Dwunastu radosnych ludzi Łomży na nowy rok 2014 - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Na World Press Photo, na kościele i na forum kucharzy
- Ubiegłoroczna trzynastka była szczęśliwa, ponieważ po kilku latach mam dobrą drogę dojazdową do domu i otrzymałem nagrodę prezydenta Łomży za dokonania w dziedzinie kultury – opowiada fotoreporter i fotografik Gabor Lorinczy (lat 71, Rak), który robił zdjęcia, dla Centralnej Agencji Fotograficznej, „Gazety Białostockiej" („Współczesnej”), „Kuriera Porannego” i „Kontaktów”. - Postanowiłem, że w tym roku wysyłam zdjęcia na World Press Photo. Tematem przygotowanej serii są „ludzie wschodniej Polski w drodze do Unii Europejskiej”, ale nie zdradzę więcej szczegółów... Autor czterech albumów o Łomży i trzech o Kurpiach odkrywa marzenie, aby w 2014 wzbogacić tę kolekcję o ósmy. A marzenie długodystansowe Gabora to, „żeby ludzie się szanowali, żeby nie było bezinteresownej zawiści, żeby morale narodu i współbraci rosło”. - Ja wyznaję zasadę, że jeśli ktoś od Boga dostał talent, ma obowiązek służyć innym ludziom – podkreśla. - Jak nie służy, to grzech.
Specjalistą od grzechu jest ks. Andrzej Godlewski (lat 50, Byk), proboszcz parafii Krzyża Świętego w Łomży, który za sukces roku 2013 uważa pomalowanie kościoła i nowe konfesjonały. - Jubileusz 25-lecia mego kapłaństwa ukazał wielką życzliwość ogromnej liczby ludzi dla mojej osoby i parafii – zauważa kapłan. - Drugim sukcesem było pokonanie trasy z Łomży do Katynia i Smoleńska, gdy w trakcie długiej, wycieńczającej wyprawy rowerowej doświadczałem braterskiej pomocy kolegów.
Proboszczowi marzy się montaż najmniejszej, jednej z trzech kopuł na wieżach kościoła, a w sferze duchowej – odnowa religijności swoich wiernych w ramach programu nowej ewangelizacji Łomży.
Dorota Miarka (lat 36, Baran), zastępczyni dyrektor Instytutu Technologii Żywności i Gastronomii PWSIiP uwielbia gotować i śpiewać. - Porwałam mnóstwo ludzi do osiągnięcia wspólnego celu – oświadcza z dumą. - Zorganizowaliśmy ogólnopolskie Forum „Nowoczesna kuchnia polska”, do którego zapalili się nasi studenci, uczniowie, nauczyciele, restauratorzy i producenci żywności. 
Naukowiec gastronom ma drugi sukces w 2013 r.: jej syn poszedł do pierwszej klasy podstawówki, więc trzeba łączyć prace badawczo-dydaktyczne z nauką czytania i liczenia. Marzenia na rok 2014: minimum dwie godziny w tygodniu angielskiego i choćby pięć dni urlopu w ciut cieplejszym kraju.

„Dziki” w Wiśle, harcerz w lesie i dinozaur w Drozdowie
Za granicą urlopuje Rafał Boguski (lat 29, Bliźnięta), były napastnik ŁKS Łomża, zaś obecnie Wisły Kraków. - Miniony rok zaliczę do najbardziej udanych w życiu – ocenia piłkarz Ekstraklasy. - Było nieźle, bo rozegrałem dużo meczów i urodziła mi się córeczka, która ma już sześć miesięcy!
„Dziki” wychowanek ŁKS-u postanowień nie ma żadnych – inaczej niż hm Krzysztof  Pyczot (lat 53, Ryby), którego „przywrócono do służby w ZHP”, choć od 1976 r. jest czynnym instruktorem i od 1990 r. drużynowym aktywnej 59. DH Ptaki Ptakom. - To powracamy z Hufca Kolno do Hufca Łomża! – śmieje się harcmistrz. - Pragnę poznać kobietę tak szaloną jak ja, Nowy Rok spędzającą przed komputerem i z telefonem, żeby dopiąć program 22. Finału Wielkiej Orkiestry w Łomży. Marzy mi się także, żeby w leśniczówce w Drozdowie powstał harcerski ośrodek edukacji leśnej...
Mieszkający w Drozdowie poeta Henryk Gała (lat 75, Bliźnięta) za sukces ubiegłego roku uważa premierę sztuki „Ostatni dom”, czytaną przez stołecznych aktorów: Karolinę Muszelak i Andrzeja Szopę w Klubie Smolna 14 w Warszawie i w MDK w Łomży. Prestiżu wydarzeniu nadaje fakt, że premiera radiowa odbyła się w Teatrze Polskiego Radia. Autor zamierza do k. karnawału ukończyć nową sztukę o współczesnej Polsce. - Nawet nie marzę, aby znad doliny Narwi zniknął dinozaur na wzgórzach naprzeciw Drozdowa... - wzdycha poeta. - Słupy jego grzebienia mają dostarczać prąd.
Poeta stara się być przyzwoitym i eleganckim, jak jego kolega z lat młodości w ZLP Władysław Bartoszewski...  

