielopiętrowe, swoją wielkością i kształtem dostosowane do ukształtowania terenu i budynków już istniejących, co w powiązaniu z zielenią osiedlową tworzy dość harmonijną całość. Z okien domów rozciąga się malowniczy widok na pradolinę Narwi i Las Jednaczewski. Osiedle to nazwano 25 – lecia PRL, przez mieszkańców Łomży i tak nazywane jest Rembielinem.
Dzisiejsza piękna to zabytkowa kamienica róg Pięknej i Wiejskiej od strony I LO po przeciwnej stronie od strony dawnego szpitala św. Ducha, reszta to budynki wymienione wcześniej.
1 2 3 45 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20


[b1. Widok na zjazd z ronda w ulicę Piękną. Zdjęcie wykonano z dachu budynku Długa 1.
2. Szkoła Podstawowa nr 2 im. Władysława Broniewskiego. Dawna ćwiczeniówka Liceum Pedagogicznego.
3. Kamienica mimo, że była w nienajgorszym stanie została rozebrana i plac prawdopodobnie czeka na nowoczesną zabudowę.
4. Nowy budynek połączony z zabytkowym na ulicy Wiejskiej, od strony Nowogrodzkiej do ronda.
5. Widok na ulicę Piękną od ulicy Wiejskiej w kierunku ronda.
6. Ten sam odcinek ulicy Pięknej, ale z 1915 roku.
7. Narożnik ulicy Pięknej i ulicy Wiejskiej od Szkoły Podstawowej nr 2. Właśnie część tej kamienicy została rozebrana.
8. Narożnik ulicy Pięknej i Wiejskiej, zabytkowa kamienica z początku XX wieku.
9. Widok na ulicę Piękną od Wiejskiej w dół.
10. Nowe budownictwo (budynki wielo klatkowe usytuowane wzdłuż ulicy Pięknej od strony ulicy Nowogrodzkiej, aż do ulicy Stacha Kanwy.
11. Nowe budownictwo od strony ulicy Nadnarwiańskiej. Budynki mieszkalne 4-piętrowe tzw. punktowce, usytuowane w obrębie ulic Wiejska, Nadnarwiańska, Stacha Kanwy i Piękna.
12. Dalsze budynki (punktowiec) nowe budownictwo. Bliżej ulicy Kanalnej.
13 Następne budynki (punktowce) naprzeciw ulicy Bernatowicza.
14. Budynki mieszkalne (punktowce) od strony Stacha Konwy i Nadnarwiańskiej.
15. Nowy budynek wielo klatkowy od strony ulicy Stacha Konwy i Nowogrodzkiej.
16. Widok na ulicę Piękną od strony ulicy Stacha Konwy.
17. Taka właśnie zabudowa była w końcu lat 60-tych, jeszcze jak pamiętam na początku lat 70-tych.
18. Ulica Analna, górna część, od strony ulicy Wiejskiej, przedzielona nowo zbudowanymi punktowcami.
19. Ulica Analna od strony Nadnarwiańskiej kierunku osiedla.
20. Dolna część ulicy Analnej na osiedlu.

Źródło tematu:


1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
www.lomza.glt.pl,
www.bagnowka.com/,
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Ps. Wychu, bardzo dziękuję za słowa wsparcia. Bardzo mnie to cieszy, że przydaje się ten temat Łomżyniakom zamieszkaym daleko od swojego rodzinnego miasta. Wychu, czym Ty różnisz się od innych. Jesteś takim samym łomżyniakiem jak i inni. Zasługujesz chyba jeszcze bardziej, bo będąc daleko, ciągle wspominasz swoje rodzinne miasto.

Pozdrawiam wszystkich łomżyniaków mieszkających daleko od rodzinnego miasta.

Ulica Ogrodowa.

Ulica Ogrodowa.
Ulica Ogrodowa, tak jak inne ulice z osiedla Rembielin: Wiejska, Piękna, Nadnarwiańska i te, które nie istnieją: Topolowa i Przechodnia wytyczona w latach 1820-1826 położona była między Traktem Petersburskim (Woj. Pol.), a Różańcową Grodzią (Nowogrodzka). Na ulicy Ogrodowej kończyła się zwarta zabudowa miasta w kierunku zachodnim. W 1842 w obrębie ulic Trakt Petersburski, Ogrodowa, Nowogrodzka założona Ogród Miejski. W latach 70-tych XIX wieku powstały ulice w niedalekim sąsiedztwie ulicy Ogrodowej, między innymi, Wasilewska (Stacha Konwy), która dochodziła do ulicy Ogrodowej i stanowiły jakby umowną granicę miasta od zachodu. Ulica Ogrodowa, od końca XIX wieku, o tyle się zmieniła, że Ogród Miejski zamiast rowu od ulicy został ogrodzony murowanym płotem, którego teraz niewiele pozostało. W narożniku ulic Szosowej Ogrodowej była brama metalowa, której też nie ma. Budynki na obecnej Ogrodowej o tyle się zmieniły, że zostały odnowione, za wyjątkiem drewniaka, który jest chyba w niezmienionym kształcie i wyglądzie od chwili wybudowania.


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10


1. Ulica Ogrodowa od strony Wojska Polskiego.
2. Narożnik ulicy Ogrodowej i Wojska Polskiego (Budynek Woj. Pol. 8).
3. Wejście do Ogrodu Miejskiego Obecnie.
4, 5, 6, 7. Budynki zabytkowe na ulicy Ogrodowej.
8. Widok ulicy Ogrodowej od strony ulicy Nowogrodzkiej.
9. Mapa Łomży z 1872. Niebieska linia ulica Ogrodowa. Czerwona przybliżona granica miasta od zachodu.
10. Ogród Miejski od ulicy Ogrodowej zimą.

