3 czerwca 2020 - środa - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Temat dnia:

Z wizytą u moich rówieśników

Zadania:

1.      „Różnię się od ciebie…, jestem do ciebie podobny …” – rozmowa kierowana.  Rodzic  rozpoczyna rozmowę z dzieckiem, zachęcając je do dostrzegania podobieństw i różnic między nimi. Rodzic  podsumowuje rozmowę: Popatrz, każdy z nas ma nos, oczy, usta, uszy, włosy. Wszyscy mamy te same części ciała, ale przecież każdy z nas jest inny. Ludzie różnią się między sobą: jedni mają oczy niebieskie, inni zielone czy brązowe. Różnimy się między sobą nie tylko kolorem oczu czy kształtem nosa. Nosimy różne imiona. Mamy różne zdolności. Jedno dziecko umie ładnie rysować, drugie – śpiewać. Pomimo różnic każdy z nas jest tak samo ważny. Rodzic  prosi dziecko, by do zabawy zaprosiło innego członka rodziny. Dziecko w parze z siostrą lub bratem  podczas cichej rozmowy określają różnice i podobieństwa między sobą. W zabawie można wykorzystać  czerwone i zielone serca z papieru.  Uczestnicy zabawy, podając sobie serca z papieru: zielone – jestem podobny, czerwone – różnię się od ciebie, formułują zdania: Jestem do ciebie podobny… Różnię się od ciebie….

2.      „Kto to jest?” – zabawa polisensoryczna. Zabawę przeprowadzamy gdy w rodzinie jest w czasie zabawy  trzy i więcej osób.  Rodzic  zawiązuje  dziecku oczy. Ma ono za zadanie rozpoznać swoich bliskich jedynie zmysłem dotyku. W tym celu dotyka ich włosów, twarzy, ubrania. Po skończonej zabawie Rodzic  zadaje pytania: W jaki sposób rozpoznawałeś brat / siostrę/ babcię? Skąd wiedziałeś, kogo dotykasz? Co by było, gdyby wszyscy mieli takie same oczy, nosy, włosy? Czy chciałbyś  żyć w świecie takich samych ludzi? Czy ludzie w innych krajach wyglądają tak samo jak ludzie w Polsce? Czym się różnią? Warto przed rozpoczęciem zabawy zwrócić uwagę dziecka na to, że jeśli dotyk innych nie będzie dla nich przyjemny, wystarczy powiedzieć stop i zabawa nie będzie kontynuowana.

3.      Kolorowy pociąg – wysłuchanie wiersza S. Daraszkiewicza, rozmowa na temat jego treści. Rodzic kładzie na stole  kolorowy pociąg składający się z pięciu wagonów ( pięć kolorowych kartek).  Każdy wagon jest oznaczony flagą innego państwa oraz ilustracją dzieci różnych narodowości. Następnie rodzic  czyta wiersz.

KOLOROWY POCIĄG

S. Daraszkiewicz

Jedzie, jedzie pociąg dookoła świata,

w barwnych chorągiewkach, kolorowych kwiatach.

A w pociągu olbrzymia gromada,

i na każdej stacji ktoś jeszcze dosiada.

Wsiadajcie pasażerki i pasażerowie,

lecz niech każdy o sobie opowie.

Ja jestem Murzynka, mam kręcone włosy,

daję wam w podarku dwa duże kokosy,

a może nie wiecie, co to znaczy kokos?

To palmowy orzech, co rośnie wysoko

W niskim ukłonie czoło chylę,

mam dla was figi i daktyle.

Przyjeżdżam do was na wielbłądzie,

kto ma odwagę, niech wsiądzie.

Mam dwie pałeczki zamiast łyżeczki

i pałeczkami jem ryż z miseczki.

Piszą pędzelkiem, sypiam na matach,

a mój podarek – chińska herbata.

Na zielonym stepie stado wołów pasam,

łapię dzikie konie za pomocą lassa.

Lasso to jest długa, bardzo długa lina,

a moja ojczyzna zwie się Argentyna.

Francja jest złota i zielona,

Francja ma słodkie winogrona.

Rodacy moi z tego słyną,

że robią wino, dobre wino.

Jedzie, jedzie pociąg dookoła świata,

w barwnych chorągiewkach, w kolorowych kwiatach.

Kolorowy pociąg wesoła muzyka,

a więc proszę wsiadać, proszę drzwi zamykać.

Już ruszył nasz pociąg i gwiżdże, i mknie.

Jak dobrze, jak milo, że zabrał i mnie.

Śpiewamy piosenkę, bębenka nam brak,

a koła wirują: tak, tak, tak, tak, tak.

