Hołd dla kapłana i poety
Poetycką twórczość zmarłego w kwietniu księdza prałata Ferdynanda Gryszko przypomnieli młodzi recytatorzy z Teatrzyku Żywego Słowa „Logos”. Program „Z potrzeby serca” wykonali w kościele parafii pw. Bożego Ciała, którego ks. Gryszko był budowniczym i proboszczem tejże parafii przez 23 lata, aż do przejścia na emeryturę w 2012 roku. – Był zawsze życzliwy, otwarty i pogodny, pełen życzliwości i szacunku dla innych – dlatego chcieliśmy ofiarować mu ten poetycki bukiet, na dowód, że nigdy o nim nie zapomnimy! – mówi Witold Długozima, opiekun recytatorów.
O tym, że ks. Ferdynand Gryszko (1945-2018) jest również poetą wiedziało niewielu, mimo tego, że przez blisko ćwierć wieku stworzył w parafii Bożego Ciała prawdziwą wspólnotę. Pisaniem wierszy jednak nigdy nie chwalił się, mimo tego, że była to poezja pełna wiary i na wskroś religijna, bo jak sam wspominał w jednym z wierszy: „poezja moja jest modlitwą”.
– Nie miałam pojęcia, że nasz ksiądz proboszcz pisze wiersze, chociaż znaliśmy się tyle lat – mówi jedna ze starszych parafianek. – Jak więc dostałam do rąk „Zapiśnik kapłański” z jego wierszami byłam bardzo zaskoczona, a już najbardziej tym, że to takie piękne, głębokie wiersze!
– To ja namówiłem go na pierwszy tomik poezji – dodaje Witold Długozima. – Za czasów jak był tutaj proboszczem zawsze występowaliśmy w kościele z programami poetyckimi. Poznaliśmy się, jak tylko przyszedł do nas do parafii – ten program powstał więc z prawdziwej potrzeby serca, bo z ks. Ferdynandem przyjaźniłem się ponad 28 lat.
Program poetycko – muzyczny „Z potrzeby serca”, złożony z wierszy ks. Ferdynanda i opatrzony motywami z polskich pieśni religijnych oraz całymi takimi utworami, wykonali: Julia Jaskółka, Patrycja Wolińska, Damian Śliwiński, Łukasz Gawek, Julia Wierzbowska, Paulina Wiska i Dominika Wolińska. Z czytanych przez nich wierszy wyłania się obraz pogodnego i pełnego wiary człowieka, który „lubi wstać rano, odmówić pacierz, a potem modlić się na brewiarzu”, a w poezji – rozmowie z Panem Bogiem, szuka „tego, co piękne i prawdziwe”.
– Wzruszyłam się – mówi jedna ze słuchaczek. – Zna się kogoś długo, z nabożeństw, z wizyt duszpasterskich i nagle taka niespodzianka, że to poeta. Bardzo nam księdza Ferdynanda brakuje, to był wspaniały człowiek i cieszę się bardzo, że młodzież z panem Witoldem na czele przypomniała go w taki sposób: wszyscy pamiętamy go jako twórcę parafii, proboszcza, a to był też poeta!
Po „Zapiśniku kapłańskim” ks. Gryszko wydał jeszcze drukiem wierszowane „Bajki ks. Ferdynanda” oraz najobszerniejszy w swym dorobku tom „Zostałeś” z ponad trzystoma wierszami. Prezentował je na spotkaniach w Klubie Wojskowym z udziałem recytatorów z „Logosu”, a pomimo pogarszającego się stanu zdrowia po przejściu na emeryturę wciąż tworzył, dzieląc czas pomiędzy pisanie i modlitwę. Zmarł dwa tygodnie po 73. urodzinach.
– Zawsze mówił, że jego poezja jest modlitwą i tak do niej podchodził – podsumowuje Witold Długozima. – Nie szukał rozgłosu, długo trzeba było go namawiać na publikację kolejnych tomików. Kiedyś powiedział mi nawet, że gdyby nie ja, to te jego wiersze pozostałyby w szufladzie. Dlatego mam ogromną satysfakcję, że pozostał we wdzięcznej pamięci parafian nie tylko jako kapłan i człowiek, ale też jako poeta na kartach książek, do których zawsze można wrócić!
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka – Chamryk