Źródło tematu:


1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
www.lomza.glt.pl,
www.bagnowka.com/,
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Ulica 3 Maja.
Pierwsza jej nazwa to ulica Śniadowska, zaczynała się od Rynku pocztowego i łączyła się z gościńcem w kierunku Warszawy. Na mapce rosyjsko - języcznej z 1872 roku widać tereny zabudowane oznaczone kolorem różowym i tereny miejskie rolne oznaczone kolorem zielonym i ówczesny kształt i trasę ulicy Śniadowskiej (3 Maja). Ulica Polowa która dochodzi tylko do ulicy Śniadowskiej (której tylko początek jest na terenie zabudowanym), leżą już poza terenami zabudowanymi. Obecny układ ulic powstał po połączeniu ulicy Polowej z Szosową (Wojska Polskiego) pod koniec XIX i na początku XX wieku i w 1964 roku ówczesnej ulicy Świerczewskiego z Placem Kościuszki. Wygląd dzisiejszej ulicy 3 Maja niewiele różni się od tej z XIX wieku, tylko zamiast bruku jest asfalt, większość budynków to budynki XIX-wieczne (3, 5, 8, 10, 11, 12) i budynek w narożniku ulicy 3 Maja i Polowej (18) wybudowanych w okresie gubernialny po 1866 roku. Stan ich jest jeszcze gorszy niż w latach między wojennych, bo nie mają prawdziwych gospodarzy. Nazwa Śniadowska tej przetrwała prawdopodobnie do początku lat 20-tych XX wieku gdy została przemianowana na ulicę 3 Maja, Sniadowska zaczynała się od ulicy Polowej. W czasie okupacji Radzieckiej od lutego 1940 roku została przemianowana na Październikową, od 1948 roku nazwana została 1 Maja, by w 1993 roku wrócić do starej nazwy 3 Maja. -
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

1. Rosyjsko języczny plan Łomży z 1872 roku.
Plan zasięgiem obejmuje terytorium miasta w jego ówczesnych granicach. Na planie wykreślono sieć komunikacyjną miasta: place, ulice i drogi. Cztery place opisano nazwami: Stary Rynek, Nowy Rynek, Rynek Pocztowy i Rynek Bazarowy. Nazwami opisano także następujące ulice: Zamiejska, Rybaki, Nadnarwiańska, Kolegialna, Piękna, Rębielińska, Wiejska, Nadkanalna, Krzywe Koło, Żydowska, Kapucyńska, Księża, Zatylna, Krótka, Rządowa, Woziwoda (Woziwodzka), Długa, Pocztarska, Poprzeczna, Kotlarska, Senatorska, Szkolna, Radna, Nowa, Dworska, Farna, Giełczyńska, Widna, Wysoka, Śniadowska, Nowogrodzka, Spacerowa, Polowa (Polna). Opisano kierunki dróg: szosa z Warszawy do Kowna, szosa do Zambrowa, droga do Giełczyna, droga do Śniadowa, droga do cmentarza, droga polna. Kolorem niebieskim zaznaczono i opisano rzekę Narew. Na planie oznaczono kolorem zielonym grunty orne i Ogród Miejski. Zaznaczono i opisano cmentarz żydowski. Na planie nie przedstawiono zabudowy z wyjątkiem ważniejszych budowli rządowych i miejskich, wyróżnionych kolorem bordowym, oraz budowli sakralnych wyróżnionych kolorem fioletowym i znakiem krzyża. Ponadto na planie umieszczono podziałkę liniową w sążniach oraz oznaczono rysunkiem ozdobnym strzałki orientację północno-zachodnią.
2. Widok na ulicę 3 Maja od strony ulicy Wojska Polskiego.
3. Budynek zbudowany w latach powojennych w narożniku 3 Maja i Wojska Polskiego.
4 Pawilon poczty z końca pierwszej połowy lat 50-tych XIX wieku.
5. 3 Maja 2. budynek wzniesiony w latach sześćdziesiątych XX wieku dla pracowników ŁPB, obecnie komunalny.
6. Dawny budynek telekomunikacji.
7. Budynek mieszkalny powojenny z biblioteką na parterze.
8, 9, 10, . 3 Maja 8 parterowy, 10 , 12 piętrowe, budynki z okresu gubernialnego po 1866 roku.
11, 12 . 3 Maja 3, 5, Budynki piętrowe z okresu gubernialnego.
13 Budynek piętrowy z tego samego okresu narożnik 3 Maja i Polowej od strony dawnego szpitala wojskowego.
14, 15. 3Maja 11. Budynek piętrowy z boniowanym przyziemiem, piętrem wydzielonym gzymsami kordonowymi, zwieńczony gzymsem kroksztynowym, okna piętra z gzymsami na konsolkach. Fasada dziewięciu osiowa z płaskim trójosiowym ryzalitem.
16. Śniadowska 1912 rok. Widok w stronę Rynku Pocztowego.
17. Widok na ulicę 3 Maja od strony ulicy Polowej.

1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
www.lomza.glt.pl,
www.bagnowka.com/,
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Łomża. Bernatowicza (Adamowska).

W II połowie XIX wieku w związku z powstaniem guberni łomżyńskiej nastąpił szybki rozwój Łomży i zaczęło brakować terenów budowlanych, dlatego też pod koniec lat 70-tych XIX wieku między osiedlem Rembielin , a ulicą Ogrodową wpisano w plan Łomży dwie nowe ulice: Adamowską i Wasilewską. Obie ulicy usytuowane były Równolegle do ulicy Wiejskiej, i obie biegły od ulicy Nowogrodzkiej do ulicy Nadnarwiańskiej, Adamowska przecinała Piękną dochodziła do niej Kanalna i dochodziła do Nadnarwiańskiej. Już pod koniec lat 90-tych zaliczono obie ulice do murowanej części Łomży. Na ulicy Adamowskiej oprócz budynków mieszkalnych, wybudowano dwa budynki użyteczności publicznej w 1892 roku sierociniec przy Adamowskiej 3 i w 1914 roku gimnazjum żeńskie od 1918 roku gimnazjum męskie. W 1920 roku na wniosek radnych przemianowano ulicę Adamowską na ulicę Feliksa Bernatowicza. Kim był Bernatowicz, autor powieści sentymentalnej „Nierozsądne śluby”, historycznej „Pojata, córka Lezdejki”. Był pisarzem urodzony 1786 roku w Kownie. W zasadzie z Łomżą pisarz związany był poprzez swojego brat sędziego trybunału łómżyńskiego, Ignacego Bernatowicza.
Zamieszkały na stałe w Warszawie pisarz w Łomży przebywał dość często od 1834 roku nie tyle ze względów rodzinnych , a dlatego bo pracował w tym czasie nad trzy tomową powieścią historyczną „Madonna, albo niemy zakochany”. Akcję tego utworu literackiego umieścił w Łomży oraz w jej pobliskich okolicach w czasach pierwszych wojen szwedzkich, gdy miasto to, tętniące życiem i bujnym rozkwitem gospodarczym, odgrywające znaczną rolę w życiu kraju, przez pożary i rabunki dokonywane przez nieprzyjaciół zostało zupełnie zniszczone. Musiał bywać w Łomży, znając jego pedantyczność i sposób przygotowania się do pisania powieści, gościł niejednokrotnie zapewne w miejskich archiwach, penetrował zapiski i dokumenty znajdujące się w tutejszych kościołach.
Po rocznym leczeniu w instytucie dr Martiniego w Leybus po Wrocławiem, został zabrany przez brata do Łomży, gdzie zmarł w 1836 roku pochowany na łomżyńskim cmentarzu.
Dzisiejsza ulica Bernatowicza to dwa budynki mieszkalne z końca XIX ( Bernatowicza 5 i 9), dwa budynki użyteczności publicznej sierociniec (Bernatowicza 3) i obecny Zespół Szkół Ogólnokształcących (Bernatowicza 4), dwa budynki mieszkalne powojenne wielorodzinne (bloki Bernatowicza 1 i 7) oraz pawilon biurowo – usługowy ŁSM (Bernatowicza 6).
W budynku Bernatowicza 5 mieszkał ordynator szpitala św. Ducha lekarz Włodzimierz Chyliński, którego jedna z jego córek Zofia, Wiesława była żoną poety Bolesława Leśmiana.
Znanymi postaciami które ukończyły Gimnazjum Męskie w Łomży były: Bohdan Winiarski (przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze, Adam Chętnik, regionalista, etnograf, badacz kultury kurpiowskiej, Edward Ciborowski , architekt.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

