Fotogaleria
Żołnierze Niezłomni z Ziemi Łomżyńskiej
Jan Tabortowski, ps. „Bruzda” (ur. 16 października 1906 w Nowogródku, zm. 23 sierpnia 1954 w Przytułach) – major Wojska Polskiego, żołnierz AK, AKO i WiN. Od lipca 1942 roku był szefem Inspektoratu III Łomżyńskiego, obejmującego obwody Łomża i Grajewo.
Uciekł aresztowany zarówno Niemcom jak i Rosjanom. Dowodziła atakiem na Grajewo i zajęciem miasta nocą z 8 na 9 maja 1945 roku. W akcji zakończonej pełnym sukcesem uczestniczyło około 200 żołnierzy.
Ujawnił się podczas amnestii 1947 roku. Z podległego mu terenu ujawniło się wówczas około 2300 członków WiN. Wyjechał do Warszawy, ale zagrożony aresztowaniem w 1950 roku ponownie zszedł do podziemia i wrócił w łomżyńskie. W sierpniu 1954 roku podczas ataku na posterunek milicji i kasę gminną w Przytułach został ranny w klatkę piersiową. Rana okazała się bardzo ciężka i na jego własną prośbę został dobity przez „Rybę”. Ciało majora „Bruzdy” zostało zabrane przez UB do Białegostoku. Nie jest znane miejsce jego pochówku.