Drogi z Łomży
Wyjątkowe tematy do fotografii można znaleźć tuż za miastem, jak w tym przypadku. Niezwykły efekt świetlistych kolein to nie tylko ujęcie po światło - to również resztki pierwszego śniegu. Czasem warto wygubić nadmiar szczegółów, tu odpowiednie okazało się przetworzenie obrazu w cyfrową akwarelę. Łatwiej wtedy dostrzec rozbicie kierunków w Nieznane, w tajemniczą nieskończoność polskich dróg i losów ludzkich. Myśl przywodzi tragiczne pożegnania z rodakami, często zmuszanymi biedą do opuszczenia rodzinnego miasta za chlebem. Bywało, jak w słowach piosenki sprzed lat…-”I tak trudno się rozstać”… Niektórzy wyjeżdżali złorzecząc - dla dodania sobie odwagi. Potem tęsknili za różnorodnością krajobrazu, za spacerami wokół miasta - choćby po tak niewygodnych polnych drogach, jak te w kierunku wsi Zawady. Z biegiem lat docenia się bardziej urodę i skalę urozmaicenia podłomżyńskich dróg - wśród mazowieckich równin, borem przez kurpiowskie piaski lub brzegiem wysokiej pradoliny Narwi. W gronie „miastowych nuworyszy”- miłośników wyłącznie asfaltu, próżno oczekiwać zainteresowania tym pięknem, więc bywają rozstania z ulgą, nieprzyjemne dla osobników, którzy czuli się tu obco na własne życzenie. Jak z pewnymi „wysokimi” urzędnikami - „dobro”-dziejami, u których w gabinecie padły bezczelne, butne słowa, rzucone od niechcenia rodowitym mieszkańcom interweniującym w sprawie niepotrzebnych dróg przez ich działki: - „Jak się komu nie podoba, może z Łomży wyjechać”... Okazało się, że sami musieli wyjechać przymusowo - na śmietnik historii…