1. Widok na ulicę Feliksa Bernatowicza od strony ulicy Nowogrodzkiej.
2. Budynek komunalny powojenny. Bernatowicza 1.
3. Zbudowany w 1892 roku jako sierociniec. Obecnie Warsztaty Terapii Zajęciowej.
4. Gimnazjum Żeńskie, od roku szkolnego 1917/1918 Gimnazjum Męskie, obecnie Zespołu Szkół Ogólnokształcących. Budynek, wg projektu Feliksa Łowickiego, oddano do użytku w 1914 roku. Budynek jest wczesnomodernistyczny, trzykondygnacyjny, przez cały okres swej historii związany ze szkolnictwem.
5. Tablica przedstawiająca patrona szkoły Tadeusza Kościuszkę.
6. Budynek mieszkalny z początku XX wieku. Bernatowicza 5.
7. Budynek mieszkalny ŁSM Z 1969 roku. Bernatowicza 7.
8. Budynek mieszkalny komunalny z I ćw. XX wieku.
9. Budynek administracyjny ŁSM „Osiedle Centrum”.
10. Widok na ulicę Bernatowicza od strony ulicy Pięknej.
11. Mapka Łomży z 1923 roku.
12. Nagrobek patrona ulicy Feliksa Bernatowicza na łomżyńskim cmentarzu, na najstarszej jego części, tuż za kaplicą Śmiarowskich.

1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
http://www.lomza.glt.pl
http://www.bagnowka.com/
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Ad. foto Nr 6 z poprzedniego postu
Budynek mieszkalny z początku XX wieku. Bernatowicza 5.
Kamienica została zaprojektowana przez Franciszka Przecławskiego (projektanta i budowniczego m.in. budynku dzisiejszego Sadu Okregowego w Łomży - prezentowanego w wątku Maćka.
Kamienica została wzniesiona z funduszy doktora Włodzimierza Chylińskiego i Pauliny z Sawickich. Należała do ich spadkobiercóww 100% do 1947 roku, kiedy to 2/3 spadku zostało sprzedane poprzednikom dzisiejszych właścicieli. Zgodnie z aktem notarialnym z 1947 roku 1/3 nalezy do - dziś spadkobierców Zofii Wiesławy zamężnej Lesman. Czyli do spadkobierców poety Bolesława Leśmiana - którego teściem był właściciel tej kamienicy. Mieszkał w niej m.in. pułkownik Jasiewicz - znany ze wspomnień prof. Winiarskiego. Bywał w niej Franc Fiszer - "dobry duch?" Bolesława Leśmiana. Starsza córka Boleława i Zofii mieszkała przez kilka lat w tej kamienicy pod opieka dziadków. Tyle w telegraficznym skrócie. Moze miasto zainteresowałoby się tą kamienicą, zanim zniknie kolejny relikt dawnej świetności miasta. Po dość długiej nieobecności odwiedziłem Łomżyńskie zabytki nie tylko na tym forum.
Jestem zszokowany. Koszmarny budynek w miejsce kamienicy Borawskich na Polowej, coraz bardziej zdewastowana kamienica przy Adamowskiej ( dziś Bernatowicza), zdewastowany budynek przy Giełczyńskiej, ekstremalnie zdewastowana kamienica na rogu Wiejskiej i Pieknej - Łomża umiera. Konserwuje sie gomułkowskie budynki a wartościowe obiekty z przełomu wieku, ze złotego wieku Łomzy ocalałe z trzech pożóg wojennych i 40 lat komunizmu pozwala się totalnie dewastować prywatnym "właścicielom". Czy Łomża jest miastem bezprawia? Co robi służba ochrony zabytków? Co robia władze miejskie poza blokowaniem wszelkich inwestycji w mieście? Wiem że są to pytania retoryczne i nawet nie liczę, że usłyszę jakąkolwiek odpowiedź.
Pozdrawiam. przepraszam za literówki.....

(........)

Jacek16 - mnie także ściska w sercu widok tych coraz bardziej zrujnowanych zabytkowych kamienic łomżyńskich. Szkoda, bo przykład dwóch odrestaurowanych obiektów na ul. Sienkiewicza jest aż nadto wymowny - przechodząc obok tych kamienic jestem dumny z historii naszego pięknego miasta.

Tak dla przeciwwagi - podobno kamienica w środkowej części Rządowej jest remontowana !

Ta po Kosterze?

(........)

1 2 3 4 5 6 7 8

1. Remont tej kamienicy trwa już około 10 lat i końca nie widać.
2. Jaki jest stan tej kamienicy, jeszcze trochę i też będzie groziła jej rozbiórka.
3. Polowa 65 z 1912 roku, też prosi się o remont.
4. Po tej kamienicy już nic nie grozi, bo niby spaliła się, została rozebrana i plac w centrum miasta wolny.
5. To jest właśnie część tej rozebranej kamienicy (róg Pięknej i Wiejskiej).
6. Ta sama kamienica tylko od strony ulicy Wiejskiej. Jak jeszcze postoi w takim stanie, to i po niej zostanie pusty plac.
7. Kamienica Pana Erwina Dąbrowskiego z lat 30-tych XXwieku, jak właściciel żył to była w dobrym stanie, a jak teraz wygląda.
8. Kamienica Pana Dąbrowskiego w trakcie remontu.