Rodzic  prowadzi z dzieckiem  rozmowę na temat treści wiersza: Jakiej narodowości dzieci wsiadały kolejno do pociągu? Jak nazywają się kraje, z których pochodziły? Czy pamiętasz, w jakiej kolejności wsiadały dzieci? Kto pierwszy wsiadł do pociągu? Kto wsiadł ostatni? Ja myślisz, kto przyjechał na wielbłądzie? Kto je ryż pałeczkami? Jak się jeszcze przedstawiło chińskie dziecko? Jak spędza dzień dziecko w Argentynie? Z czego słynie Francja? Co można powiedzieć o dziecku z Polski – jak wygląda, co lubi robić, co lubi jeść? Czy wszystkie dzieci w Polsce są takie same? Czy w rzeczywistości dzieci opisane w wierszu zawsze tak wyglądają i się zachowują? Rodzic  zwraca uwagę na to, że dzieci w wierszu są przedstawione w bardzo uproszczony sposób. W rzeczywistości niezależnie od regionu świata, który zamieszkują, mogą różnie wyglądać, lubić różne rzeczy. Wszystkie dzieci na świecie łączy chęć zabawy, miłość do opiekunów itp.

5.      „Kraje i ich mieszkańcy”– zabawa językowa, przeliczanie liczby głosek w słowach  - MEMORY Do zabawy należy przygotować  kartoniki z napisami:  Polska, Polak, Anglia,  Anglik, Francja, Francuz, Turcja, Turek ,itp.  (każdy napis na oddzielnej karteczce).  Rozkładamy karty na stoliku odwrócone napisem do blatu stołu. Mieszamy kartoniki. Uczestnik zabawy  odkrywa  dwa kartoniki jednocześnie. Jeśli odkrył  parę czyli nazwę państwa i mieszkańca tego państwa , zabiera kartoniki dla siebie . Jeśli nie odkrył pary odkłada kartoniki w to samo miejsce. Gracze kolejno odkrywają kartoniki aż do wyczerpania kartoników. Wygrywa ten uczestnik , który zebrał więcej par kartoników. Na koniec  dziecko samodzielnie lub z pomocą Rodzica przelicza ilość głosek w wyrazach , które zdobyło  w grze.

6.      Praca z KP4.31a – odszukiwanie obrazków postaci na podstawie ich sylwet;

7.      Praca z KP4.31b – odnajdywanie wspólnych cech dzieci na zdjęciach, rysowanie symboli;

8.      Kolorowe dzieci – wysłuchanie piosenki Majki Jeżowskiej, zabawy ruchowe do piosenki.

Wysłuchaj piosenki Majki Jeżowskiej : https://www.youtube.com/watch?v=Y_kIVuTfVk4

KOLOROWE DZIECI

muz. Majka Jeżowska, sł. Jerzy Bielunas

Gdyby, gdyby moja mama

Pochodziła z wysp Bahama,

To od stóp po czubek głowy

Byłabym czekoladowa.

Mogłam przyjść na świat w Cejlonie,

Na wycieczki jeździć słoniem

I w Australii mieć tatusia,

I z tatusiem łapać strusie.

Ref.: Nie patrz na to w jakim kraju,

Jaki kolor dzieci mają

I jak piszą na tablicy,

To naprawdę się nie liczy!

Przecież wszędzie każda mama,

Każdy tata chce to samo,

Żeby dziś na całym świecie

Mogły żyć szczęśliwie dzieci!

Mogłam małą być Japonką,

Co ubiera się w kimonko

Lub w Pekinie z rodzicami

Ryż zajadać pałeczkami.

Od kołyski żyć w Tunisie,

Po arabsku mówić dzisiaj

Lub do szkoły biec w Mombasie,

Tam gdzie palmy rosną w klasie.

Ref.: Nie patrz na to…

Los to sprawił lub przypadek,

Że Hindusem nie był dziadek,

Tata nie był Indianinem

I nie w Peru mam rodzinę.

Ref.: Nie patrz na to…

Podczas słuchania zwrotki dziecko pląsa  po pokoju i. W czasie refrenu szuka  pary i klaszczą

wzajemnie w dłonie – naprzemiennie we własne, w jedną, we własne, w drugą, w obie, we własne (na koniec dwa razy we własne).

9.   „Czarownica patrzy” – zabawa rozwijająca umiejętność czytania. Rodzic  przygotowuje kartki z wyrazami 2-, 3-, 4-, 5- i 6-literowymi – to skarby Czarownicy, które dzieci próbują wykraść. Skarby są rozłożone w różnych miejscach pokoju. Czarownica, czyli Rodzic, rzuca  kostką, a dziecko liczy, ile oczek wypadło. Jeśli jedno, dziecko klaszcze. Jeśli 2, 3, 4, 5 lub 6, rozchodzi się i szukają wyrazu z taką liczbą liter. Ma na to tyle czasu, ile trwa wypowiadanie przez czarownicę tekstu: Kto szybko nie stanie, tego zjem na śniadanie. Przy ostatnim słowie dziecko zatrzymuje się, niezależnie od tego, czy znalazło wyraz, czy nie. Następnie dziecko odczytuje odnalezione wyrazy i  sprawdza, czy występująca w nich liczba liter zgadza się z liczbą oczek na kostce. Jeżeli dziecko wybrało wyraz poprawnie, odkłada kartonik na stolik przy swoim miejscu, jeżeli źle, oddaje skarb czarownicy.

Dobrej zabawy!

Słoneczka na caaaaaaaały  dzień !