Komediowe improwizacje aktorów i widzów
Krakowska Grupa Ad Hoc zaprezentowała w MDK-DŚT spektakl komediowy oparty na całkowitej improwizacji. Punktem wyjścia wszystkich scen i skeczów były podpowiedzi i sugestie widzów, którzy cały czas brali aktywny udział w scenicznej akcji – czasem nawet występując osobiście. Przed gwiazdą wieczoru efekty pracy podczas dwudniowych warsztatów improwizacji przedstawiła grupa młodzieży, również prezentując aranżowane na żywo, pełne absurdalnych skojarzeń scenki, np. o smerfie, który bardzo chciał mieć słonia czy o spawaczu Zdzisławie.
Niedzielny wieczór komedii improwizowanej miał swoisty wstęp, dwudniowe warsztaty impro odbywające się w ramach cyklicznego projektu „Laboratorium teatru” realizowanego przez MDK-DŚT, prowadzone przez Alana Pakosza i Michała Ociepę. 14. młodych uczestników, w tym aktorzy Teatru Aktywnego, zgłębiało tajniki scenicznej i komediowej improwizacji, bez której trudno sobie wyobrazić pracę na scenie.
– Z mojej perspektywy warsztaty były bardzo udane – ocenia Alan Pakosz. – Uczestniczyła w nich bardzo zdolna młodzież, z którą bardzo fajnie nam się współpracowało. Traktujemy też te dwa dni zajęć jako bardzo interesującą przygodę, a i uczestnicy mają dzięki nim nowe spojrzenie na improwizację: na czym to polega, z czym to się je i czemu służy.
Można było się o tym przekonać podczas wieczornego spektaklu, kiedy najpierw wystąpili uczestnicy warsztatów, prezentując w kilku scenkach nowo nabyte umiejętności w realiach i z bohaterami podpowiedzianych przez publiczność. Ten krótki pokaz był dobrym wprowadzeniem do jedynego w swoim rodzaju występu Alana Pakosza, Michała Próchniewicza, Jana Malinowskiego i Michała Ociepy, wspieranych zza konsolety efektami dźwiękowymi oraz partiami pianina przez Karola Bulskiego. Zdolność błyskawicznego reagowania na sugestie publiczności, totalna nieprzewidywalność czy wręcz absurdalność niektórych scen, zawsze jednak podsumowanych dowcipną puentą, okazały się największymi atutami Ad Hoc. Przed spektaklem niektórzy z widzów zastanawiali się czy będzie miał on coś wspólnego ze stand-upem, okazało się jednak, że to coś znacznie ciekawszego.
– Komedia to bardzo szerokie pojęcie i w jej skład wchodzą stand-up, kabaret i improwizacja – wyjaśnia Alan Pakosz. – Jednak improwizacja i stan-up mają niewiele punktów wspólnych, bo w tej drugiej formie większość tekstów jest przygotowanych, natomiast improwizacja w naszym wypadku to jest grupa ludzi, którzy tworzą teksty w oparciu o sugestie widowni na żywo, na scenie – dlatego przed występem nie wiemy o czym będziemy mówili, jak będą wyglądały nasze skecze, bo wszystko rozwija się bardzo spontanicznie.
„Na co ci to” z poszukiwaniami złotego zęba Hitlera, „Dwie litery” o organizacji w Łomży zimowych igrzysk olimpijskich czy finałowy skecz stworzony w oparciu o krótkie zdania wypisane przez widzów rozśmieszyły publiczność do łez, a kulminacją wieczoru były dwa inne fragmenty przedstawienia: scena z udziałem małżeństwa z widowni Anny i Jacka, którzy dźwiękami trąbki i dzwoneczka potwierdzali czy odgrywana przez aktorów historia ich poznania się jest zgodna z prawdą oraz „Lista przebojów”. Tu widzowie zażyczyli sobie piosenek o policjantach, podpowiadając też tytuły utworów, a aktorzy dobierali do nich odpowiednią stylistykę. Dzięki temu na miejscu 3 notowania znalazł się blues „J.P”, na kolejnym poezja śpiewana „Suczki”, a bezkonkurencyjnym numerem 1 okazał się arabski rap „Kto wypuścił wściekłe psy z Łomży”.
– Jesteśmy ogromnymi zwolennikami uciekania od tych samych tematów i sugestii – podkreśla Alan Pakosz. – Nie zawsze się to udaje, bo ludzie często rzucają nam te same sugestie i dlatego w stylach filmowych bardzo często pojawia się western czy musical. Dlatego dla nas sztuką jest uciekać od tych pierwszych skojarzeń, żeby szukać dalej, głębiej i jak już słyszymy po raz kolejny ten western, to jak inaczej go zaprezentować.
Wojciech Chamryk