Za co otrzymaliby urzędnicy trzynaste pensje które mają w marcu mieć wypłacane, gdyby wydali pieniądze na remont zabytkowych kamienic.

Tez to zauwazylem co przedmowcy.Tak naprawde oprocz kamienic na sienkiewicza nic niezostalo odrestaurowane nalezycie.Na dwornej wyremontowali beznadziejne bloczki z lat 60-70 (jeszcze w obrzydliwych jaskrawych kolorach niepasujacych do naszej ''starowki'') a pod zabytkowymi kamienicami strach przejsc bo cos na glowe moze spasc.Przeciez to jest nienormalne.Kto zezwolil na wyburzenie kamienicy na polowej i postawienie w jej miejsce domku wogule niepasujacego do otoczenia ? Gdzie jest ta pani konserwator co tak sie wypowiadala w TV Łomża kiedys ?
Ta cała Rewitalizacja starówki jest załosna.Za 10-15 lat oprocz katedry,ratusza i cmentarza hyba wogule niebedzie zabytkow.

Łomża. Ulica Wasilewska (Stacha Konwy).

W połowie lat 70-tych XIX wieku między Osiedle Rembielin, a ulicę Ogrodowa (Spacerową) wrysowano w plan Łomży ulicę Adamowską opisano w poprzednim wątku oraz ulicę Wasilewską. Ulica Wasilewska podobnie jak i Adamowska położona była równolegle do wcześniej powstałej ulicy Wiejskiej i tak jak Adamowska łączyła ulicę Nowogrodzką z ulicą Nadnarwiańską. Mimo wybudowania wielkiego kompleksu koszarowego przy ulicy Śniadowskiej wojska carskie (było ich w Łomży ponad 7 tysięcy żołnierzy), użytkowały budynki przy ulicy Wasilewskiej. W 1920 roku Rada Miasta przemianowała ulicę Wasilewską na ulicę Stacha Konwy.
Patron ulicy, legendarny bohater kurpiowski, chłop z pochodzenia, urodzony w Nowogrodzie. Według opowiadań odznaczył się dzielnością podczas III wojny północnej w bitwie ze Szwedami (22-23 stycznia 1708) pod Kopańskim Mostem w pobliżu Myszyńca W wojnie o sukcesję polską walczył po stronie Stanisława Leszczyńskiego. Dowodził oddziałem kurpiowskich strzelców. W 1733 w bitwie z wojskami sasko-rosyjskimi pod Jednaczewem jego oddział został doszczętnie rozbity, a on sam dostał się do niewoli. Odmówił przejścia na stronę stronnictwa Sasów, za co został powieszony.
Po zakończeniu I wojny światowej zostały przekazane na potrzeby szkolnictwa. W Łomży zarówno w czasie zaborów jak i w okresie międzywojennym Uczyło się dużo młodych ludzi. Dlatego Łomżę nazywano miastem uczącej się młodzieży. Przy ulicy Stacha Konwy w okresie międzywojennym mieściło się Państwowe Liceum Pedagogiczne, Inspektorat Szkolny, Szkoła Ćwiczeń PLP, Internat PLP, Sala Gimnastyczna PLP I Bursa Państwowej Szkoły Mierniczej. W czasie wojny budynki zostały doszczętnie zniszczone, nadawały się tylko do rozbiórki. Na miejscu dawnego Państwowego Liceum Pedagogicznego i Szkoły Ćwiczeń wybudowano w 1959 roku budynki dla Szkoły Weterynaryjnej (obecnie Zespół Szkół Weterynaryjnych). Obok szkoły jest Bursa Szkolna nr 2 poprzednio Internat Zespołu Szkół Drzewnych. Z zabudowy z początku XX wieku pozostały dwie kamienice państwa Chojnowskich. Pozostałe zabudowania pochodzą z czasów powojennych. Są to dwa budynki komunalne wielorodzinne (Stacha Konwy 2 i 6), jeden budynek ŁSM tego samego typu, (Stacha Konwy 8). Od strony ulicy Nadnarwiańskiej jest budynek mieszkalny piętrowy jednorodzinny chyba z lat 70-tych, a od strony ulicy Nowogrodzkiej jest podobny, ale pobudowany zupełnie niedawno.
W 1940 roku od 1 lutego radziecki okupant zmienił nazwę ulicy Stacha Konwy na Karola Marksa, po wojnie wrócono do poprzedniej nazwy.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

1. Widok na ulicę Stacha Konwy od strony ulicy Nowogrodzkiej.
2, 3. Stacha Konwy 2 i 6, budynki komunalne wielorodzinne. Lata powojenne.
4 . Stacha Konwy 8. Budynek mieszkalny ŁSM. Lata powojenne.
5. Stołówka Zespołu .Szkół. Weterynaryjnych.
6. Budynek Szkoły od strony ulicy Nowogrodzkiej.
7. Wejście główne do Szkoły.
8. Budynek Szkoły od strony Bursy.
9. Budynek Bursy od strony Szkoły.
10. Wejście główne do Bursy.
11. Budynek Bursy od strony ulicy Pięknej.
12, 13. Budynki z początku XX wieku. Państwa Chojnowskich.
14. Ulica Stacha Konwy od strony ulicy Nadnarwiańskiej.
15. Pomnik Stacha Konwy w Lesie Jednaczewskim.
16. Pomnik Stacha Konwy u zbiegu ulicy Wojska Polskiego i Nowogrodzkiej.

Źródło:

1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
http://www.lomza.glt.pl
http://www.bagnowka.com/
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

No wiesz Macku - wystraszyles mnie do pewnego stopnia, bo obawialem sie, ze w Swych sprawozdaniach przeoczyles ta tak wazna dla mnie ulice.
Ale gdziez tam - nie ma strachu - bo widze, ze ul. Stacha Konwy przedstawiona jest w calej swej okazalosci w Twej ostatniej relacji i to nawet z tak bardzo bliskimi mi obiektami. A wiec - ponowne duuuze dzieki, Macku!
Wlasnie ulica Stach Konwy, ze wszystkich ulic Lomzy (z ewidentnych wzgledow..:D), jest chyba najbardziej mi bliska ulica.

Pozwole dodac jeszcze pare osobistych obserwacji ... Czy pamietasz, Macku, gdzie miescil sie poprzedni internat Technikum Weterynaryjnego w tej dzielnicy? Takze, co miescilo sie w tym 'budynku' pozniej?