Nauka w domu, taniec na parkiecie, śpiew na estradzie
Właścicielka salonu odzieży męskiej Szefler przy Farnej ubiera 16 lat łomżyńskich dżentelmenów z pomocą ich żon lub partnerek, aby błyszczeli na salonach, nie tylko stolicy. Ewa Ponichtera (lat 36, Strzelec) z otwarciem salonu zauważa poprawę bezpieczeństwa i większe zainteresowanie klientów, niż kiedy mieścił się w kamieniczce pod filarami. Przeprowadzkę i spotkania rodzinne traktuje jako wydarzenie roku, a marzy po kilku latach bez urlopu o solidnym wypoczynku wakacyjnym z synem Bartoszem. Jest i drugie marzenie: trafny wybór przez jedynaka dobrej szkoły ponadgimnazjalnej. - Kieruję się zasadą: nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe – wyjawia. - Nie znoszę chamstwa i obłudy, ponieważ wolę otwarte, ciepłe i ludzkie relacje z bliźnimi. Tego mnie uczono, więc tego uczę syna.
Od 12 lat uczy i Marek Kisiel (lat 34, Skorpion): siebie i innych tańca w Crazy Twisting Group. Za największy triumf współzakładanej przez siebie formacji breakdance uważa mistrzostwo świata w Bremie (2005), zaś sukcesem roku 2013 jest mistrzostwo Europy z Amsterdamu. Mistrz postanowił zadbać o formę i potrenować na siłowni. Marzy mu się wyjazd na mistrzostwa świata R16 do Korei.
Na siłowni może spotkać się z wybitnym pedagogiem wokalnym z MDK DŚT. Bernard Karwowski (lat 53, Rak) do pełnoletności doprowadził Studio Piosenki PopArt, którego najmłodsze pokolenie nagrało „Łomżyńską kolędę na święta A.D. 2013”. Łomżyniacy byli też najmłodsi na prestiżowym festiwalu w warszawskiej Dorożkarni. W nagrodę śpiewali na koncercie z Mietkiem Szcześniakiem. - Marzę o wspólnym koncercie dzieci z PopArtu z łomżyńskimi kapelami bluesowo-rockowymi – uchyla rąbka tajemnicy. - Marzę, ale i działam, żeby przygotować taki wyjątkowy Dzień Dziecka...

„Carpe diem” w życiu aktora, terapeutki oraz inżyniera
Tomasz Brzeziński (lat 76, Koziorożec), aktor i reżyser oraz twórca oryginalnego Czarnego Teatru Sivina II, chwali sobie współpracę z grupą młodzieży Carpe Diem. - Cały rok rozświetlał mi dobry, serdeczny kontakt z grupą Kasi Kuklińskiej – wspomina nestor. - Nie bardzo fatygujące, delikatne konsultacje z recytatorami i adeptami sceny i udział w ich imprezach. To budujące doświadczenie.
Artysta postanowił sobie, że nadal będzie dla otoczenia uprzejmy, grzeczny i w miarę sił pomocny. Pragnie rozwijać ideę Siviny II, z nadzieją, że jakaś instytucja przygarnie bezdomną scenę i otoczy mecenatem. Marzy, aby do czerwca z Carpe Diem wystawić „Dziejbę leśną” Bolesława Leśmiana.
Anna Maksymiuk (Lew) od ponad 20 lat specjalizuje się w terapii uzależnień i jest prezesem NZOZ Neofita. „Najradośniejsze” chwile w minionym roku przeżywała po wielokroć. Satysfakcję czerpie z tego, że pomaga ludziom i – jak mówi – widzi wzruszenie w oczach rodziców i podopiecznych. - Każdego dnia przekonuję się, że to, co robię dla innych, jest potrzebne – opowiada terapeutka. - To mit, że żyjemy w jakiejś zepsutej epoce. Uzależnieni byli, są i będą, tyle że prawda o ich chorobach i problemach nie jest takim tabu jak wcześniej. Niestety, wśród młodzieży zwiększa się liczba osób uzależnionych od narkotyków, piwa i hazardu. Nie poddaję się, mam dewizę radości: carpe diem!
Horacjańskie „ciesz się dniem” bliskie jest inż. Andrzejowi Wszeborowskiemu (lat 60, Bliźnięta), prowadzącemu firmę budowlaną i konserwacji zabytków. - Przeżyłem załamanie zdrowia i powrót do zdrowia – cieszy się rekonwalescent po ciężkiej operacji serca. - Traumatyczne przeżycie, bo 60-tka to wiek jak każdy inny, czuję się, jakbym miał 40-tkę. A perypetii sercowych nikomu nie życzę.
Cóż może postanowić człowiek w pełni sił twórczych, którego „silnik” chodzi na 60 – 70 procent? - Osiągnę pełną sprawność fizyczną przez specjalne ćwiczenia rano i wieczorem. Pozbędę się leków!
Z marzeniami o samorealizacji jest łatwiej, gdy uważa się drogę do celu za źródło radości w życiu.  - Prowadzę prężną firmę, stale się dokształcam i pracuję nad osobowością – podsumowuje inżynier. - Mówię sobie co dnia z uśmiechem: głowa do góry. Lepiej śmiać się niż płakać. Płacz nie pomoże.

Mirosław R. Derewońko