Rzeźba ogniem utrwalona
Wybitny rzeźbiarz prof. Czesław Dźwigaj, autor ołtarza w łomżyńskiej katedrze oraz pomnika kard. Stefana Wyszyńskiego, ponownie gościł w Łomży. W Muzeum Północno-Mazowieckim w Łomży otwarto wystawę efektownych ceramicznych rzeźb jego studentów z Pracowni Rzeźby w Ceramice Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. – Nie marzyłem, że kiedykolwiek w tym pięknym muzeum będzie wystawa rzeźb z pracowni, którą prowadzimy razem z panią Maritą Benke – Gajdą – mówi Czesław Dźwigaj. – To nasza kolejna wystawa w Łomży, z czego bardzo się cieszę – podkreśla Marita Benke – Gajda. – Mogliśmy wybrać naprawdę wiele miejsc by pokazać tę wystawę, ale wybraliśmy miejsce dla nas bliskie – dlatego można ją oglądać w Łomży, a nie na przykład w Szczecinie!
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie to najstarsza uczelnia artystyczna w Polsce, która za pięć lat będzie obchodzić 200-lecie. Ceramika pojawiła się w niej na początku XX wieku, by zaistnieć szerzej po II wojnie światowej. W 1991 r. powstała Pracownia Rzeźby w Ceramice, kierowana przez prof. Czesława Dźwigaja. Od tego czasu nastąpił niespotykany dotąd rozkwit tej pracowni, czego efekty mogliśmy już oglądać na wystawach w Łomży. Najnowsza, „Rzeźba utrwalona ogniem”, podsumowuje 20-lecie pracowni. Składa się na nią kilkadziesiąt niezwykle urozmaiconych i efektownych prac 25. młodych ludzi – studentów i absolwentów ASP. Nie brakuje wśród nich zarówno unikających nowoczesności tradycjonalistów, jak i zwolenników awangardy, eksperymentujących z formą i materią. Dlatego obok surowych ascetycznych płaskorzeźb czy kafli mamy też zaskakujące pomysłowością i twórczym podejściem, bogato zdobione, często pokryte szkliwem, przestrzenne formy. Co ciekawe wiele z nich, mimo awangardowych kształtów i artystycznego wydźwięku nadaje się nie tylko na prezenty, ale też do codziennego użytku.
– Pokazujemy pewien przekrój, malutki wycinek tego, czym zajmujemy się w pracowni – mówi prof. Czesław Dźwigaj. – Każdy, kto słyszy słowo „ceramika” rozumie przez nie jakiś flakonik, ewentualnie filiżankę czy talerzyk. Ale tutaj mówimy o rzeźbie w ceramice, dlatego naszym zamiarem było ukazanie różnorodności ceramiki: płaskorzeźby, pełnej rzeźby, albo nawet form, które są we współczesnej ceramice wbrew tworzywu, są czymś odmiennym.
Tworzywo jest podobne, ale twórcy to osobowości artystyczne. Jest to niby abstrakcja, ale mamy tu wiele rzeczy, które chciałoby się mieć w domu, jak na przykład efektowne patery, które mogą służyć jako forma użytkowa na owoce.
– To bardzo szczególna wystawa, wiążąca się z pewnym jubileuszem – dodaje Marita Benke – Gajda – Może 20-lecie reaktywowania Pracowni Rzeźby w Ceramice na tle tak długiej historii uczelni jest małym jubileuszem, ale dla naszych studentów i dla nas ma ogromne znaczenie. Obydwoje jesteśmy pasjonatami: ja technologii, zwłaszcza w ceramice, a prof. Dźwigaj, który jest też świetnym rzeźbiarzem, prowadzi pracownię. Myślę, że jesteśmy dobrym duetem do prowadzenia takiej pracowni, bo świetnie się uzupełniamy!
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka – Chamryk