I jeszcze jedno wspomnienie (nie zanudzajc) - otoz doskonale pamietam jak bacznie obserwowalismy postepy, jakie to niejaki prof. Gabor Lorinczy(?) (Wegier z pochodzenia, jesli mnie pamiec nie myli) robil doslownie lepiac z gliny prototyp tego pomnika Stacha Konwy w pomieszczeniu czytelni szkolnej biblioteki obecnego Zespolu Szkol Drzewnych na Al. Legionow. Pozniej, jako czlonek szkolnej orkiestry detej tejze szkoly, nawet bralem czynny udzial w uroczystosciach odsloniecia tego pomnika.
Ale to wszystko dzialo sie juz taaaak dawno - czyz nie?

Oczekujac niecierpiwie nastepnych dawek z tej serii, pozdrawiam serdecznie,
wychu

A niedawno wspominany przez Ciebie Wychu - Gabor Lorinczy został w Łomży spoliczkowany podczas wykonywania zawodu (zajmuje się teraz między innymi fotografią prasową) przez niezrównoważoną wg prasy - wyblakłą już gwiazdę Edytę Górniak. No cóż ........."Polak, Węgier dwa bratanki". Gwiazda jest pół krwi cyganką (Romką, tak obecnie modniej), więc magia słów ze znanego przysłowia tu nie zadziałała.

ADALL

Pomnik Stacha Konwy zaprojektował Gerwazy Lorinczy (1903-1986), ojciec Gabora Lorinczego.
Pozdrawiam

W takim razie Macku okazuje sie, ze jednak ta pamiec juz mnie zawodzi...:(.
Mimo wszystko, cos mi sie to imie 'Gerwazy' jakos nie kojarzy, no i jak gdyby 'nie pasowalo' do tego 'wegierskiego' nazwiska. Alez kim tu ja aby kwestionowac autorytet o pokroju Macka?

Pozdrawiam, wychu

Gyarfas Lorinczy - absolwent budapeszteńskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Żeby było łatwiej wymawiać, został Gerwazym.

Pozdrawiam.

Ja także dałem plamę. Otóż pomnik odsłonięto w dniu 29 czerwca 1958 r. Gabor zapewne biegał wtedy jeszcze w krótkich spodenkach.
Cytat z jego biografii............"Gabor Lorinczy urodził się w węgierskiej części Siedmiogrodu w Satoraljaujhelyi, gdzie wojenna zawierucha rzuciła piękną Łomżankę Irenę Wiśniewską. Od razu zauroczyła plastyka Gyarfasa Lorinczego. Owocem ich wielkiej miłości jest Gabor, który dziś sam nie wie czy bardziej jest Węgrem czy Kurpiem".

Pozdrowienia dla Maćka i Wychu.

ADALL

Łomża. Ulica Nowogrodzka

Na planie Łomży z XVI wieku mamy zaznaczoną Różańcową Drogę do Skowronk, dlatego Różańcowa Droga, bo w XVI wieku przy tej drodze była Kaplica NMP Różańcowej przy drodze do Skowronk. Odchodziła ona od ulicy Długiej i prowadziła do wsi Skowronki. Na początku XIX wieku nazywała się już ulicą Nowogrodzką. W 1842 między traktem warszawsko-petersburskim, a ulicą Nowogrodzką założono Ogród Miejski, (obecnie Park im. Jakuba Wagi). Na początku XX wieku wybudowano już poza Skowronkami w kierunku Kupisk: Rzeźnię Miejską, a bliżej miasta już we wsi Skowronki Fabrykę Waty Hubermana (waciarnia), w której zatrudnionych było 250 osób. U zbiegu ulicy Nowogrodzkiej i Szosowej znajdowało się Starostwo Łomży, budynek został zniszczony w czasie ostatniej wojny światowej.
W 1924 r. w prasie łomżyńskiej ubolewano, że Szosa Nowogrodzka nie miała bezpośredniego połączenia z miastem, a przecież niewielkim kosztem można by połączyć ją przez Skowronki z miastem, przez co nisko położona droga na Skowronkach uniknęłaby na wiosnę powodzi. Czyż Łomży nie wstyd, pisano, przecież Skowronki zostały wcielone do miasta. Tymczasem w 1948 r. burmistrz Siejko poinformował radnych w sprawie włączenia do miasta wsi Skowronki, która znajdowała się w granicach gminy Kupiski, a w czasie okupacji została wcielona do Łomży. Radni jednogłośnie poparli wniosek burmistrza o wcielenie przedmieścia Skowronki, już wcześniej związanego ściśle z miastem pod względem gospodarczym i kulturalnym.
W końcówce latach 60-tych, głównie w latach 70-tych, tereny położone za parkiem wykorzystywane przez rolnictwo, ogrodnictwo oraz budownictwo indywidualne przeznaczono pod zabudowę domków jednorodzinnych. Wybudowano ich 280 sztuk. W latach 60-tych i 70-tych w okolicach Rzeźni Miejskiej uruchomiono kilka zakładów produkcyjnych PSS-u, Masarnia, Piekarnia, Ciastkarnia. Wybudowano też magazyny plantatorów tytoniu, bazę żywca centrali mięsnej. Przed 1934 r. zmieniono Nowogrodzką na płk Mościckiego, w 1940 roku Rosjanie zmienili na Czapajewa, później na krótko jeszcze raz pułkownika Mościckiego później znowu Nowogrodzka.
Największą sławę zyskał jednak, nie tylko na tej ulicy, ale w całym powiecie budynek położony przy ulicy Nowogrodzkiej 5. Mieścił się, bowiem w tym budynku po 1945 roku Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Zginęło tu wielu niewinnych ludzi uznanych bezpodstawnie za wrogów ludu, w tym członków AK i NSZ.

