Poetycka pasja na jesień życia
Władysława Ślesicka przez 35 lat uczyła języka polskiego i historii. Osiem lat temu przeprowadziła się spod Pułtuska do Łomży, a tęsknota za rodzinnymi stronami zaowocowała powrotem do poetyckiego hobby. Jego efektem są dwa tomiki wierszy, a trzeci jest już gotowy do druku. – Z poezją jestem związana od lat i interesowała mnie ona od dziecka – mówi Władysława Ślesicka. – Jak czytam i piszę wiersze otwiera się przede mną inny świat i tak mi zostało do dziś! Swe wiersze i zbiór kurpiowskich pieśni „Co mi w duszy gra” poetka przedstawiła uczestnikom cyklicznych spotkań „Lubimy poniedziałki” w Filii nr 2 Miejskiej Biblioteki Publicznej.
Pani Władysława zaczynała od klasyków polskiej poezji, jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki. Z czasem zaczęła sięgać po tomiki Leopolda Staffa czy Juliana Tuwima, zachwyciła się też twórczością Wisławy Szymborskiej. Również jej pierwszy, opublikowany w gazetce ściennej liceum pedagogicznego w Pułtusku, wiersz związany był z postacią zasłużoną dla rodzimej kultury.
– Nasza polonistka uwielbiała muzykę Fryderyka Chopina i mieliśmy konkurs na opracowanie jego życiorysu – wspomina Władysława Ślesicka. – Ja napisałam wiersz i to było bardzo przyjemne, kiedy zobaczyłam go w gazetce na korytarzu!
Po tej pierwszej próbie poszły kolejne, chociaż przez lata jej wiersze trafiały do szuflady, były też okresy, kiedy z powodu nawału obowiązków rodzinnych i zawodowych, nie powstawało ich wiele.
– Najpierw podziwiałam jak to można pisać wiersze, aż sama zaczęłam próbować – mówi Władysława Ślesicka. – Początkowo do szuflady, bez myśli o publikowaniu czy nawet pokazywaniu ich komuś – żeby wyrazić siebie, pokazać świat, który nas otacza. Czytałam je dzieciom, wnukom i w końcu syn mówi: to jest za ciekawe, żeby tak zostało, trzeba je wydać!
Wybrane z różnych lat wiersze ukazały się w roku ubiegłym w tomikach „Blaski i cienie życia” oraz „Pisane sercem”. Są proste, ale sugestywne, a zainspirowana otaczającym ją światem autorka dotyka różnych tematów: od wiary i przemijania poprzez codzienność w otoczeniu rodziny i znajomych, aż do radości życia, którą według niej można i powinno się zachwycać zawsze.
– Do 70 roku życia mieszkaliśmy z mężem Aleksandrem pod Pułtuskiem i kiedy przeprowadzaliśmy się do Łomży myślałam: rok czy dwa tu pożyjemy, bo ile nam tego życia zostało? – mówi Władysława Ślesicka. – A tu okazało się, że to już osiem lat i Łomża bardzo nam się podoba. Poznaliśmy tu wiele wspaniałych osób, jest dużo zieleni i placówek kulturalnych, no i zaczęłam intensywnie pisać!
Poza pisaniem pani Władysława znalazła też wreszcie czas na realizację swego kolejnego marzenia, wydania dawnych pieśni w tomiku „Co mi w duszy gra. Piosenki kurpiowskie zebrane przez Władysławę Ślesicką”.
– Prowadziłyśmy z koleżanką w szkole zespół „Mini Białe Kurpie” – wspomina Władysława Ślesicka. – Odtworzyłyśmy nawet z dziećmi fragment kurpiowskiego wesela i już wtedy zbierałam dawne pieśni. Odwiedzałam starsze panie, słuchałam, notowałam i w końcu zdecydowałam się dokonać wyboru tych, według mnie, najciekawszych. Są wśród nich utwory bardziej znane, ale też śpiewane tylko w Puszczy Białej, więc przyświecał mi tu cel, żeby ocalić je od zapomnienia.
Gotowy jest już trzeci tomik „Opowieści dziwnej treści” z najnowszymi wierszami, którego publikacji można spodziewać się w najbliższych miesiącach, a jeden z premierowych utworów, „Gra słów”, autorka zgłosiła do XVIII edycji Czerwcowego Konkursu Jednego Wiersza.
– Rodzina i życie zawodowe są bardzo ważne, ale wydaje mi się, że człowiek nie może się ograniczać tylko do nich – mówi Władysława Ślesicka. – Trzeba mieć jakąś odskocznię od codzienności i czymś takim jest dla mnie właśnie pisanie. Pozwala mi realizować się, no i z optymizmem patrzeć na życie, bo nawet w jego jesieni też można znaleźć uroki – trzeba tylko rozejrzeć się dookoła, nie ograniczać się, wyjść do ludzi, wyzwolić i wykorzystać swoją aktywność!
Wojciech Chamryk