1 2 3 4 5 6 7 8 8A 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69

1. Widok na ulicę Nowogrodzką od strony ulicy Wojska Polskiego.
2. Pomnik Stacha Konwy bohatera w walkach z najeźdźcą szwedzkim (opisany w wątku poprzednim).
3. Szkoła Podstawowa nr 8.
4. W latach po 1945 roku siedziba najbardziej znienawidzonego w Łomży i nie tylko: Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.
6. Widok na ulicę Bernatowicza.
7, 8. Park im. Jakuba Wagi.
8A. Widok na ulicę Stacha Konwy.
9. Widok na ulicę Nowogrodzką od ulicy Łąkowej w kierunku ulicy Woj. Pol.
10. Widok na ulicę Łąkową.
11. Widok na ulicę Nowogrodzką od ulicy Łąkowej w kierunku ulicy Sikorskiego.
12. Widok na ulicę Glogera.
13. Widok na ulicę Adama Chętnika.
14. Teren którędy miała przebiegać linia kolejowa do Pisza.
15, 16, 17. Była Fabryka Waty Hubermana. Po wojnie nieuruchomiona. Pierwwsza siedziba Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni.
18. Widok na ulicę Zabawną.
19. Nadleśnictwo Łomża.
20. Widok na ulicę Przyjaźni.
21. Widok na ulicę Wyzwolenia.
22. Widok na ulicę Nowogrodzką od ulicy Sikorskiego w kierunku miasta.
23. Skrzyżowanie ulicy Nowogrodzkiej z ulicą Sikorskiego.
24. Widok na lewą stronę ulicy Nowogrodzkiej w kierunku Kupisk.
25. Widok na prawą stronę ulicy Nowogrodzkiej w kierunku Kupisk.
26. Widok na ulicę Nowogrodzką w kierunku Kupisk.
27. Widok na ulicę Kanarkową.
28. Największe skupisko złomu samochodowego w Łomży.
29. Zakład Weterynarii.
30. Siedziba bociana przy Z.W.
31. Widok na ulicę Strzelców Kurpiowskich. Która poprzez ulicę Wesołą łączy ulicę Nowogrodzką z ulicą Wojska Polskiego.
32. Tereny PSS- u.
33. Była Masarnia PSS-u.
34. Tereny byłego Manhattanu.
35. Byłe budynki Związku Plantatorów Tytoniu.
36, 37. Budynki dawnej rzeźni miejskiej pobudowanej w 1906 roku za przedmieściem Skowronki, przy szosie Nowogrodzkiej na placu o powierzchni 7068 m2 kosztem 51800 rubli. Rzeźnia miała budynki administracyjne i przemysłowe. Obecnie Pensjonat RETRO.
38. Dawna Baza Żywca Centrali Przemysłu Mięsnego.
39. Siedziba bocianów.
40. Grabówka. Miasto Łomża w okresie przedwojennym posiadało na Grabówce sad o powierzchni 26300 m2.
41. Widok na Las Jednaczewski.
42. Widok na Jednaczewo.
43. W oddali widać cmentarz i kaplicę przedpogrzebową przy ulicy Wojska Polskiego.
44. W oddali widać Ciepłownię Miejską wraz z charakterystycznym ponad 100-metrowym kominem.
45. Widok na Łomżycę.
46. Widok na Osiedle Maria.
47. Stacja Paliw Rafinerii Gdańskiej.
48. Widok na ulicę Nowogrodzką, od granic rogatek w kierunku miasta.
49. Widok od granicy Łomży w kierunku Kupisk Starych.
50 do numeru 65, budynki na ulicy Nowogrodzkiej, które przetrwały zawieruchę wojenną.
66. Budynek Starostwa Łomży przed IIwojno światową. Usytuowany był w narożniku ulicy Nowogrodzkiej i Szosowej. Obecnie nieistniejący.
67. Ulica Nowogrodzka. 1912 rok.
68. Dzielnica Skowronki 1912 rok.
69. Rzeźnia Miejska. Pobudowana w 1906 roku za przedmieściem Skowronki, przy szosie Nowogrodzkiej na placu o powierzchni 7068 m2 kosztem 51800 rubli. Rzeźnia miała budynki administracyjne i przemysłowe.



Źródło:

1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:
http://www.lomza.glt.p
http://www.bagnowka.com/
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Fachowa robota Maćku, tak trzymać. Od siebie dam fotkę:


Wypadałoby założyć nowy temat bo ten się dość długo ładuje.

Nie wiem czy wiecie, ale na łąkach prz ul. Nowogrodzkiej też jest schron.To jest na wysokości budynku 154. Nie wiem czy to ważna informacja i czy komuś się przyda, ale mnie ten schron się bardzo podoba:)
Pozdrawiam:)

G a z e l a

Łomża. Plac pocztowy

W 1838 roku wytyczono w Łomży nowy plac zwany Poprawczym. W latach 1843-1844 zbudowano początkowo dwukondygnacyjny budynek Poczty z dwoma piętrowymi pawilonami po bokach. Był to budynek neoklasycystyczny na planie prostokąta, fasada budynku podzielona jest pilastrami. Po regulacji ulic w 1843 roku Plac Poprawczy przemianowano na Plac Pocztowy. Trzecią kondygnację dobudowano w 1912 roku. Obok Poczty stał Budynek Towarzystwa Ziemskiego Kredytowego, obecnie nieistniejący. Plac Pocztowy był bezpośrednim przedłużeniem Ulicy Dwornej. Plac Pocztowy posiadał dwa skwery. Jak widać na załączonych zdjęciach, tam gdzie dziś mamy postój Taxi w latach między wojennych jak i zaraz po wojnie był postój dorożek.
Po zakończeniu wojny Plac Pocztowy został przemianowany na Plac St. Duboisa, by ponownie 5-05-1982 roku powrócić do pierwotnej nazwy.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18

1. Poczta główna.
2. Prawy pawilon.
3. Lewy pawilon.
4. Wjazd na Plac pocztowy od Ronda i Wojska Polskiego.
5. Skwer i kwiaciarnia od Ronda.
6. Skwer pocztowy zimą od ulicy Wojska Polskiego.
7. Skwer w lecie od ulicy Nowogrodzkiej.
8. Skwer na wiosnę od 3 Maja i Wojska Polskiego.
9. Skwer od 3 Maja.
10. Plac Pocztowy. Przedłużenie dawnej Dwornej.
11. Postój Taxi na Placu Pocztowym.
12. Skwer od Alei Legionów i Dwornej.
13. Skwer od Al. Legionów i Ronda.
14. Plac Pocztowy z 1904 roku.
15. Plac pocztowy 1912 rok.
16. Poczta główna 1913 rok.
17. Plac Pocztowy 1930 rok.
18. Dworna przy Poczcie 1914 rok. , na pierwszym planie siedziba Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, budynek obecnie nie istniejący, w głębi budynek Poczty.

Źródło:

1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:

http://www.lomza.glt.p
http://www.bagnowka.com/
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.

Łomża. Wojska Polskiego.

Na początku XIX wieku dzisiejsza ul. Wojska Polskiego miała już międzynarodowe znaczenie. Była ona częścią Traktu Warszawsko – Petersburskiego łączącego kraje nadbałtyckie przez Warszawę z zachodnią Europą. Już wtedy wiedziano, że najkrótsza droga z krajów nadbałtyckich na zachód Europy prowadzi przez Łomżę, czego nie mogą zrozumieć obecne władze województwa Podlaskiego, którzy uporczywie metodą faktów dokonanych chcą poprowadzić współczesny Trakt Warszawsko - Petersburski przez Białystok, niszcząc po drodze unikatową na skalę światową przyrodę w Dolinie Rospudy. Na początku XX wieku do I wojny światowej obecna ulica Wojska Polskiego nazywała się Ulicą Szosową. Na początku lat XX-tych była to ulica Ostrołęcka. W 1934 przemianowano ją na ulicę Żwirki i Wigury. Od 1 lutego 1940 nazwana została przez Rosjan ulicą Kirowa. W1946 roku ponownie została ulicą Ostrołęcką, ale nie na długo, bo 21-12-1949 roku zostać ulicą Stalingradzką. Dnia 20-12-1956 została już do chwili obecnej ulicą Wojska Polskiego. Zabudowa ulicy Wojska Polskiego to kilka zabytkowych kamienic począwszy od ulicy Nowogrodzkiej do wysokości ulicy Glogera, Ogród Spacerowy założony w założony w 1842 roku, cztery budynki wielorodzinne na osiedlu Słonecznym przy wojska Polskiego, cztery budynki wielorodzinne przy Bawełnie. Pozostała zabudowa to budynki jednorodzinne wybudowane przy końcu lat 60-tych i w latach 70-tych, oprócz kilku budynków ocalałych z zawieruchy wojennej. Największą inwestycją była jednak przy ulicy Wojska Polskiego budowa w latach 60-tych i 70-tych XX wieku początkowo Fabryki Jedwabiu, potem Zakładów Bawełnianych, po których do dzisiaj zostały tylko budynki po nich zagospodarowane częściowo przez prywatne hurtownie. W latach 80-tych największą budową przy ulicy Wojska Polskiego była budowa Kościoła p/w św. Brunona z Kwerfurtu.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 31A 31B 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 62A 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133

1. Zjazd z ronda na ulicę Wojska Polskiego. Zdjęcie zrobione z dachu Długa 1.
2. Budynek PKO BP. Postawiony po to by zasłonić Dom Partii przed Stachem Konwą grożącemu pięścią z pomnika.
3. Wjazd na plac Pocztowy od ulicy Wojska Polskiego.
4. Skwer Pocztowy zimą.
5. Widok na ulicę 3 Maja od ulicy Wojska Polskiego.
6. Skwer Pocztowy od skrzyżowania 3 Maja z Wojska Polskiego.
7. Widok na ulicę Wiejską od ulicy Wojska Polskiego.
8. Widok na ulicę Nowogrodzką, od ulicy Wojska Polskiego.
9. Pomnik Stacha Konwy. Róg Nowogrodzkiej i Wojska Polskiego. Opisany w wątku Ulica Stacha Konwy.
10, 11,12, 13. Budynki z XIX wieku od ulicy Nowogrodzkiej do ulicy Ogrodowej. Wojska Polskiego, 2, 4, 6, 8.
14. Budynek mieszkalny wielorodzinny, narożnik Wojska Polskiego.
15. Budynek w którym mieści się Jedyne kino łomżyńskie. Poprzednio, stajnie carskie, teatr, restauracja Pod Złotym Koniem.
16. Widok na ulicę Ogrodową.
17, 18, 19, 20. Budynki mieszkalne z XIX wieku. Od Komendy Policji do narożnika ulicy Polowej. Wojska Polskiego 11, 13, 15, 17.
21, 22, 23. Budynki mieszkalne od ulicy Polowej na zachód. Wojska Polskiego 19, 21, 23.
24. Zachód słońca na ulicy Wojska Polskiego przy Parku im. Jakuba Wagi.
25. Ogród Miejski. Widok od ulicy Ogrodowej na zachód.
26. Ogród Miejski im. Jakuba Wagi, od ulicy Polowej w kierunku Ronda.
27.Widok na ulicę Polową.
28. Budynek zabytkowy z XIX wieku. Narożnik ulicy Wojska Polskiego i ulicy Glogera.
29, 30, 31, 31A. Budynki mieszkalne wielorodzinne z lat 70-tych XX wieku. Wojska Polskiego 25, 27, 29 budynki ZGM, 31 budynek ŁSM. W budynku Wojska Polskiego 27 mieszkały władze nowo powstałego województwa łomżyńskiego w 1975 roku. Dla nich łączono po dwa lub trzy mieszkania w jedno.
31B. Przedszkole Mały Artysta Stowarzyszenia Edukator.
32. Pas terenu niezabudowanego od ulicy Sikorskiego do Wojska Polskiego, który przeznaczony był na budowę linii kolejowej do Pisza.
33. Taki sam pas terenu, tylko od ulicy Wojska Polskiego do ulicy Nowogrodzkiej.
34. Widok na ulicę Glogera.
35. Ulica wojska Polskiego od ulicy Glogera w stronę Placu Kościuszki.
36. Widok na ulicę Wojska Polskiego od ulicy Glogera w stronę ulicy Sikorskiego.
37. Reszki budynku po młynie Pana Chojnowskiego. Obecnie sklep spożywczy.
38. Widok na ulicę Makową.
39. Widok na ulicę Partyzantów.
40. Osiedle Słoneczne od ulicy Makowej do ulicy Sikorskiego.
41. Dawny i obecny sklep z meblami.
42. Widok na ulicę Chabrową.
43. Widok na ulicę Wyzwolenia.
44. Skrzyżowanie ulicy Wojska Polskiego z ulicą Sikorskiego.
45. Widok na Osiedle Słoneczne od ulicy Sikorskiego.
46. Widok na Osiedle Młodych od ulicy Partyzantów.
47. Widok na Osiedle Młodych od ulicy Sikorskiego.
48. Osiedle Nowa Łomżyca od ulicy Sikorskiego.
49. Osiedle Łomżyca od ulicy Sikorskiego, w stronę ulicy Spokojnej.
50. Ulica wojska Polskiego, od ulicy Sikorskiego w stronę Placu Kościuszki.
51. Widok na ulicę Spokojną.
52. Widok na ulicę Harcerską.
53. Osiedle Nowa Łomżyca od ulicy Harcerskiej stronę Ulicy Sikorskiego.
54. Osiedle Nowa Łomżyca od ulicy Harcerskiej w stronę ulicy Polnej.
55. Widok na ulicę Fabryczną.
56. Osiedle Łomżyca od ulicy Fabrycznej w stronę ulicy Spokojnej.
57. Osiedle Łomżyca, od ulicy Fabrycznej w stronę Kościoła św. Brunona.
58. Stary Dom Dziecka. Budynek z początku XX wieku. Podwyższony o jedno piętro w latach 2006-2007.
59. Widok na ulicę Kwadratową.
60. Widok na ulicę Nowoprojektowaną.
61. Widok na ulicę Polną.
62. Kościół p/w św. Brunona. Fasada. Kościół murowany w dwóch kondygnacjach pw. św. Brunona Bonifa¬cego z Kwerfurtu wybudowany w latach 1977-1987 pobłogosławiony 15.07.1978 przez Biskupa M. Sasinowskiego i konsekrowany 20.09.1987 r. przez Biskupa łomżyńskiego Juliusza Paetza.
62A. Kościół p/w św. Brunona z dzwonnicą.
63. Salon Fiata.
64. Widok na ulicę Rzemieślniczą.
65. Ulica Wojska Polskiego, od Kościoła w stronę ulicy Sikorskiego.
66. Ulica Wojska Polskiego, od kościoła w stronę ulicy Poznańskiej.
67. Osiedle Staszica od kościoła, do ulicy Wesołej, prawa strona.
68. Osiedle Łomżyca, od kościoła do ulicy Wesołej, lewa strona.
69. Widok na ulicę Wesołą w stronę Gazowni.
70. Widok na ulicę Wesołą w stronę ulicy Nowogrodzkiej.
71. Osiedle Łomżyca od ulicy Wesołej, do ulicy Poznańskiej.
72. Osiedle Staszica od ulicy Wesołej do Łomżyczki.
73. Budynek OSP Łomżyca.
74. Widok na ulicę Piwną.
75. Rzeka Łomżyczka, od mostu w stronę Gazowni.
76. Rzeka Łomżyczka od mostu w stronę ulicy Nowogrodzkiej.
77. Hurtownia mięsa i wędlin, Dantex.
78. Widok na ulicę Browarną.
79. Ulica Wojska Polskiego, od Poznańskiej w stronę kościoła.
80. Rondo, widok na ulicę Poznańską.
81. Rondo, widok na ulicę Browarną.
82. Ulica Wojska Polskiego od Poznańskiej w stronę Ostrołęki.
83. Budynek zabytkowy właścicieli Dantexu.
84. Osiedle Narew od strony Ostrołeki.
85. Wyższa Szkoła Agrobiznesu założona w 1996 roku, początkowo siedzibą WSA była w Zespole Szkół Rolniczych w Marianowie, 5 grudnia 1997 WSA otrzymała od władz miasta Łomży budynek biurowy po byłej Bawełnie.
86. Fontanna przy WSA.
87. Osiedla Bawełna od strony Ostrołęki.
88. Budynki mieszkalne wielorodzinne od strony WSA.
89. . Budynki mieszkalne wielorodzinne od strony ulicy Wojska Polskiego.
90. Salon Skody.
91. Mini Market.
92. Przychodnia lekarska byłej Bawełny, obecnie niepubliczny Ośrodek Zdrowia.
93. Sklep Spożywczy Fenix PSS-u Społem.
94. Rejon pocztowy przy Osiedlu Bawełna.
95. Ulica Wojska Polskiego od Bawełny do ulicy Poznańskiej.
96. Wojska Polskiego od Bawełny w stronę Fadomu.
97. Osiedle Narew w oddali.
98. Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej. Zaopatruje całe miasto w ciepło.
99. Widok na hale produkcyjne byłej Bawełny.
100. Wojska Polskiego od cmentarza w stronę miasta.
101. Wojska Polskiego od cmentarza w stronę Ostrołęki.
102. Nowobudowany kościółek na cmentarzy przy ulicy Wojska Polskiego.
103. Cmentarz przy ulicy Wojska Polskiego.
104. Cmentarz i kościółek od ulicy Wojska Polskiego.
105. Budynki byłego Fadomu od wschodu.
106. Hale produkcyjne byłego Fadomu od Zachodu.
107. Fabet, firma która powstała z byłego Fadomu.
108. Zajazd Fadom. Powstał w budynku biurowca byłego Fadomu.
109. Hurtownia ogrodnicza Ogrodom.
110. Stacja Paliw Orlen. .
111, 112, 113, 114. Przytulisko Arka, dla bezdomnych piesków.
115. Celbuda. Przedwojenny budynek drożnika.
116, 117, 118, 119. Niewielki lasek na granicy miasta.
120. Home Pine. Wytwórnia mebli z litego drewna na export do Anglii. Widok z ulicy Wojska Polskiego.
121. Granica Łomży, po lewej stronie.
122. Granica Łomży po prawej stronie.
123. Wjazd na ulicę Wojska Polskiego, od strony Ostrołęki.
124, 125, 126, 127, 128, 129. Budynki z okresu przedwojennego.
130. Al. 3 Maja (dzisiejsza Wojska Polskiego)
131Ulica Szosowa z kamienicą narożną. Widok od Polowej do Placu Pocztowego (1913 rok).
132. Ulica Szosowa. Widok od ulicy Polowej do Placu Pocztowego (1914 rok).
133. Widok na Al. 3 Maja od Placu Pocztowego (1904 rok).


1. Witold Jemielity
Dzieje Łomży Tysiącletnie

2. mgr Jolanta Deptuła (rozdz. XI, XII)
mgr Donata Godlewska (rozdz.II, III IV V VI)
mgr Czesław Nicewicz (rozdz. I, IX, X)
mgr Zdzisław Sędziak (rozdz. VII, VIII)
Łomża i województwo. Krajobraz i architektura

3. Czesław Nicewicz
Województwo Łomżyńskie. Przewodnik

4. Maria Kałamajska - Saed
Katalog Zabytków Sztuki
Województwo Łomżyńskie

5. Witold Jemielity
Łomża w okresie międzywojennym

6. Adam Dobroński
Łomża w latach 1866 - 1918

7. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych
do rozbiorów Rzeczypospolitej XI wiek - 1793

8. Czesław Brodzicki, Donata Godlewska
Łomża w latach 1794-1866

Źródła zdjęć:

Zdjęcia Łomży współczesnej wykonane przez autora tematu.
Zdjęcia Łomży przedwojennej:

http://www.lomza.glt.p
http://www.bagnowka.com/
http://www.szukamypolski.com/

Jeżeli coś pomyliłem, lub pominąłem, będę wdzięczny za sprostowanie.

Pozdrowienia.